MONTE CARLO, Monaco (24 november 2019) – De FIA Gran Turismo Championships zijn vandaag afgesloten in het Sporting Monte Carlo Complex in Monaco met het hoofdevenement van het weekend, waar gretig naar is uitgekeken: de finales van de Nations Cup. In afwezigheid van titelverdediger Igor Fraga uit Brazilië was Mikail Hizal uit Duitsland, die het hele weekend al razendsnel was en onklopbaar leek, de grootste kanshebber op de felbegeerde FIA GT Trophy, gemodelleerd naar het beeldhouwwerk 'Forme uniche della continuità nello spazio' ('unieke vormen van continuïteit in de ruimte') van Umberto Boccioni. Natuurlijk waren outsiders Cody Nikola Latkovski uit Australië en Takuma Miyazono uit Japan erop gebrand om zich te laten gelden.

Tijdens de algemene kwalificatiesessie op vrijdag werd het deelnemersveld van 36 coureurs, afkomstig uit 18 gebieden/landen, teruggebracht naar 12 finalisten. Zij begonnen vervolgens met een schone lei op zondag, te beginnen met een kwalificatie, gevolgd door vier races. Terwijl Formule 1-ster Max Verstappen toekeek vanuit het publiek leverde Hizal alvast een waarschuwingsschot met de snelste tijd op Autodromo Nazionale Monza en de poleposition voor de eerste race: de rest was gewaarschuwd. Miyazono zat vlak achter hem en Baptiste Beauvois uit Frankrijk volgende op plaats 3. Latkovski kreeg het juiste ritme nooit helemaal te pakken en kwam niet verder dan een 5e plek. Nu ging het echt beginnen voor de deelnemers, die alles op alles zouden zetten om zo veel mogelijk punten te halen in de drie eerste races en dat momentum mee te nemen naar de Grote Finale, waarin dubbele punten te verdienen waren.

Race 1 finale Nations Cup

Het zou een spannende strijd worden tijdens de 12 ronden achter het stuur van de Motul Autech Nissan GT-R Super GT-raceauto's van de eerste race. Het strijdtoneel was Autodromo Nazionale Monza, een snel circuit met weinig inhaalmogelijkheden. Het benutten van de slipstreams is hier een belangrijke strategie, waardoor de raceleiders constant in hun achteruitkijkspiegel moeten kijken.

Na een succesvolle halve finale op vrijdag, waarin zijn grote rivaal (Igor Fraga uit Brazilië) al vroeg werd uitgeschakeld, mocht Mikail Hizal uit Duitsland van poleposition vertrekken. Voor deze race was het gebruik van zowel normale als harde banden vereist en de top vier van de startopstelling, Hizal, Baptiste Beauvois uit Frankrijk, Takuma Miyazono uit Japan en Patrik Blazsán uit Hongarije, besloten ieder te starten met de zachtere variant van de Michelin-band. Het idee was natuurlijk om een zo groot mogelijk gat te slaan voor het overschakelen naar de harde banden.

Toen de groene vlag werd getoond, racete Hizal weg bij de rest. Beauvois ging al vroeg de fout in en kreeg een tijdstraf van 0,5 seconde, zodat Miyazono plaats 2 kon overnemen. Ook Blazsán passeerde de Fransman en lag daarmee 3e, terwijl de rest van de deelnemers terugviel op hun harde banden.

Naarmate de top drie, Hizal, Miyazono en Blazsán, het ritme steeds beter te pakken kreeg, werd Miyazono opgezadeld met de zware taak om Hizal op te jagen en zich te verdedigen tegen de agressieve Blazsán achter hem. Blazsán maakte continu schijnbewegingen om Miyazono af te leiden van de apex, waardoor zijn concentratie afnam en Hizal elke bocht een paar honderdsten wegreed.

Tegen de 7e ronde hadden de koplopers, Hizal voorop, een aardige voorsprong opgebouwd. Maar nu was het tijd om over te schakelen op de harde banden. Ondertussen deed Coque López uit Spanje, na een ongelooflijke comeback in de herkansing op vrijdag, een gewaagde en succesvolle inhaalpoging in bocht 1, waardoor Jonathan Wong uit Hongkong het grind in werd gedwongen. De Australiër Cody Nikola Latkovski kon daardoor ook passeren.

