TOKIO, Japan (27 oktober 2019) – Enthousiast aangemoedigd door een opeengepakte menigte zegevierde Ryota Kokubun uit Japan vandaag in de vijfde ronde van de Gran Turismo World Tour 2019, onderdeel van de FIA Certified Gran Turismo Championships. Kokubun werd de eerste Japanse coureur die als eerste eindigde in 2019. Na een weekend van intense races vol spanning en sensatie, van de merkenrace GR Supra GT Cup tot de demonstratierace van de Manufacturer Series, was de Nations Cup ook weer van hoog niveau. De Mega Web Toyota City Showcase stroomde vol met publiek dat op de events van vandaag was afgekomen, waaronder de top-6-kwalificatie, twee halve finales, een herkansing en de Grote Finale.

Het format van de Nations Cup was niet gewijzigd voor Tokio. De top 4 van de halve finales is direct geplaatst voor de Grote Finale, terwijl de plaatsen 5 tot en met 10 een herkansing krijgen. Wie hier in de top 4 eindigt is ook door. Voor alle anderen was het: "Sayonara en tot volgend jaar maar weer."

Met zijn overwinning op 24 van de beste spelers ter wereld sleepte Kokubun een plaats in de wereldfinales in Monaco op 23 en 24 november in de wacht, waar hij het op gaat nemen tegen de andere World Tour-winnaars van dit seizoen: Nicolás Rubilar uit Chili, Igor Fraga uit Brazilië en Mikail Hizal uit Duitsland. Daarnaast doen er nog andere spelers mee die zich hebben gekwalificeerd via de online serie.

Halve finale A

Deze eerste ronde van de halve finales kan enkel worden omschreven als bizar. De Japanner Takuma Miyazono had door een briljante run poleposition op zak voor de halve finale A. Deze wedstrijd van 12 ronden op het lastige Sardegna - Straatcircuit A werd verreden in de pas geïntroduceerde Jaguar Vision Gran Turismo, een prachtige maar tricky elektrische wagen met vierwielaandrijving die qua prestaties doet denken aan een F1-wagen. De coureurs moesten minstens twee ronden op rij racen op zowel normale banden als harde banden.

Nadat de groene vlag had gewapperd, reed er een heel peloton aan wagens op de apex van bocht 1 af om als eerste de bocht door te gaan. Rick Kevelham uit Nederland ging een beetje te hard, waardoor hij de neus van zijn Jag in de achterkant van de wagen van de Spanjaard Manuel Rodríguez boorde. De kettingreactie die volgde had een botsing met meerdere wagens tot gevolg, waardoor raceleider Miyazono en Adriano Carrazza die op de tweede plaats lag, uitgeschakeld werden. Kevelham kreeg meteen een tijdstraf van 10 seconden aan z'n broek, maar de racestewards besloten bovendien dat een herstart gerechtvaardigd was. Het gevolg was de eerste rode vlag in de geschiedenis van de FIA GT Championships.

De auto's namen hun startposities weer in, behalve Kevelham, die helemaal achterin moest plaatsnemen na zijn fout. Vervolgens verscheen de groene vlag weer en begon de strijd om bocht 1 opnieuw. Van meet af aan was duidelijk dat Miyazono niet op z'n gemak was in de Jaguar VGT. Nadat hij de eerste bocht te ruim had genomen, zakte hij terug tot de vijfde plek. Carrazza ging aan de leiding, op de hielen gezeten door de Canadees Andrew Brooks en de Chileen Nicolás Rubilar.

Later, nog steeds in de eerste ronde, nam Rubilar bocht 9 te ruim, knalde hij tegen de muur en keerde hij weer terug op de baan. Daarbij reed hij meerdere auto's in de weg, waaronder die van Brooks, die spinde en achteraan moest aansluiten. Carrazza en de Spanjaard Coque López, die als achtste was gestart, slaagden erin de chaos te ontwijken en gingen ervandoor met posities 1 en 2.

De actie ging onverminderd door in de tweede ronde, toen er een intense strijd om de 3e plek uitbrak. Miyazono, de Australiër Adam Wilk en Rodríguez gunden elkaar geen millimeter en gedroegen zich als botsauto's (bij een snelheid van 320 km/u!). Tijdens hun strijd reden Carrazza en López vijf seconden weg van de rest.

