Drugi etap Manufacturer Series 2020 rozpoczął się 4 lipca.

Jednym z najlepszych kierowców tego etapu okazał się Gallo (Williams_BRacer) z zespołu Hondy. Wziął udział w każdym wyścigu i zmierzył się ze wszystkimi uczestnikami, co pozwoliło mu umocnić swoją pozycję. Jego przykład pokazuje, jak istotne jest to, aby kierowcy nieustannie ścigali się ze swoimi regionalnymi rywalami – nawet jeśli nie przynosi im to ogromnej liczby punktów. Swój największy popis Gallo dał na torze Fuji Speedway w rundzie 18., gdzie widzowie mogli podziwiać jego umiejętności jazdy ofensywnej i defensywnej.

Siedzący za kierownicą Mercedesa-Benz Beauvois (Wong_Baguette_F1) ostrożnie wybierał swoje starcia, ale mimo to w rundach 11., 12., 14. i 15. zdobył dość punktów, by zagwarantować sobie pierwszą pozycję w wyścigu finałowym.
Z kolei Hizal (TRL_MH16), podopieczny Subaru, który zwyciężył w pierwszym etapie, nie wystartował w żadnym z wyścigów rundy 14. ani kolejnych, dlatego też nie mógł obronić tytułu mistrza.

16 największych gwiazd – runda 20.

W finałowym wyścigu 2. etapu, który trwał 24 godziny i odbył się na torze Nürburgring, wzięły udział auta z Gr. 3.

Gallo wystartował z pierwszej pozycji. Tuż za nim znaleźli się jadący Astonem Martinem Moysov (VQS_Nick) i Kevelham (HRG_RK23), kierowca Toyoty. Lider etapu, Beauvois, zaczął wyścig na pozycji czwartej. Wszyscy czterej zawodnicy rozpoczęli rywalizację na średnich oponach i szybko zniknęli z pola widzenia reszty uczestników.

W trakcie pierwszego okrążenia Kevelham wykorzystał cień aerodynamiczny Gallo na prostym odcinku Döttinger Höhe, dzięki czemu wyprzedził rywala i objął prowadzenie na prostej startowej. Następnie rozwinął jeszcze większą prędkość i zyskał przewagę nad najbliższym rywalem. Można było odnieść wrażenie, że Kevelham chce się upewnić, że nikt nie pokona go jego własną bronią – poprzez jazdę w jego cieniu aerodynamicznym na Döttinger Höhe. Zdetronizowany Gallo miał kilka asów w rękawie, ale zdecydował się nie gonić Kevelhama w początkowej fazie wyścigu. Wolał oszczędzać paliwo.

Podczas ostatniego okrążenia wszyscy czołowi kierowcy zjechali do pit stopu w tej samej chwili. Kevelham zużył mnóstwo paliwa, pędząc po torze w trakcie poprzednich okrążeń, dlatego jego pobyt w pit stopie się wydłużył. W efekcie dotychczasowy lider spadł na czwartą pozycję.

Gallo wjechał na trasę Nordschleife jako pierwszy, Moysov, Beauvois i Kevelham byli tuż za nim, depcząc mu po piętach. Lider jednak szybko oddalił się od goniących go rywali.

Gdy zostawił ich daleko w tyle, walka o drugie miejsce się zaostrzyła. Beauvois wyprzedził Moysova tuż przed zakrętem Aremberg Corner, jednak każdy, kto zna dokonania tego drugiego dla drużyny e-sportowej VANQUISH, wie, że Moysov nie poddaje się tak łatwo.
Prosta Döttinger Höhe ma 2 km długości, więc kierowcy, którzy chcą wjechać w cień aerodynamiczny rywala, muszą to zrobić odpowiednim momencie. Jeśli zdecydują się na taki manewr zbyt szybko, inny rywal będzie mógł wykorzystać ich własny cień, by natychmiast ich wyprzedzić.
Kierowca może jednak wykorzystać cień aerodynamiczny rywala, aby nadrobić stratę, a następnie wyjechać z niego i wykorzystać go ponownie w tym jednym, idealnym momencie. I tak właśnie zrobił Moysov. Beauvois za wszelką cenę starał się zgubić rywala, lecz bezskutecznie. Moysov wskoczył na drugie miejsce.

Zacięty bój o drugą pozycję okazał się korzystny dla Gallo, który wygrał wyścig po starcie z pierwszego miejsca. Wielu zawodników było pod wrażeniem wspaniałego popisu umiejętności zwycięzcy. Wśród nich znajdował się Sugimori (s-shohei_), kierowca Hondy i jeden z najlepszych kierowców azjatyckich.

Jednak mimo niesamowitej jazdy Gallo w wyścigu finałowym to prowadzący Mercedesa-Benz Beauvois został zwycięzcą 2. etapu. Wszystko dlatego, że w poprzednich rundach zdołał zyskać odpowiednią przewagę punktową nad rywalami. Jego zwycięstwo nie było co prawda druzgocące, więc można przypuszczać, że w przyszłych etapach rywalizacja będzie jeszcze bardziej zacięta.