In ronde 8 raakten Wong en de twee Italiaanse coureurs, Giorgio Mangano en Salvatore Maraglino, verwikkeld in een strijd, waarbij Maraglino de 7e plek kreeg. Tot veler verrassing was de Fransman Rayan Derrouiche teruggevallen tot de 12e plek, waar hij niet meer vandaan kwam door een hele reeks straffen.

In ronde 9, met nog drie ronden te gaan, zat Miyazono Hizal op de hielen: het gat was slechts 0,37 seconde. In ronde 10 probeerde de Japanse coureur gebruik te maken van de slipstream achter Hizal, maar de Duitser slaagde erin de deur dicht te gooien. Toen zat Blazsán plotseling vlak op de bumper van Miyazono. In de laatste ronde reden de drie vlak achter elkaar, maar ondanks Blazsáns verwoede pogingen om Miyazono te verschalken, hield de Japanner vol en finishte hij als 2e. Hizal reed naar een welverdiende overwinning en Beauvois werd 3e, nadat hij de Hongaar was gepasseerd via een riskante inhaalactie in de laatste bocht van de race, Parabolica. Op dat moment wist niemand nog dat Blazsán later wraak zou nemen op de Fransman wegens het stelen van zijn plek.

Race 2 finale Nations Cup

In de tweede race van de finales van de Nations Cup was consistentie het sleutelwoord. De race vond plaats op het historische Circuit de Spa-Francorchamps onder regenachtige omstandigheden. De coureurs speelden dus op safe met hun Dallara SF19 Super Formula Toyota's. Deze extreem krachtige formulebolides, die in de reguliere stand over 542 pk beschikken, waren uitgerust met een inhaalstand die nog eens 80 pk uit de Toyota-turbomotoren haalde. Maar niemand durfde daarvan gebruik te maken op het gladde wegdek.

De vanaf poleposition gestarte Mikail Hizal uit Duitsland reed opnieuw vanaf het begin weg bij de rest. Er werd hem geen strobreed in de weg gelegd en, belangrijker wellicht, hij had geen last van opspattend water. Hizal reed als een bezetene en leverde een consistente race af tijdens de 8 ronden, waarbij hij snelheden van 300 km/u bereikte op het rechte stuk aan het begin, ondanks de buien.

In de laatste paar ronden van de race had hij een voorsprong van ruim vijf seconden op de nummer 2, Takuma Miyazono uit Japan. Hizal had makkelijk rustiger aan kunnen doen, want veel grip bieden de SF19-raceauto's niet op een natte ondergrond, maar in plaats daarvan pushte hij steeds harder en werd de voorsprong elke ronde groter.

Miyazono hield P2 vast tijdens de hele race, gevolgd door Baptiste Beauvois uit Frankrijk op de 3e plaats. De Hongaar Patrik Blazsán volgde op plaats 4 en publiekslieveling Cody Nikola Latkovski uit Australië lag 5e. Onder de gevaarlijke omstandigheden reed het hele deelnemersveld zeer voorzichtig, want iedereen besefte dat de tweede ronde van de wereldfinale van de Nations Cup heel belangrijk was voor het puntenklassement.

Race 3 finale Nations Cup

De een na laatste Nations Cup-race van 2019 zat boordevol actie op het Circuit de la Sarthe, de thuishaven van de legendarische 24 uur van Le Mans. Geheel in stijl werd de race verreden in de Mazda LM55 Gran Turismo, een conceptcar die is geïnspireerd door de beroemde winst van Mazda op dit circuit in 1991. Nog steeds is de 787B de enige auto met een wankelmotor die deze slopende uitputtingsslag op z'n naam schreef.

Voor de derde race van de finale van de Nations Cup 2019 waren normale en harde banden verplicht, maar ook een brandstofstop tijdens een van de zes ronden. Iedereen begon op harde banden behalve Patrik Blazsán uit Hongarije, die hoopte vroeg plaatsen te winnen tijdens de pitstops van de anderen. Zodra de groene vlag verscheen barstte de non-stop actie los. Takuma Miyazono uit Japan passeerde klassementsleider Mikail Hizal uit Duitsland in de eerste bochtenreeks. Lang kon hij er niet van genieten, want Hizal pakte hem terug via de slipstream op het razendsnelle rechte stuk van Mulsanne.

