Tokio, 23 czerwca 2021 r. Długo wyczekiwane zawody motoryzacyjne Olympic Virtual Series zapisały się na kartach historii jako pierwsze e-sportowe przedsięwzięcie w dyscyplinie sportów motorowych pod patronatem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (MKOl). Organem nadzorującym i sankcjonującym zawody była Fédération Internationale de l’Automobile (FIA), a ich organizatorem – firma Polyphony Digital. Zmagania odbywały się w grze Gran Turismo Sport. Gracze z całego świata usiedli przed konsolami, aby reprezentować swoje kraje i powalczyć o tytuł pierwszego w historii zwycięzcy tych zawodów.

Po 11 intensywnych dniach światowych kwalifikacji sieciowych wyłoniono 16 kierowców, którzy przeszli dalej. Zawodnicy reprezentowali łącznie siedem krajów z regionu EMEA (Europy, Bliskiego Wschodu i Afryki), cztery kraje azjatyckie, jeden z regionu Oceanii, dwa z Ameryki Północnej oraz dwa z Ameryki Środkowej i Południowej.

Światowy finał zawodów motoryzacyjnych Olympic Virtual Series składał się z trzech wyścigów, podczas których punkty otrzymywali kierowcy zajmujący dziesięć najlepszych miejsc. W każdym z wyścigów punktami nagradzano również zawodnika startującego z pole position i kierowcę, który ustanowił najlepszy czas okrążenia. W wielkim finale zawodnicy zdobywali podwójną liczbę punktów, więc przewidzenie wyników było niemożliwe, dopóki nie zatrzepotała ostatnia flaga z wzorem w szachownicę.

Wyścig 1.: Tokyo Expressway – wschodnia pętla, 7 okrążeń

Pierwszy wyścig miał miejsce na torze Tokyo Expressway – wschodnia zewnętrzna pętla. Jest to wymagająca trasa wytyczona wśród wąskich tokijskich uliczek, gdzie nawet najmniejszy błąd może wiele kosztować. Z pierwszej pozycji startował Niemiec Mikail Hizal (TRL_LIGHTNING), zwycięzca mistrzostw 2019 FIA Certified Gran Turismo Nations Cup. Tuż za nim ustawił się szybki Francuz Baptiste Beauvois (R8G_TSUTSU). W drugim rzędzie znajdowali się Japończyk Takuma Miyazono (Kerokkuma_ej20), zeszłoroczny zwycięzca Nations Cup, i Brazylijczyk Igor Fraga (IOF_RACING17), który wygrał te same zawody w 2018 roku.

Gdy czerwone światła zgasły, rozpoczynając składający się z siedmiu okrążeń nocny wyścig, Toyoty 86 z grupy 4. nawzajem wykorzystywały swoje cienie aerodynamiczne, aby zdobyć przewagę przed wejściem w pierwszy zakręt. Rozpędziwszy się na długiej prostej do 250 km/h, samochody w specjalnych olimpijskich barwach mocno zahamowały, gdyż zbliżał się zakręt w prawo. Beauvois zjechał do zewnętrznej i wcisnął się przed Hizala, obejmując prowadzenie. Niemiec odpłacił się pięknym za nadobne w kolejnym okrążeniu, jadąc w cieniu aerodynamicznym Beauvoisa. Odzyskał pierwszą pozycję, lecz stracił ją ponownie na następnym zakręcie. Tymczasem pośrodku stawki miały miejsce roszady: Hiszpan Jose Serrano (PR1_JOSETE), Amerykanin Daniel Solis (PX7-Lamb) i Kanadyjczyk Andrew Brooks (PX7-Deafsun) wskoczyli odpowiednio na 8., 9. i 10. miejsce.

Podczas czwartego okrążenia pozycja lidera przechodziła z rąk do rąk między czterema najlepszymi kierowcami. Hizal, Beauvois i Fraga walczyli zaciekle w zakrętach 1., 2. i 3., jadąc we trzech obok siebie przez cały odcinek. Zwycięsko z tego pojedynku wyszedł Beauvois, który na 5. zakręcie zostawił Fragę, Hizala i Miyazono w tyle. Do jeszcze większego boju doszło podczas kolejnego okrążenia, kiedy do Miyazono, Hizala i Fragi dołączył Serrano. Wszyscy kierowcy jechali obok siebie na 1. zakręcie, a trzeba zaznaczyć, że na tym torze nie ma zjazdów – są tylko ściany i barierki!

