Tokio, Japan (5 december 2021) – Parallel aan de twee online seizoenen van de FIA Certified Gran Turismo Championships 2021 – waarin honderdduizenden spelers van Gran Turismo Sport het wekelijks tegen elkaar opnamen – liep er nog een competitie voor de wereldtop. Op afstand gingen spelers van over de hele wereld de strijd aan met elkaar in vier World Series-ronden en de World Series Showdown halverwege het seizoen. De verzamelde World Series-punten gingen mee naar de allesbeslissende wereldfinales van de Nations Cup, het laatste event van de 2021-serie, dat afgelopen weekend werd uitgezonden.

Voor de finale kwamen de snelste 32 coureurs ter wereld bijeen. Op basis van hun regio werden de deelnemers opgesplitst in drie groepen die de strijd aangingen in drie halve finales. De winnaar mocht 12 punten bijschrijven, de nummer twee 10 punten, de nummer drie 8 punten enzovoort. Elke coureur wilde zich kwalificeren voor de Grote Finale en zijn puntentotaal spekken. Aangezien punten in de Grote Finale dubbel tellen, maakten zelfs de deelnemers op de achterste startrij op papier nog kans op de Nations Cup-trofee voor 2021. Maar iedereen zou op de toppen van zijn kunnen moeten presteren om Valerio Gallo van de titel af te houden. De watervlugge Italiaan had in de serie nauwelijks steken laten vallen, waardoor hij het weekend inging met een voorsprong van 6 punten op zijn grootste rivaal, de Spanjaard Jose Serrano.

Halve finale A, regio Azië-Oceanië: Mount Panorama Motor Racing Circuit

De eerste Nations Cup-race van de dag bestond uit acht ronden met de Mazda Roadster Touring Car op het Australische Mount Panorama Motor Racing Circuit, waar de Bathurst 1000 wordt verreden. De regerend kampioen Takuma Miyazono (Kerokkuma_ej20) uit Japan klokte de snelste tijd in de kwalificatie voor de groep Azië-Oceanië en verdiende daarmee poleposition. Achter hem volgden zijn landgenoot Ryota Kokubun (Akagi_1942mi) en de Australiërs Guy Barbara (PX7-Twitchy) en Andrew Lee (PX7-AmazingHour).

Aangezien alleen de vijf beste coureurs door zouden gaan naar de Grote Finale, gingen de tien auto's er van meet af aan vol voor. Miyazono ging als koploper door de eerste bocht, terwijl Lee zijn landgenoot Barbara passeerde en P3 pakte. In de volgende ronde wist de Japanner Kanata Kawakami (SG_Kawakana) langs Barbara te glippen in de Quarry-bocht waardoor hij op P4 kwam te liggen. Lee reed Kokubun in de vierde bocht aan de binnenkant voorbij met een gedurfde inhaalactie en werkte zich zo op naar de tweede plek.

Het was duidelijk dat Lee in een blakende vorm verkeerde, want hij vloog de eerste paar ronden als een raket over de baan. In ronde 3 pakte hij de leiding door Miyazono in te halen op Conrod Straight. Halverwege de race bedroegen de verschillen tussen elk van de tien auto's niet meer dan een halve seconde, dus de spanning was te snijden. Lee ging aan kop, gevolgd door Myazono, Kokubun, Kawakami en Barbara.

In de vijfde ronde liet de Japanner Tomoaki Yamanaka (yamado_racing38) zich in de haarspeldbocht van zijn agressiefste kant zien. Hij drukte zijn auto in de vierde bocht aan de binnenkant van die van Barbara. Daarbij raakte hij de Roadster van de Australiër, die daardoor terugviel naar de laatste plaats. De racestewards konden de actie van Yamanaka bepaald niet waarderen en hij kreeg een forse tijdstraf van 2 seconden aan de broek. Daarmee kon de Japanner een tweede titel na zijn succes in de Manufacturer Series op zijn buik schrijven.

