Voor veel mensen is 2020 een jaar om maar snel te vergeten. Dat geldt niet voor Takuma Miyazono, want deze Japanse coureur kroonde zich dit jaar tot de nieuwe FIA Gran Turismo Championships Nations Cup-kampioen. Met zijn zege zet hij de kers op de taart van een ongelooflijk jaar, dat voor de 20-jarige in februari begon met het winnen van het World Tour 2020 – Sydney-event – voor de wereldwijde pandemie een streep trok door de live-events. Ook al werd er daarna alleen nog online geracet, Miyazono ging gewoon door waar hij was gebleven en schreef de online serie van de Aziatische Nations Cup op zijn naam, gevolgd door de regionale finales van Azië-Oceanië. Ook tijdens de week van de wereldfinales oogstte hij succes, met zijn zege in de Toyota GR Supra GT Cup en zijn aandeel in de wereldtitel voor Subaru in de Manufacturer Series. Zijn sensationele Nations Cup-zege maakt van die reeks een ongeëvenaarde Gran Turismo-grandslam voor de meester-strateeg.
De wereldfinales van de Nations Cup vonden plaats op de laatste dag van de FIA GT Championships 2020. De snelste 16 spelers ter wereld, afkomstig uit 10 landen, hadden zich gekwalificeerd via de online regionale finales en kwamen nu online samen om onderling om de titel te strijden.

Dit jaar zag het programma er iets anders uit vanwege de wereldwijde pandemie. Er waren drie races die elk voorafgegaan werden door een kwalificatiesessie van 10 minuten om de startopstelling te bepalen. De punten werden verdeeld onder de top 10 en in de Grote Finale konden dubbele punten worden behaald. Daarnaast hadden de winnaars van afgelopen seizoen World Tour-punten verdiend die ze meenamen naar dit kampioenschap, zodat Coque López uit Spanje (winnaar van de regio EMEA) en Adriano Carrazza uit Brazilië (winnaar van de regio Noord- en Zuid-Amerika) een vliegende start hadden. Maar het was Takuma Miyazono (winnaar van de regio Azië-Oceanië en de World Tour 2020 – Sydney) die het event als klassementsaanvoerder mocht beginnen en de te kloppen man was, gezien zijn overwinningen in de net verreden GR Supra GT Cup en Manufacturer Series.

Race 1

De eerste race van de dag telde 13 ronden op de prachtige Fuji International Speedway in de Japanse prefectuur Shizuoka. Er werd gereden met de verbluffende, gloednieuwe Toyota GR Yaris – die overigens te bewonderen was in de GT-studio van waaruit de wereldfinales werden uitgezonden. De coureurs waren verplicht om minstens één ronde te rijden op normale en harde banden, dus de pitstopstrategieën zouden al meteen een grote rol kunnen spelen. In race 1 vertrok de Japanner Miyazono (Kerokkuma_ej20) van poleposition. Hij bleef de Italianen Giorgio Mangano (Williams_Gio) op P2 en Valerio Gallo (Williams_BRacer) op P3 voor in de kwalificatie. Op plaats 4 startte Rick Kevelham uit Nederland (HRG_RK23).

De rollende start nodigde uit tot een chaotische sprint naar de eerste bocht, geleid door Miyazono, die in de scherpe bocht naar rechts meteen Mangano van zich af moest zien te houden. De top zeven stond op normale banden en in bijna elke sectie was het een drukte van belang. Kampioen van de regio EMEA Coque López (Williams_Coque14) uit Spanje had een slechte kwalificatiesessie achter de rug en was van plaats 8 gestart. Tot overmaat van ramp kreeg hij een tijdstraf van een seconde wegens het negeren van de circuitbelijning in de eerste bocht.

Aan het begin van ronde 5 veroverde Mangano de koppositie op Miyazono door hem eruit te remmen in bocht 1. Daarna sloeg Gallo, de andere Italiaan, toe door in de haarspeldbocht van bocht 6 de 2e plaats op te eisen. De eerste pitstops kwamen halverwege de race, maar de complete top zeven besloot nog even door te gaan op de normale banden.