Baptiste Beauvois uit Frankrijk stuurde naar binnen aan het einde van het rechte stuk en passeerde Hizal en Miyazono, maar Hizal had een betere lijn en exitsnelheid en heroverde de koppositie. Miyazono en Beauvois vochten vervolgens om P2, tot de Japanse coureur uit z'n slof schoot en de Fransman van de baan duwde. Het resultaat was een vernietigende tijdstraf van vier seconden, waardoor Miyazono helemaal achteraan moest aansluiten. Het was een fout waarvan hij niet herstelde. Maar daardoor zag de Australiër Cody Nikola Latkovski zijn kans schoon en pakte hij de 2e plek. En dit alles gebeurde in de allereerste ronde.

In ronde 2 raasde de als 6e gestarte underdog Coque López uit Spanje, wiens nieuwe kapsel alle aandacht opeiste, door naar de 2e plaats. Aan het einde van de ronde maakte iedereen behalve Blazsán een pitstop om over te schakelen op de normale banden. Helaas werkte de Hongaarse strategie om langer op de baan te blijven niet, want hij slaagde er niet in om een overtuigend gat te slaan voor de koppositie. Nadat hij zelf was overgeschakeld op de harde banden, kwam hij teleurstellend als 4e terug in de race.

Ondertussen liep López een tijdstraf op, waardoor Latkovski erlangs kon op het rechte stuk van Mulsanne en de 2e plaats weer in handen kreeg. In de laatste ronde gingen Latkovski en López zij aan zij en wisselden ze een paar keer van positie, waardoor Hizal zorgeloos op de finishlijn af denderde.

Met z'n derde overwinning in drie races had de Duitser de wereldtitel zo goed als in handen. Miyazono toonde zijn vechtersmentaliteit nog door alsnog als 7e te finishen en z'n 2e plaats in het algemeen klassement te behouden. Door Beauvois af te troeven behield Latkovski z'n 3e plek, terwijl López als 5e over de streep kwam. Daarna wachtte alleen nog de Grote Finale.

Grote Finale Nations Cup

De finale van de FIA GT Championships 2019 werd verreden op Autódromo de Interlagos in Brazilië, waar de coureurs achter het stuur kropen van de Red Bull X2019 Competition voor een race van 22 ronden waaruit de kampioen van de wereldfinales 2019 zou voortkomen. In tegenstelling tot de eerste drie races kende de finale de vereiste dat de coureurs alle drie de bandencompounds minstens zes ronden moesten gebruiken. Dat betekende een minimum van twee pitstops. De meeste toppers begonnen op de normale Michelin-banden, behalve de vooraan startende Hizal. Hij koos voor de zachte banden. Het was duidelijk dat hij vroeg bij de rest wilde wegrijden en een gat wilde slaan waarmee hij onbedreigd de finish zou halen.

De groene vlag wapperde en Hizal leidde de groep door de eerste bocht. Daniel Solis uit de Verenigde Staten, wiens prestaties tijdens het raceweekend misschien wel de grootste verrassing waren, sloeg al snel toe. Hij benutte zijn zachte banden en werkte zich op van P8 naar de 3e plaats in drie ronden tijd. In ronde 4 was het duidelijk dat Hizals plan perfect uitpakte, want hij lag al vier seconden voor op de rest.

Tijdens de volgende ronden werd er flink doorgetrapt, met snelheden tot 300 km/u op de eerste en laatste rechte stukken. Baptiste Beauvois (Frankrijk) en Takuma Miyazono (Japan) haalden beiden Coque López (Spanje) in en legden zo beslag op respectievelijk de 4e en 5e plek, terwijl Solis hard bezig was Cody Nikola Latkovski van z'n 2e plek te ontdoen.

In ronde 8 maakten de meeste subtoppers hun eerste pitstop, maar Hizal en Solis reden door om zo veel mogelijk ronden te rijden op de zachte banden, die ongeveer een seconde per ronde sneller waren dan de normale banden. Latkovski koos ervoor z'n zachte banden voor het laatst te bewaren, terwijl Miyazono en Beauvois alles op alles zetten om Hizal te pakken te krijgen. Een ronde later dook Hizal zelf de pits in om over te schakelen op de normale banden.