Het spektakel ontbrandde pas echt aan het einde van de zevende ronde. In hun verwoede gevecht om een goede uitgangspositie voor de laatste ronde toucheerden de zeven voorste auto's elkaar in de bochten 22 en 23. De kemphanen namen geen gas terug aan het begin van de achtste ronde. In een Japans onderonsje vochten Kokubun, Kawakami en Tatsuhiko Kato (Tatsukt) om die o zo belangrijke vijfde plek. Kawakami won die strijd, maar het was de Nieuw-Zeelander Matt McEwen (AE_McEwen) die het meest profiteerde van de chaos. Hij was als vijfde gestart, maar lag met nog maar een ronde te gaan op P3. Op de Conrod Straight wist Takuma Miyazono de koppositie te pakken door Lee voorbij te rijden. De Australiër gaf zich in de spectaculaire ontknoping niet gewonnen, maar zijn poging om Miyazono in de laatste bocht aan de buitenkant in te halen, kwam hem duur te staan. Hij week te ver uit, waardoor Miyazono als eerste werd afgevlagd en Matt McEwen zijn landgenoot op de valreep passeerde. Kanata Kawakami en Ryota Kokubun maakten de top vijf compleet en kwalificeerden zich voor de Grote Finale.

Halve finale B: Autodromo Nazionale Monza

De tweede race van de dag kende met dertien coureurs uit de regio Europa/Midden-Oosten/Afrika het grootste deelnemersveld van de drie halve finales. Voor de beste zes was een plekje weggelegd in de Grote Finale. Er werd 15 ronden lang gereden in de Gran Turismo F1500T-A-formuleauto op Autodromo Nazionale Monza. Elke coureur moest minstens één ronde op harde en medium banden rijden, dus pitstrategie speelde een rol. De Hongaar Patrik Blazsán (RSZe_Fuvaros8) had de snelste kwalificatietijd gereden en startte van poleposition, gevolgd door de Spanjaard Jose Serrano (PR1_JOSETE), de Italiaan Valerio Gallo (Williams_BRacer) en de verrassende Fransman Kylian Drumont (eMONACO_Kylian19K).

Met uitzondering van Coque López (coqueIopez14) op P12 begon iedereen op harde banden. De Spanjaard hoopte zo een snelle opmars te maken en een buffer op te bouwen in de schone lucht voordat hij moest overstappen op harde banden. Het was een gewaagde strategie die zijn vruchten af zou kunnen werpen. Het spektakel barstte direct los toen Serrano en Gallo zich in de eerste bocht op Blazsán stortten in de hoop de koppositie te pakken. Serrano slaagde daarin, maar Gallo wist de Hongaar niet te passeren. Ondertussen was de Belg Quinten Jehoul (ERM_Quinten) in het grind geduwd door Nikita Moysov (ERM_Nick) uit Tsjechië, waardoor hij van de vijfde naar de laatste plaats zakte. Moysov werd met een tijdstraf van 3 seconden keihard aangepakt en speelde daardoor geen rol van betekenis meer. López profiteerde en werkte zich op naar P5.

Aan het einde van de eerste ronde was het een drukte van jewelste in de pits omdat vrijwel iedereen overstapte op medium banden. De uitzondering was López, die de leiding pakte en hoopte een voorsprong op te bouwen voor hij zijn verplichte pitstop moest maken. Zijn strategie pakte perfect uit.

Halverwege de vierde ronde had López een voorsprong van 20 seconden op Serrano en Gallo. De van P10 gestarte Italiaan Giorgio Mangano (Williams_Gio) had zich inmiddels opgewerkt naar P4. In de vijfde ronde werd het chaotisch toen de plekken 8 tot en met 12 vochten om iedere millimeter in de Curve di Lesmo. Er was voortdurend contact over en weer, waardoor de racestewards zich genoodzaakt zagen om straffen uit te delen aan de Spanjaard Romero (ERM_NicoRD), Moysov en Miroslaw Kravchenko (V1_MK01) uit Duitsland.

Aan het begin van de zevende ronde haalde de Fransman Baptiste Beauvois (R8G_TSUTSU) Mangano in en pakte P4. López breidde zijn voorsprong ondertussen gestaag uit naar 21 seconden. Mangano heroverde P4 een ronde later toen de auto's met 315 km/u over het rechte stuk scheurden. Zoals verwacht dook López aan het einde van de veertiende ronde de pitstraat in met een voorsprong van 21 seconden. Zou het genoeg zijn om de leiding te behouden? Hij kwam net voor Serrano en Gallo weer de baan op, maar omdat hij nog onvoldoende snelheid had opgebouwd, flitsten zijn rivalen hem voorbij.