In ronde 7 doken veel van de koplopers, waaronder Miyazono – maar niet Mangano en Gallo – de pits in om van de normale banden over te schakelen naar de zachte banden. Angel Inostroza uit Chili (YASHEAT_Loyrot) lag 4e, maar maakte een cruciale denkfout toen hij per ongeluk nog een set normale Michelins koos in plaats van de harde, waardoor hij nóg een pitstop moest maken en zijn kansen nagenoeg verkeken waren. In ronde 8 kwamen de twee Italianen, die op dat moment aan kop gingen, de pits in om over te stappen op harde banden. Toen ze terugkeerden op de baan, hadden ze hun oude posities weer. Dus met nog vier ronden te gaan, werd het een sprint naar de finish met Mangano voor Gallo en Miyazono, gevolgd door Kevelham en Ryota Kokubun (Akagi_1942mi) uit Japan op P5. Inostroza besloot zijn verplichte pitstop uit te stellen en bevond zich daardoor tussen de raceleiders. Hij botste tegen Mangano op, azend op de koppositie, en toucheerde Gallo en Miyazono, die de Chileen vast smeekten om aan de kant te gaan. Voor de toeschouwers was het duidelijk dat Inostroza het veel te veel naar zijn zin had om nu al de pits in te gaan.

Tijdens ronde 11 nam Gallo de leiding over op het lange rechte stuk door zich naast zijn landgenoot te wurmen voor bocht 1 en hem voorbij te streven bij het uitgaan van de bocht. Maar hij nam de Panasonic-bocht (bocht 16) te ruim, waardoor Mangano weer voor kon piepen en Inostroza langszij kwam. De drie auto's leken aan elkaar vastgeplakt over het laatste rechte stuk te gaan, met 240 km/u.

Tomoaki Yamanaka uit Japan (yamado_racing38) had zich opgewerkt naar P4 toen hij in ronde 12 zijn landgenoot Miyazono verschalkte in bocht 13 en zo de 3e plaats overnam. De move leek iets te breken in Miyazono, want een bocht later werd hij ook door Serrano en Kevelham ingehaald, waardoor hij terugviel tot de 7e plaats. Toen Inostroza eindelijk een pitstop maakte, nam Gallo de leiding over van Mangano. Yamanaka loerde nog steeds op zijn kans, als enige in de top zes die op de snellere normale banden stond. Maar toen de Japanse coureur Mangano poogde in te halen in de 300R-bocht (bocht 9), werd hij zonder pardon van zijn racelijn af gedwongen, waardoor zijn snelheid dermate achteruitging dat Serrano en Kevelham hem konden passeren. In één klap viel Yamanaka terug van de 2e naar de 5e plek.

Uiteindelijk kwam Gallo als eerste over de finish, gevolgd door Mangano, Serrano en Kevelham, terwijl de als 9e gestarte Canadees Andrew Brooks (PX7-Deafsun) erin was geslaagd in de top 5 te finishen. Miyazono kwam niet verder dan een 9e plaats, goed voor slechts twee punten.

Race 2

In race 2 kregen de coureurs te maken met zware weersomstandigheden in de regen op Tokyo Expressway - Oostelijke buitenring. Vanwege het gladde wegdek zouden de coureurs de hele race op regenbanden rijden en geen pitstop hoeven maken tijdens de 13 ronden. Dit keer nam iedereen plaats in de Porsche 911 RSR, een achterwielaangedreven auto met een achterin geplaatste motor – dat is vragen om problemen in de regen, zoals elke professionele coureur weet. Na zijn tegenvallende 9e plaats in de eerste race toonde de Japanner Takuma Miyazono zijn kracht door de snelste kwalificatietijd neer te zetten en de poleposition te pakken. Naast hem op de eerste startrij stond de 18-jarige José Serrano uit Spanje, gevolgd door Ryota Kokubun (Japan) en Patrik Blazsán (Williams_Fuvaros) uit Hongarije.

Het was van meet af aan raak, want Serrano benutte de slipstream achter Miyazono op het lange rechte stuk en nam met een snelheid van 260 km/u de leiding over.

Kokubun zag zijn kans schoon en vloog er ook langs, maar Miyazono knokte zich terug door een bocht later de 2e plek te heroveren. Terwijl er hard om de posities werd gestreden, steeg de Canadees Andrew Brooks twee plekken naar plaats 5 en kreeg hij in ronde 2 Kokubun in het vizier voor P4. Ondertussen heroverde Miyazono de koppositie door vanuit de slipstream achter Serrano toe te slaan op het rechte stuk. Terwijl de auto's hun ronden reden op het natte circuit, slipten er velen en werden er heel wat muurtjes getoucheerd. Miyazono, Serrano en Blazsán hadden een voorsprong opgebouwd van 2 seconden op de rest.