Twee ronden later, in de snelle Arquibancada-bocht, werd Solis, die nu op normale banden stond, ingehaald door Beauvois met zijn snellere banden. Miyazono wilde koste wat kost op het podium van de wereldfinales komen en dook erachteraan. Hij remde Solis eruit voor bocht 4 en nam de 3e plek over, een winst van vier plekken ten opzichte van zijn startpositie. Ondertussen viel Latkovski snel terug op z'n harde banden, uiteindelijk zelfs naar de 7e plaats.

Veel coureurs kwamen voor de laatste keer binnen in ronde 13 en degenen die de zachte banden voor het laatst hadden bewaard, lieten er vervolgens geen gras over groeien. Jonathan Wong uit Hongkong passeerde Solis en snoepte hem de 5e plek af, terwijl Latkovski Miyazono en Beauvois stof liet happen en P2 veroverde. Nu was het de vraag of de Australiër genoeg tijd had om Hizal te achterhalen, die op dat moment maar liefst acht seconden voorlag.

Miyazono redde wat er te redden viel met het oog op de 3e plek, die voor hem niet alleen goed was voor een plek op het racepodium, maar ook een top-3-plek in het algemeen klassement. Maar zijn strategie met de harde banden leek te mislukken toen hij in de laatste ronde werd ingehaald door Beauvois, voor wie het eindpodium ook lonkte met een 3e plek in de race. Toen kwam de Hongaar Patrik Blazsán uit het niets aangestormd op de zachte Michelins. Hij passeerde de Fransman in bocht 9, waardoor Beauvois terugviel naar de 4e plaats en naast het eindpodium kwam te staan. Die eer was nu weggelegd voor Miyazono. Het was Blazsáns wraak voor de eerste race van de dag. (Als dank voor dit prachtige cadeau mag Miyazono de Hongaarse coureur wel trakteren op een sushimaaltijd.)

Maar uiteindelijk waren alle ogen gericht op Hizal, die de wereldfinales volledig naar zijn hand had gezet. Hij was bijna elke ronde aan kop gegaan en scoorde 66 punten, het maximaal haalbare, met een voorsprong van 18 punten op runner-up Latkovski. De Australiër was misschien niet op z'n best geweest, maar toonde wel waarom hij wordt gezien als onderdeel van de elite van de virtuele racerij.

Commentaar van de immer koele Hizal nadat hij de Nations Cup-trofee in de wacht had gesleept: “Eerlijk gezegd ben ik opgelucht, want dit zouden weleens m'n laatste wereldfinales kunnen zijn. Ik wilde dit jaar echt alles geven voor het geval ik er volgend jaar niet bij kan zijn in verband met m'n studie. Ik was hartstikke zenuwachtig vandaag en wilde geen enkele fout maken, maar het is allemaal goed gegaan. Het is gewoon niet te geloven. Dit was m'n belangrijkste doel dit jaar en nu ik dat bereikt heb, ben ik heel blij.”

Runner-up Latkovski: “Ik ben blij met het resultaat. Mijn kwalificatie ging niet zoals ik wilde, maar ik heb op safe gespeeld en het slim aangepakt. Voor m'n gevoel heb ik alles goed gedaan en netjes, wat het belangrijkst was. Helaas kon ik Mik Hizal niet inhalen, maar dit was zijn jaar. Ik race al met hem sinds 2013 en hij is een geweldige persoon en een sublieme coureur. Ik voel me vereerd om met hem bevriend te zijn.”

De laatste plek op het podium was voor Miyazono: “Ik ben heel blij dat ik nu op dit podium sta, maar ik baal van wat er op het Circuit de la Sarthe is gebeurd, want daar heb ik het verpest voor mezelf. Ik moet nog steeds sneller worden om succesvol te zijn en ik moet leren wanneer ik me moet inhouden en wanneer ik moet aanvallen tijdens een duel. Ik ga eraan werken voor volgend jaar, zodat ik dan een betere racer ben.”