Aan het begin van ronde 6, halverwege de race, bestond de top 4 uit Carrazza, López, Rubilar en Miyazono. Maar de Japanner gaf zijn positie snel daarna op om de pits in te gaan en over te schakelen naar de vereiste harde banden. De raceleiders volgden in ronde 8, waarna ook zij op het tragere rubber stonden. Terwijl Miyazono zich terugvocht naar plek 4 werd hij ingehaald door de Brit Adam Suswillo, die nu ook op de snellere normale banden was overgestapt.

Tijdens de laatste twee ronden zette López alles op alles om Carrazza’s Jag VGT te passeren, wanhopig op zoek naar een kans. Maar de Braziliaan hield de deur dicht voor de Spanjaard. Rubilar liet zien waarom hij zich in Monaco al had gekwalificeerd met een prachtige inhaalmanoeuvre ten koste van de 3e plaats van Wilk. Voor Miyazono, de hoop van het thuispubliek, restte niets meer dan de herkansing na zijn 5e plaats en vergeefse jacht op Wilk.

Halve finale B

De tweede halve finale was wat tam vergeleken met halve finale A, ondanks de zeer natte omstandigheden op het Circuit de Spa-Francorchamps. De uitdaging tijdens deze race van 7 ronden werd nog groter omdat iedereen met de achterwielaangedreven Porsche 911 RSR reed.

Het in groten getale opgekomen publiek hield de adem in toen de groene vlag wapperde en de van poleposition gestarte Japanner Ryota Kokubun als eerste op bocht 1 af ging. Alle auto's stonden op regenbanden, dus pitstops waren niet nodig.

Tijdens de openingsfase van de race verloor Kin Long Li uit Hongkong kort de macht over het stuur. Hij toucheerde de Amerikaan Kevan Pounder en stootte de Italiaan Salvatore Maraglino het circuit af. Li kreeg een tijdstraf van 2 seconden voor zijn misser, waardoor hij feitelijk geen rol van betekenis meer speelde. Aan het einde van de eerste ronde werd de race aangevoerd door Kokubun, gevolgd door Cody Nikola Latkovski uit Australië, Rayan Derrouiche uit Frankrijk en Tomoaki Yamanaka uit Japan.

Latkovski probeerde in ronde 4 langszij te komen bij Kokubun, maar ging half van het circuit af, wat hem een tijdstraf van 0,5 seconde opleverde. Daardoor moest Latkovski zijn strategie herzien en geduldig afwachten tot een kans zich voordeed, in plaats van het af te dwingen.

In ronde 6 ging de Italiaan Giorgio Mangano op geweldige wijze door Les Combes, bochten 7, 8 en 9. Daarmee pakte hij de belangrijke 4e plaats af van de Japanner Yamanaka. Op dat moment hadden de raceleiders een voorsprong van 4,5 seconden op de rest. Latkovski zat vast achter de bumper van Kokubuns auto, azend op een inhaalmogelijkheid. Maar de Japanse coureur bleef koel en hield de agressief rijdende Australiër tot aan de finishvlag achter zich. Derrouiche bleef stug doorrijden en finishte als vierde, voor Mangano, die zich als vierde ook automatisch plaatste voor de Grote Finale.

Herkansing

De herkansing is meestal een verhitte strijd tussen de resterende coureurs, die allemaal hun laatste kans grijpen om door te gaan. Voor de herkansing van de Nations Cup in Tokio kregen de coureurs auto's uit de N500-klasse voor een sprint van 6 ronden op een nachtelijk Tokyo Expressway - Zuidelijke binnenring.

De van poleposition gestarte Miyazono ging aan kop met zijn Lamborghini Huracán, terwijl er achter hem vele touchés waren op het smalle circuit. Yamanaka, die met zijn Nissan GT-R NISMO als 2e was gestart, viel één plek terug, maar gaf toen plankgas op het midden van de baan om Miyazono af te lossen als koploper. Daardoor werd Miyazono dusdanig geprikkeld dat hij de leiding heroverde in ronde 2 en naar een makkelijke overwinning reed zodra hij een voorsprong van twee seconden op de rest had opgebouwd.

Maar Yamanaka verloor zijn ritme nadat hij werd ingehaald door Miyazono en werd daarna ook voorbijgestreefd door Baptiste Beauvois uit Frankrijk (Honda NSX), Maraglino’s Porsche 911 GT3 en de Lexus LC 500 van Rodríguez, waardoor hij 5e kwam te liggen en het toernooi moest verlaten.