De onderin gestarte Braziliaan Lucas Bonelli (TGT_BONELLI), die het hele weekend al snel was geweest, was bezig aan een ongekende opmars en lag nu 5e. Daar belandde hij in het strijdgewoel tussen Kokubun, Brooks en Gallo, die dicht op elkaar op P4 tot en met P7 lagen. In ronde 4 sloot Coque López uit Spanje, als 11e gestart, zich daarbij aan, met als inzet de 7e plaats van Bonelli.
Op dat moment werd de tactiek van Miyazono en Serrano duidelijk: ze werkten samen door elkaars slipstream te gebruiken op de lange rechte stukken om weg te rijden bij de rest. Het leek een succesvolle samenwerking, want in ronde 7 hadden ze al een voorsprong van 4,5 seconden. Ondertussen hadden Baptiste Beauvois (PRiMA_TsuTsu) uit Frankrijk en Angel Inostroza uit Chili zich aangesloten bij het middenveld, dat bestond uit Gallo, Bonelli en López.

Halverwege de race was de bovenste helft van het klassement verdeeld in drie duidelijke groepen: Miyazono en Serrano op kop; Blazsán en Kokubun daar meerdere seconden achter; en Gallo, Brooks, Beauvois, Bonelli en López daar weer enkele tellen achter. Deze volgorde bleef een lange tijd grotendeels gelijk terwijl de coureurs naarstig naar grip zochten en koste wat kost hun Porsches onder controle probeerden te houden. Maar dat betekende niet dat er niet werd gestreden.

In ronde 11 was het duidelijk dat Miyazono of Serrano de race zou winnen, want ze lagen vijf seconden voor op de rest. Bijna de hele race hadden ze samengewerkt, maar nu was het wachten aangebroken op het moment dat ze elkaar zouden aanvallen. De spanning was te snijden.

Dat moment kwam aan het begin van de laatste ronde, toen Serrano zijn gele Porsche in de slipstream van Miyazono’s witte 911 stuurde en de leiding pakte. Nu hoefde hij alleen nog maar de voorsprong vast te houden, maar Miyazono had andere plannen. Hoewel de Japanner de Spanjaard in een aantal bochten al had getest, bewaarde hij zijn troef voor de laatste bocht. Terwijl de auto's de haarspeldbocht naar rechts naderden, ging Miyazono aan de buitenkant rijden terwijl Serrano koppig zijn racelijn verdedigde. Maar op het laatst mogelijke moment dook Miyazono naar de binnenkant van de bocht, waardoor Serrano moest uitwijken tijdens het uitgaan van de bocht.

Door de snellere racelijn kwam Miyazono eerder de bocht uit. Hoewel Serrano wanhopig probeerde om Miyazono’s witte Porsche te achterhalen op het lange rechte stuk, slaagde de Japanner er ternauwernood in om de overwinning in de wacht te slepen, met een voorsprong van slechts 0,022 seconde. Toch was zijn 2e plek goed voor de gezamenlijke leiding, zodat hij en Miyazono beiden met 25 punten naar de laatste en beslissende race gingen.

Grote Finale

Mocht er na race 2 iemand zijn die dacht dat de Nations Cup-titel van 2020 een gelopen race was, dan zou hij terugkrabbelen na de kwalificatie, die teleurstellend verliep voor de twee leiders van het puntenklassement, Takuma Miyazono (Japan) en José Serrano (Spanje). Met de stijlvolle Mazda RX-Vision GT3 Concept kwamen ze niet verder dan respectievelijk de 7e en 8e startplek voor de Grote Finale op het legendarische Circuit de la Sarthe, thuisbasis van de 24 uur van Le Mans. Aangezien er in deze race dubbele punten te verdienen waren, kregen coureurs die de hoop eigenlijk al hadden opgegeven het idee dat de titel van 2020 toch nog binnen bereik was. Zo ook de Italiaan Valerio Gallo, die met een razendsnelle tijd van 3:52.300 de poleposition had veroverd, met schuin achter hem op de eerste startrij de Japanner Ryota Kokubun.

Zoals in elke Grote Finale zou de pitstopstrategie weer een centrale rol spelen. Alle coureurs moesten minstens een ronde rijden op de zachte, normale en harde banden en zo nodig bijtanken, want op één tank 10 ronden rijden op dit circuit is onmogelijk.

De race kende een soepele staande start en op weg naar de Dunlop-curve barstte de strijd los. De Braziliaanse regionale kampioen van Noord- en Zuid-Amerika, Adriano Carrazza, maakte gebruik van het strijdgewoel en zijn zachte Michelins door P3 af te pakken van Tomoaki Yamanaka uit Japan en ook Kokubun voorbij te streven om de 2e plaats te bemachtigen. Onderwijl snoepte Miyazono de 6e plaats af van Rick Kevelham (HRG_RK23) uit Nederland. Halverwege de eerste ronde waren er weinig grote veranderingen meer, terwijl raceleider Gallo en P2 Carrazza – de enigen op zachte banden – probeerden weg te rijden bij de rest.