De slotronde was een verhit duel tussen Gallo en Serrano, de twee leiders in het puntenklassement. In de Curva Biassono had de Italiaan de Spanjaard te pakken, maar die gaf zich niet gewonnen. Serrano bleef aan de bumper van Gallo kleven in de hoop te kunnen profiteren van zijn slipstream op het lange rechte stuk en toe te slaan in de Curva Parabolica, het laatste deel van het circuit. Gallo had de Spanjaard door en schermde de binnenkant af op het lange rechte stuk, waardoor Serrano naar de buitenkant werd gedwongen. De Spanjaard was er heel even voorbij, maar omdat hij de laatste bocht ruim moest nemen, heroverde Gallo de leiding op het rechte stuk. Jose Serrano haalde alles uit de kast, maar kwam uiteindelijk een schamele vierhonderdste van een seconde tekort op Valerio Gallo! De rijkunsten en gewaagde pitstrategie van Coque López betaalden zich uit met een derde plaats. Baptiste Beauvois, Giorgio Mangano en Patrik Blazsán wisten ook een ticket voor het grote bal in de wacht te slepen.

Halve finale C: Blue Moon Bay Speedway - Infield A

De startopstelling voor de halve finale van de Amerika's bestond uit negen deelnemers, waarvan de beste vijf door zouden gaan naar de Grote Finale. De Braziliaan Lucas Bonelli (TGT_BONELLI) stond op poleposition voor de 17 ronden tellende race op Blue Moon Bay Speedway - Infield A. Achter hem volgden de Chileen Angel Inostroza (YASHEAT_Loyrot) en Igor Fraga (IOF_RACING17), eveneens afkomstig uit Brazilië, op respectievelijk P2 en P3. De coureurs waren verplicht om minstens één ronde op medium en harde banden te rijden, wat betekende dat ze minimaal één keer de pitstraat in moesten.

De Ford GT-raceauto's gingen goed van start zonder noemenswaardige inhaalmanoeuvres. In de vierde bocht raakte de Canadees Andrew Brooks (PX7-Deafsun) een muur als gevolg van onderstuur, waardoor hij werd teruggeworpen in het veld. De van de laatste plaats gestarte Amerikaan Daniel Solis was daarentegen juist aan een opmars bezig en lag nu zesde. Hij ging net als de Braziliaan João Pessôa (GRID_JoaoSof) aan het einde van de eerste ronde de pits in om direct over te stappen op de snellere medium banden. Toen de derde ronde was aangebroken, hadden de vier koplopers – Bonelli, Inostroza, Fraga en Juan Hernandez (TX3_Kangreti) uit Guatemala een comfortabele voorsprong van 3,4 seconden op de auto van Brooks op P5. Aan het einde van de vierde ronde maakten de leiders hun pitstop. Voorzien van nieuwe mediums kwamen ze in dezelfde volgorde weer de baan op.

Halverwege de race hadden de vier koplopers hun voorsprong weten uit te bouwen naar meer dan zes seconden. De Braziliaan Adriano Carrazza (KoA_Didico15), Brooks en Randall Haywood (R8G_Originals) uit de VS vochten om die felbegeerde plek die recht gaf op deelname aan de Grote Finale. In de elfde ronde probeerde Brooks met een gedurfde manoeuvre in de lange eerste bocht Carazza aan de buitenkant te passeren. Hij wist zijn Fort GT voor die van de Braziliaan te wurmen, maar Carrazza sloeg terug in de vijfde bocht, een haarspeldbocht. De kaarten van de bovenste vier leken niet langer geschud toen Inostroza de jacht op leider Bonelli opende.