Zanim rozpoczęła się druga połowa 6. okrążenia, Beauvois wypracował już sobie jednosekundową przewagę nad resztą zawodników. Podczas finałowego okrążenia szykowała się zawzięta rywalizacja o 2. miejsce. Fraga, Włoch Valerio Gallo (Williams_BRacer), który wdrapał się na 5. pozycję, Miyazono, Hizal i Serrano dawali z siebie wszystko, usiłując dostać się na podium. Na ostatnim zakręcie rozpętał się chaos. Serrano wjechał w tył samochodu Gallo, a Nikita Moysov z Czech (ERM_Nick) wbił się w auto Hizala. Włochowi jakimś cudem udało się utrzymać na 3. miejscu, ale Hizal nie miał tyle szczęścia – spadł na 7. pozycję. Tymczasem Miyazono, którego nie ominęła ta przepychanka, zaliczył spadek na 5. miejsce.

Starcie dobiegło końca, gdy Beauvois przekroczył linię mety jako pierwszy, stając się pierwszym kierowcą wyścigowym w historii, który wygrał wydarzenie olimpijskie! Fraga zajął 2. miejsce, a Serrano, który zgarnął dodatkowy punkt za ustanowienie najlepszego czasu okrążenia, zakończył wyścig jako trzeci. Później jednak otrzymał karę za udział w incydencie podczas ostatniego okrążenia, przez co spadł na rozczarowującą 11. pozycję. Na trzecie miejsce wskoczył zatem Gallo.

Wyścig 2.: Sardegna – tor drogowy – B, 13 okrążeń

Drugim starciem tego dnia był składający się z 13 okrążeń wyścig na torze Sardegna – tor drogowy – B, w którym udział brały Toyoty GR Yaris RZ. Z pole position ponownie startował Niemiec Mikail Hizal, zaś z drugiego miejsca – zwycięzca 1. wyścigu, Francuz Baptiste Beauvois. Igor Fraga (Brazylia) zajmował miejsce trzecie, a Takuma Miyazono (Japonia) czwarte. W tym wyścigu wymogiem było ukończenie co najmniej jednego okrążenia zarówno na średnich, jak i na twardych oponach. Kluczowe znaczenie miała więc dobra strategia zjazdów do pit stopu i zmiany opon.

Gdy tylko rozpoczął się wyścig, Fraga nagle zjechał z toru. Przyczyną były prawdopodobnie problemy techniczne. Jego kolorowa Toyota Yaris z napędem na przednie koła stała w bezruchu na trawie, mijana przez pozostałe auta, które pędziły w stronę pierwszego zakrętu. Sytuacja była dla Brazylijczyka równie tragiczna, co niespodziewana. Przedwczesny koniec wyścigu spowodowały problemy z połączeniem internetowym zawodnika. Podczas 4. okrążenia Beauvois jechał w cieniu aerodynamicznym Hizala na długiej prostej i objął prowadzenie.

Cztery samochody znajdujące się na czele stawki, z których wszystkie jechały na szybszych średnich oponach, miały już wtedy dwusekundową przewagę nad resztą aut. W trakcie 6. okrążenia zjechały do pit stopów, aby zmienić opony na twarde. Tymczasem Gallo, który już na nich jechał, został na torze i objął prowadzenie. Hiszpan Jose Serrano i Chilijczyk Angel Inostroza (YASHEAT_Loyrot) – również na twardych oponach – jechali kolejno na 2. i 3. miejscu. Beauvois i spółka wrócili na tor, zajmując miejsca od 5. do 8., i mieli wówczas niemal 12 sekund straty do jadącego na 4. miejscu Malezyjczyka Taja Aimana (TAJ_AIMAN). Gdy Gallo, Serrano, Inostroza i Aiman zjechali do pit stopu podczas 8. okrążenia, Beauvois odzyskał pozycję lidera.

W trakcie okrążenia nr 10 Hizal próbował uciec reszcie zawodników, jednak Beauvois zaciekle bronił pozycji. Miyazono wykorzystał okazję i zanurkował do wewnętrznej Hizala, wskakując na 2. miejsce. Chwilę później Gallo zakradł się obok Moysova na 5. pozycję.