Grote Finale

De Grote Finale was een race van 8 ronden op het legendarische circuit van Le Mans met niets minder dan Formula F1500-bolides. Alleen in Gran Turismo Sport kun je formuleauto's zien en besturen op het Circuit de la Sarthe. Deze volbloed racemachines bereikten een snelheid van 390 km/u op het rechte stuk van Mulsanne!

Er heerste een geweldige sfeer in de tot de nok toe gevulde zaal. Het stond als één man achter zijn Japanse helden, zoals Ryota Kokubun, die aan de race begon vanaf de tweede startpositie, achter de Braziliaan Adriano Carrazza.

Voor het eerst in een World Tour-finale vond er een staande start plaats. Alle auto's kenden een goede start en de als 9e gestarte Takuma Miyazono pakte meteen twee plaatsen winst. Zijn landgenoot Kokubun haalde vervolgens op weergaloze wijze Carrazza in en leidde de race halverwege de eerste ronde. Maar dat duurde niet lang, want de Japanse coureur maakte een vreselijke fout in de Esses, waarbij hij de vangrail raakte en zich voorbij liet streven door Carrazza plus de nummer drie, Coque López uit Spanje.

De altijd gewiekste Miyazono pitte vroeg (in ronde 2) nadat hij merkte dat de raceleiders op de snelle zachte banden waren gestart. Hij stapte over van normale naar harde banden en bewaarde de zachte banden voor het laatste deel van de race. Een riskante zet, maar gezien zijn positie de moeite waard. Een ronde later kwamen Kokubun en López naar binnen. Beiden schakelden over op normale banden. Latkovski koos voor harde banden en bewaarde zijn zachte banden voor het einde van de race, net als Miyazono. Ondertussen bleef raceleider Carrazza doorjakkeren en perste hij zo veel mogelijk ronden uit zijn zachte banden, in de hoop een onoverbrugbare voorsprong te nemen. Dat werkte heel aardig, want toen de Braziliaan een ronde later binnenkwam om over te stappen op normale banden, behield hij een voorsprong van 1,5 seconde op Kokubun en ging hij nog steeds aan kop. López, Rubilar en Latkovski maakten de top vijf compleet.

De top drie begon weg te rijden van de rest. López, die derde lag, had een voorsprong van maar liefst elf seconden op de nummer vier, Rubilar. Net toen het ernaar uitzag dat het gevecht zou gaan tussen de drie leiders, veranderde alles toen ze hun laatste pitstops maakten en stuk voor stuk overstapten op de verplichte harde banden.

In ronde 7 kwamen Latkovski en Miyazono, die op zachte banden stonden, met rasse schreden dichterbij. Het zou erom spannen of ze genoeg tijd over hadden om Carrazza, Kokubun en López bij te halen.

Halverwege ronde 7 had Latkovski López te pakken. Door de constante druk werd de Spanjaard de vangrail in gejaagd en was hij z'n derde plaats kwijt. Toen kwam Miyazono er ook als een dolle aan. De Japanner zag een gaatje in de Ford-chicane en passeerde zowel López als Latkovski, tot groot genoegen van het publiek. Maar het kwam te laat voor de Japanse coureur, want Carrazza en Kokubun hadden een te grote voorsprong.

Later in dezelfde ronde maakte raceleider Carrazzo een inschattingsfout die hem het kampioenschap zou kosten. Hij ging van de baan af en kreeg een tijdstraf van een halve seconde, waardoor Kokubun hem kon inhalen op het rechte stuk van Mulsanne en de nieuwe raceleider werd. Nu was het een echte strijd tussen de twee auto's. Carrazza zat Kokubun op de huid, azend op een inhaalmogelijkheid, maar Kokubun gaf geen kik en hield de Braziliaan tot het einde achter zich. Daardoor werd hij de eerste Japanse winnaar van een Nations Cup-evenement in 2019. Latkovski heroverde de 3e plaats op Miyazono, wiens banden geen grip meer boden. López eindigde als vijfde.

Kokubun won de race en werd ook uitgeroepen tot Michelin-coureur van de dag. Na de race zei hij: "Ik had nooit gedacht dat ik kon winnen, maar ik voelde me goed tijdens de halve finale en wilde dat momentum vasthouden tot het einde. Maar de Grote Finale winnen was een wonder. Ik ben ontzettend blij. Ik heb in het verleden teleurstellende races gehad, waardoor ik nog harder ben gaan oefenen. Dat heeft zich vandaag uitbetaald. Ik hoop dat ik het momentum vasthoud tot in de finale in Monaco."