Terwijl Carrazza en Brooks streden om P5 wachtte Haywood in de slipstream geduldig op een slippertje voor hem. Die kwam er in de zesde bocht, toen Brooks het gras raakte. Hierdoor verloren hij en Carrazzo te veel snelheid en kon Haywood profiteren. Brooks had zijn zaakjes echter snel op orde. Hij passeerde de Braziliaan en had nog een appeltje te schillen met de Amerikaan. Dat lukte in de volgende ronde.

In de voorlaatste ronde ging Inostroza dan eindelijk voor de koppositie. Hij ging binnendoor bij Bonelli en probeerde hem eruit te remmen in bocht 4, een haarspeldbocht. Dat lukte, maar lang kon de Chileen niet van de eerste plek genieten. Bonelli pakte de binnenkant van de vijfde bocht en dwong Inostroza naar de buitenkant. Niet alleen Bonelli profiteerde, maar ook Fraga. Hierdoor viel Inostroza terug naar een teleurstellende derde plek. Lucas Bonelli kwam als eerste over de streep, gevolgd door Igor Fraga, Angel Inostroza, Juan Hernandez en Andrew Brooks, die het laatste ticket pakte voor de Grote Finale.

Grote Finale: Dragon Trail - Kust

Alles kwam aan op deze ene race. De 16 overgebleven coureurs streden 22 ronden lang op het uitdagende circuit Dragon Trail - Kust om het Nations Cup-kampioenschap van 2021. Omdat de punten in de Grote Finale dubbel telden, maakten alle deelnemers op papier nog kans op de titel. De Italiaan Valerio Gallo deelde al het hele jaar de lakens uit en was daarom de te kloppen coureur. Gallo ging de Grote Finale in met 30 punten, 8 meer dan zijn grootste concurrent, de Spanjaard Jose Serrano. De twee favorieten klokten ook de snelste tijd in de kwalificatie en verzekerden hun Ford GT LM Spec II-testauto zo van een plek op de eerste startrij, met de Spanjaard op poleposition. De Braziliaan Lucas Bonelli, de kampioen van de Amerika's, vertrok van P3, gevolgd door de Japanner Takuma Miyazono op de vierde plek. Zoals gebruikelijk in de Grote Finale van de Nations Cup moesten alle coureurs minstens één ronde afleggen op zachte, medium en harde banden, waardoor ze minimaal twee pitstops moesten maken.

Toen het groene licht werd gegeven, werd meteen duidelijk dat alle remmen losgingen. Iedere coureur probeerde in de eerste bocht zijn slag te slaan. De Japanner Kanata Kawakami deelde de grootste klap uit. Hij passeerde zijn landgenoot Takuma Miyazono en Bonelli – beiden op de tragere harde banden – aan de buitenkant na de derde bocht. Toen kwam Gallo met een inhaalactie uit het boekje. Hij gaf Serrano het nakijken en pakte de leiding in de haarspeldbocht. Halverwege de eerste ronde werd de top vijf gevormd door Gallo, Serrano, Kawakami, Juan Hernandez uit Guatemala en de Australiër Andrew Lee, allen op medium banden.

In de tweede ronde liet Kawakami zien dat hij uit het juiste racehout is gesneden. Hij passeerde Serrano in de haarspeldbocht naar het rechte stuk en reed zo naar een tweede positie. Aan het einde van deze ronde maakte een aantal coureurs hun eerste pitstop, waaronder regerend kampioen Miyazono, de Spanjaard Coque López en Igor Fraga, de Braziliaanse kampioen van 2018, die van een teleurstellende vierde plek was gestart. Waar Miyazono en Fraga kozen voor snellere zachte banden, besloot López die te bewaren voor het slot en voor mediums te gaan.

Aan het begin van de vierde ronde had Gallo zijn voorsprong uitgebouwd naar 1,2 seconde. Het gat tussen de plaatsen 2 en 5 van Kawakami, Serrano, Hernandez en de Australiër Andrew Lee bedroeg minder dan een seconde. In de volgende ronde sloeg het noodlot toe voor Kawakami. Hij blies de motor van zijn Ford GT op in de vierde ronde, beschadigde zijn achterkant en raakte de muur aan de binnenkant. Hoewel hij slechts vier plaatsen verloor, waren zijn kansen op de titel verkeken.