Cztery czołowe samochody jak gdyby przykleiły się do siebie na kolejne dwa okrążenia, jadąc razem po torze. Mimo że auta miały założone twarde opony, jechały całkiem szybko, nie pozwalając Gallo ani Moysovi się zbliżyć, choć obaj jechali na oponach o lepszej przyczepności. Do końca pozostało jedno okrążenie – teraz był to wyścig pomiędzy czterema zawodnikami. W połowie ostatniego okrążenia Beauvois nie trafił w wierzchołek 8. zakrętu, dając się wyprzedzić Hizalowi, Miyazono i Blazsánowi.

Na ostatnim zakręcie wyścigu to Hizal popełnił kosztowny błąd – jadąc szeroko, wyjechał jednym kołem za tor. Tym samym pozwolił się wyprzedzić innym kierowcom. Beauvois odzyskał prowadzenie. Francuz w pełni wykorzystał okazję – przekroczył linię mety jako pierwszy po raz drugi tego samego dnia. Drugie zwycięstwo dało mu dużą, dziewięciopunktową przewagę nad resztą przed wielkim finałem. Blazsán ukończył wyścig jako drugi, Miyazono trzeci, a Hizal czwarty.

Wielki finał: Dragon Trail – Seaside, 18 okrążeń

Mimo że w wielkim finale punkty liczyły się podwójnie, nadal nie było wiadomo, kto zostanie pierwszym w historii zwycięzcą olimpijskich wyścigów. Na czele stawki znajdował się Francuz Baptiste Beauvois. Miał dziewięciopunktową przewagę nad zajmującym 2. miejsce Japończykiem Takumą Miyazono i Niemcem Mikailem Hizalem. Kierowcy zasiedli za kierownicami swoich Toyot GR Supra Racing Concept, w których stanęli w szranki w składającym się z 18 okrążeń finałowym wyścigu na torze Dragon Trail – Seaside. Każdy z kierowców musiał obowiązkowo wykonać przynajmniej po jednym okrążeniu na oponach o miękkich, średnich i twardych mieszankach. Kolejność startowa finałowego wyścigu prezentowała się następująco: na pierwszej pozycji Włoch Valerio Gallo, a za nim Hizal, Beauvois i Miyazono.

Już podczas pierwszego okrążenia na torze zapanował zamęt. Lider punktowy, Beauvois, utknął wśród innych zawodników, a przed 4. zakrętem Kanadyjczyk Andrew Brooks zmusił go do wyjechania poza tor. Beauvois próbował wrócić do akcji, ale bezceremonialnie zderzył się z nim Nathayos Sirigaya (PSC_themiang_GT1) z Tajlandii, przez co zaczął on kręcić bączki. Dla Francuza była to istna katastrofa – spadł na ostatnie miejsce. Tymczasem Gallo oddalił się od grupy i wypracował sobie dwusekundową przewagę nad zajmującym 2. miejsce Hizalem i Nikitą Moysovem z Czech, który wcześniej zdołał wskoczyć na 3. pozycję.

W trakcie 2. okrążenia jadący na twardych oponach Miyazono wyprzedził Moysova i zajął 3. miejsce. Zaczął gonić Hizala, który używał opon średnich. Już po chwili Japończyk wyprzedził Niemca – Miyazono, a wraz z nim Andrew Brooks z Kanady, przemknęli obok Hizala na ostatnim zakręcie okrążenia.
Podczas czwartego okrążenia wiele samochodów jadących na twardych oponach zaliczyło pierwszy z wymaganych dwóch zjazdów do pit stopu. Większość przerzuciła się na średnie opony, zostawiając te najszybsze – miękkie – na koniec wyścigu. Gallo i Hizal zaliczyli przystanek w trakcie kolejnego okrążenia. Włoch zmienił opony na średnie, podczas gdy Niemiec wybrał twarde, oddając prowadzenie Miyazono… Do czasu. Cztery czołowe auta zjechały podczas okrążenia nr 7, co spowodowało kolejną roszadę na torze – Gallo odzyskał prowadzenie. W połowie wyścigu Gallo cieszył się znaczną, wynoszącą 8,5 sekundy przewagą względem zajmującego 2. miejsce Hizala. Jego z kolei nadal czekała zmiana opon na miękkie. Za Hizalem jechali Patrik Blazsán z Węgier, Miyazono oraz Grek Konstantinos Konstantinou (VQS_NTinoskonsta).