Bij aanvang van ronde 2 kwam iedereen binnen die zijn verplichte ronde op harde banden achter de rug had. Vanaf dat moment was de strijd om plaats 3 geopend. Miyazono en de Australische coureur Cody Nikola Latkovski (Nik_Makozi), die het wel gewend is om aan kop te rijden, naderden de Italiaan Giorgio Mangano en Kokubun in de Indianapolis-bocht.

Op het rechte stuk van Mulsanne, waar de auto's snelheden van 280 km/u bereikten, passeerde Latkovski Kokubun en Mangano, waardoor hij in één klap twee posities opschoof. Maar Miyazono sloeg nog harder toe en pakte Kokubun, Mangano en Latkovski met één move om P3 te veroveren. Een ronde later gingen Gallo, Carrazza en Miyazono de pits in en stapten de twee raceleiders over op de normale banden, terwijl Miyazono voor het zachte rubber koos. Nu ging Latkovski aan kop, gevolgd door Mangano en Kokubun, terwijl Gallo, Carrazza en Miyazono respectievelijk op P7, P8 en P9 terug op het circuit kwamen. Na een halve ronde wisselden Latkovski en Mangano van positie en benutten ze elkaars slipstream om een voorsprong van 1,5 seconde op te bouwen.

In ronde 5 ontstond er een felle strijd halverwege het deelnemersveld toen de Spanjaard Coque López twee auto's passeerde en P6 opeiste, zodat Kokubun en Kevelham het nakijken hadden. Ondertussen reed de andere Spanjaard, tevens de co-leider in het puntenklassement – José Serrano – op P11. Hij kwam maar niet in het ritme en leek zijn titelaspiraties op te moeten geven. De twee raceleiders, Latkovski en Mangano, kwamen voor het eerst binnen en stapten beiden over op de harde banden, waardoor Gallo en Miyazono weer aan kop belandden.

In ronde 6 passeerde Kevelham, op de zachte banden, Latkovski, die op harde banden stond. Daarmee veroverde hij de 4e plek, maar de Nederlander had nog 7 seconden goed te maken op de nummer 3, Carrazza. Aan de start van ronde 7 kwamen 11 van de 16 auto's binnen voor een pitstop, waardoor de posities weer door elkaar werden geschud. Toch veranderde er niets aan kop, waar Gallo en Miyazono de dienst uit bleven maken. Miyazono positioneerde zich achter Gallo in Indianapolis en voerde vervolgens een inhaalmanoeuvre uit het boekje uit. Achter hen kreeg Carrazza een straf wegens het overschrijden van de circuitbelijning, waardoor zijn kansen verkeken waren en alleen Kokubun, Latkovski, Yamanaka en Mangano nog vochten om P3. Ondanks het feit dat ze stuk voor stuk op zachte banden reden, waren Miyazono en Gallo op dat moment al buiten bereik, zodat zij tweeën zouden bepalen wie de Grote Finale zou winnen.

Zoals verwacht sloeg Gallo toe in Indianapolis, waar hij gebruikmaakte van de slipstream van Miyazono’s witte racewagen en koos hij de buitenkant om in te halen.

Miyazono zat hem op de hielen en bleef naar een opening zoeken tot aan de laatste bochten van de race, maar Gallo gooide de deur telkens dicht en hield zijn koppositie vast tot de buit binnen was. Na hem finishten achtereenvolgens Miyazono, Latkovski en Yamanaka.

Door de zege steeg de Italiaan naar de 2e plaats in het puntenklassement, maar de Nations Cup – en eigenlijk het hele raceweekend – behoorde toe aan Takuma Miyazono, die een driedubbele overwinning in de wacht sleepte door de GR Supra GT Cup, Manufacturer Series en de Nations Cup 2020 te winnen in drie dagen tijd. Het podium werd aangevuld door Gallo en de Japanner Ryota Kokubun, die met zijn 5e plek in de Grote Finale de 3e plaats in het algemeen klassement veiligstelde.

Miyazono, na de race: “Ik had niet gedacht dat ik kon winnen. Ik ben blij, maar toen ik de finishlijn passeerde, lag ik 2e en wist ik niet zeker of dat genoeg was voor de titel. En wat betreft het winnen van alle drie de events dit weekend, dat kwartje viel zojuist pas en ik kan het nauwelijks geloven. Mijn goede flow begon met de zege in Sydney en duurde eigenlijk het hele jaar, inclusief deze wereldfinales. Maar ik kan nog steeds beter, dus ik wil volgend jaar nog sterker voor de dag komen.”

Uitslag Nations Cup 2020-serie - wereldfinales