Ondertussen wist Miyazano als aanvoerder van de coureurs met één pitstop achter hun naam steeds wat tijd te winnen. Ook de Fransman Baptiste Beauvois – als laatste gestart – was aan een geruisloze opmars bezig en lag inmiddels tiende. In de zevende ronde gingen de koplopers de pits in. Gallo en Hernandez stapten over op de zachte banden, terwijl Serrano en Lee voor de mediums kozen. De tijd zou leren wie de juiste strategie had gekozen. Omdat Mangano nog geen pitstop had gemaakt ging hij aan kop, maar de echte leider was Miyazono, met Gallo daar 1,9 seconde achter. De Japanner Ryota Kokubun – eveneens op zachte banden – lag verrassend vierde, gevolgd door Fraga en Serrano.

In ronde 9 toonde Gallo nog maar eens waarom hij dit jaar als torenhoge favoriet gold. Met een meesterlijke inhaalmanoeuvre aan de buitenkant van de elfde bocht veroverde hij de leiding op Miyazono. Aan het einde van de tiende ronde maakte Miyazono zijn laatste pitstop in de hoop dat zijn nieuwe mediums het de hele race uit zouden houden. Kokubun greep hierdoor voorlopig de tweede plek, gevolgd door Hernandez, Mangano en Serrano. Na een serie pitstops in de volgende ronden had Miyazono zich opgewerkt naar P4, achter Gallo, Hernandez en Mangano, die nog één keer de pits in moest. Ook Beauvois – inmiddels geklommen naar P6 – deed van zich spreken.

In ronde 17 maakten Gallo en naaste belager Hernandez hun laatste pitstop om de race uit te rijden op de tragere harde banden. Ze keerden respectievelijk op P2 en P4 terug op de baan, maar koploper Mangano had nog één pitstop voor de boeg. Ertussenin reed Miyazono, en Beauvois was terug te vinden op P5. Met nog maar vier ronden te rijden moest Gallo op zijn harde banden alle zeilen bijzetten om Miyazono op de mediums en Beauvois op de zachte banden voor te blijven. Dit drietal ging uitmaken wie het Nations Cup-kampioenschap op zijn naam mocht schrijven!

Halverwege ronde 18 greep Miyazono de leiding door Gallo te passeren in de elfde bocht, een haarspeldbocht. Maar de Japanner maakte een fout in de chicane waarvan de Italiaan profiteerde. Terwijl Miyazono verwoede pogingen ondernam om Gallo in te halen, zocht Beauvois naar een opening bij de Japanner. Die vond hij in ronde 19, net na de chicane. Hij nam P2 over en richtte zijn pijlen op de rode Ford GT van Gallo. Kon de Fransman het onmogelijke presteren door als nummer laatst in de startopstelling naar de winst te rijden in de Grote Finale?

Beauvois koos de slipstream van Gallo en veroverde P1 in de voorlaatste ronde, maar het beste was er wel af bij zijn zachte banden. Hierdoor kon Gallo de druk opvoeren. Misschien verloor Beauvois daardoor even de controle over zijn wagen in de verraderlijke chicane. Valerio Gallo liet dit buitenkansje niet liggen. Hij heroverde de leiding en stond die niet meer af. Zo bekroonde hij een wederom dominant optreden met de Nations Cup 2021-titel. De Italiaan eindigde uiteindelijk met een voorsprong van 18 punten op Jose Serrano, die deze race genoegen moest nemen met een vierde plek en 22 punten voorsprong op nummer drie Takuma Miyazono. Mede dankzij zijn fenomenale optreden in de Grote Finale eindige Baptiste Beauvois als vierde in de serie.

Gallo toonde zich opgetogen na het winnen van zijn eerste Nations Cup-titel: "Het was een geweldige serie met het behalen van de Nations Cup-titel, vier gewonnen ronden en de winst in de Olympic Virtual Series. Dat is echt iets magisch. Ik vind het lastig om mijn gevoelens nu onder woorden te brengen. Ik heb mezelf gedurende het jaar gevonden en wil deze titel dan ook opdragen aan alle mensen die me hebben gesteund."

Nations Cup 2021-serie - wereldfinales
Uitslag