Podczas 11. okrążenia Miyazono, który zdążył wcześniej wskoczyć przed dwa inne samochody, przecisnął się obok Hizala na 2. miejsce. Konstantinou poszedł za jego przykładem. Hizala ewidentnie spowalniały twarde opony. Był to dla niego sygnał, że już czas je zmienić na miękkie. Gallo zjechał do pit topu w trakcie kolejnego okrążenia – zmienił opony na najwolniejsze, czyli twarde.

Konstantinou i Miyazono, dwaj kierowcy jadący na czele stawki, zaliczyli przystanek w pit stopie w trakcie 13. okrążenia, oddając pozycję lidera Gallo. Hizal gnał za Włochem na miękkich oponach. Do końca wyścigu zostało mu pięć okrążeń, a do Gallo tracił pięć sekund. Przerzuciwszy się na miękkie opony, Włoch wyraźnie zwolnił. Zanim rozpoczęło się 15. okrążenie, Hizal zmniejszył stratę do 2,5 sekundy. Podczas 16. okrążenia Chilijczyk Angel Inostroza wyprzedził Hiszpana Jose Serrano i wskoczył na 3. miejsce, a Hizal pomniejszył stratę do Gallo o kolejną sekundę. W trakcie następnego okrążenia Gallo miał już tylko niecałą sekundę przewagi.

Do końca wyścigu zostało już tylko jedno okrążenie. Hizal w końcu dogonił Gallo – podjechał pod sam tylny zderzak rywala. To właśnie tych dwóch kierowców toczyło teraz bój o tytuł mistrza zawodów motoryzacyjnych Olympic Virtual Series. Punkty były liczone podwójnie, więc ten, kto przejechałby linię mety jako pierwszy, zdobyłby również tytuł zwycięzcy olimpijskiego. Tymczasem cztery sekundy za nimi trwała zacięta walka o 3. miejsce. Serrano i Inostroza atakowali się nawzajem, dając popis swoich umiejętności jazdy.

Gallo utrzymał prowadzenie na 7. zakręcie, a Hizal nerwowo szukał okazji, aby wyprzedzić przeciwnika. Na ostatnim zakręcie wyścigu dał z siebie wszystko. Zjechał do zewnętrznej w nadziei na to, że wystrzeli do przodu i odetnie rywalom drogę, ale Gallo nie dawał za wygraną i nie pozwolił się wyprzedzić jadącemu Suprą przeciwnikowi. Niemiec walczył dzielnie i nie poddawał się, jednak ten wyścig, jak i cały dzień, należały do Valeria Gallo. Włoch przekroczył linię mety o sześć setnych sekundy szybciej niż Hizal. Tym samym został pierwszym zwycięzcą zawodów motoryzacyjnych Olympic Virtual Series. Trzecie miejsce w wielkim finale zajął Serrano, a kolejne: Inostroza, Blazsán i Miyazono.

Punktacja na koniec dnia prezentowała się następująco: Valerio Gallo miał na koncie 38 punktów, a Mikail Hizal 35. Następny na liście był Baptiste Beauvois, który w wielkim finale zajął 9. miejsce i zdobył łącznie 28 punktów. Patrik Blazsán miał ich zaś 26.
Po wyścigu byłem tak rozemocjonowany, że się rozpłakałem – powiedział Gallo po zakończonym starciu. „Przez chwilę wątpiłem, że zdołam wygrać. Mikail był bardzo blisko. Ma duszę wojownika. Musiałem walczyć do samego końca. Czuję się tak, jakbym przez chwilę miał cały świat u swoich stóp. Wygrałem zawody olimpijskie. To mi się nie mieści w głowie”.

Koniec końców fani byli świadkami spektakularnego widowiska. Uczestnicy zafundowali im chwile pełne dumy, dramatyzmu, sportowego ducha i żalu. To jest właśnie esencja rywalizacji. Pod tym względem zawody motoryzacyjne Olympic Virtual Series były naprawdę udane. Z pewnością na długo je zapamiętamy.

Zawody motoryzacyjne Olympic Virtual Series 2021
Wynik