MONTREAL, Canada (6 juli 2024) — Het nieuwe seizoen van de Gran Turismo World Series trapte het afgelopen weekend af met ronde 1 van het live-event, dat plaatsvond in de fotogenieke Canadese stad Montreal. Na een spectaculaire race voor de Manufacturers Cup keek iedereen reikhalzend uit naar de Nations Cup-race, waarin de deelnemers hun land of regio vertegenwoordigen. Voor 2024 is opnieuw gekozen voor een individuele opzet, waarbij de 12 coureurs die de online kwalificatie hebben overleefd in actie komen tijdens drie live-events van de World Series (Montreal, Praag en Tokio) en de World Finals. Ronde 1 werd verreden in een uitverkocht Usine C-theater, waar de snelste Gran Turismo 7-coureurs ter wereld uitmaakten wie het nieuwe seizoen met een vliegende start begon.

Sprintrace: Watkins Glen International - Volledig circuit

Er vielen deze race geen punten te verdienen, maar dat maakte hem niet minder belangrijk. De uitslag bepaalde namelijk de startvolgorde voor de Grote Finale, de hoofdmoot van ronde 1 van de Nations Cup. De sprintrace werd verreden op Watkins Glen International in New York, waarbij de deelnemers uitkwamen in verschillende auto's met een vergelijkbare prestatiebalans (PB). De te kloppen man voor deze race en eigenlijk het hele kampioenschap was de Fransman Kylian Drumont (R8G_Kylian19), rijdend in de Chevrolet Corvette C7 Stingray. Maar het was Takuma Miyazono (Kerokkuma_ej20), de Nations Cup-kampioen van 2020, die de snelste kwalificatieronde reed. De Japanner begon daarom op poleposition aan de sprintrace in zijn Ferrari F50, gevolgd door zijn landgenoot Takuma Sasaki (SZ_TakuAn22) in de Maserati MC20. Drumont moest genoegen nemen met P3 en voelde daarbij de hete adem in de nek van de Nederlander Kaj de Bruin (R8G_Kajracer), die van P4 vertrok achter het stuur van de Ferrari F40.

Het begin loog er niet om. Drumont benutte de slipstream van zowel Sasaki als Miyazono en pakte op het rechte stuk op sierlijke wijze de koppositie. In ronde 4 had Drumont een voorsprong opgebouwd van twee seconden. Daarmee toonde de Fransman aan dat zowel hij als zijn Corvette zich prima thuis voelen op dit circuit.

Achter hem had Sasaki P2 veroverd ten koste van Miyazono. Daar weer achter vond een verhitte strijd om P4 plaats. Valerio Gallo (OP_BRacer) sloeg in zijn Ford GT aanvallen af van De Bruin, de Spanjaard José Serrano (TDG_JOSETE) in de Lexus LFA, de Amerikaan Calen Roach (CalenJRoach) in de Mercedes-Benz SLR McLaren en Coque López (coquelopez14), de Nations Cup-kampioen van 2022, in de Porsche 911 GT3.

Aan het einde van de race waren Miyazono en Sasaki verwikkeld in een spectaculair gevecht om P2, waarbij regelmatig stuivertje werd gewisseld. Miyazono trok uiteindelijk aan het langste eind en drukte zijn auto net voor die van Sasaki over de finish. Drumont was echter een klasse apart. Hij deelde de hele race de lakens uit en zag het zwartwit geblokt zes seconden eerder dan zijn naaste belager. De Fransman maakte zijn favorietenrol voor de Grote Finale en het hele kampioenschap voorlopig dus meer dan waar.

Grand Final: Circuit Michelin Raceway Road Atlanta

Net als de sprintrace werd de hoofdmaaltijd van het event, de Grote Finale van de Nations Cup, verreden op Amerikaans grondgebied, namelijk op Circuit Michelin Raceway Road Atlanta. In deze 35 ronden tellende race werden de coureurs verplicht om minstens één ronde te rijden op de drie verschillende bandensoorten. De pitstopstrategie zou dus andermaal een belangrijke rol spelen in de uitslag. Volgens het principe 'gelijke monniken, gelijke kappen' reed iedere deelnemer in de Red Bull X2019 Competition. Kwaliteit en strategie zouden dus de doorslag geven.

De Fransman Kylian Drumont (R8G_Kylian19) vertrok van poleposition op zachte Michelins in de hoop een onoverbrugbare voorsprong op te bouwen. Het Japanse duo Takuma Miyazono (Kerokkuma_ej20) en Takuma Sasaki (SZ_TakuAn22) vertrok net als het gros van het deelnemersveld op medium banden. Zij bewaarden de snelle zachte banden voor de o zo belangrijke slotfase.

Toen de lichten op groen sprongen, ging de op P4 gestarte Spanjaard Coque López er als een speer vandoor. Hij haalde Sasaki al in de eerste bocht in. De ronde daarna wist López ook P2 te grijpen door te profiteren van een tijdstraf van Miyazono. Maar de Japanner liet zich niet uit het lood slaan en heroverde P2 in de derde ronde door de Spanjaard op het lange rechte stuk met 330 km/u voorbij te razen. Hoewel hij over de snelste banden beschikte, wist Drumont niet weg te lopen bij de rest. Toen hij in ronde 7 zijn pitstop maakte, had hij slechts 1 seconde voorsprong. Hierdoor kwam hij op een teleurstellende achtste plaats weer de baan op.

Miyazono zag zijn kans schoon en sloeg een gat van 2,5 seconde op de Nederlander Kaj de Bruin. Valerio Gallo liet zich ook niet onbetuigd. Hij veroverde in ronde 12 de vierde plek op López, maar die flikte datzelfde kunstje een ronde later bij de Italiaan. De Amerikaan Calen Roach had inmiddels een ronde achterstand, maar vocht als een bezetene om weer in dezelfde ronde te rijden als de leider. Hierdoor zat hij López dwars, die niet volle bak kon gaan.

Terwijl López, Roach en Gallo een verhitte strijd uitvochten, was de van P10 vertrokken Spanjaard José Serrano bezig aan een gestage opmars. Hij wist de subtoppers een voor een in te halen en veroverde zo verrassend P4.

In ronde 16 maakte Miyazono een pitstop. Hij kwam op zachte banden als nummer 8 de baan weer op, zeven seconden achter Drumont, die op zijn zachte banden razendsnelle ronden reed. Omdat Sasaki, López en Serrano in ronde 18 nog een pitstop moesten maken, kregen ze te maken met auto's die al twee pitstops achter hun naam hadden en hun ronde achterstand ongedaan probeerden te maken. De achterhoede werd gevormd door de Australiër Guy Barbara (OP_Twitchy) op P9, de eerder genoemde Roach op P10, de Chileen Angel Inostroza (Veloce_Loyrot) op P11 en de Amerikaanse rodelantaarndrager Robert Heck (SV-RobbyHeck).

In ronde 21 was het een komen en gaan in de pits. López, Serrano en Drumont maakten allen een pitstop, waardoor Miyazono met een voorsprong van 5,6 seconden de koppositie kon heroveren nadat ook Sasaki zijn pitstop had gemaakt. In ronde 27 sloeg het noodlot toe voor Drumont. Hij crashte na zijn tweede pitstop en zag zijn hoop op een podiumplek vervliegen.

De tweede stop van Miyazono zorgde ervoor dat Serrano de koppositie kon veroveren ten koste van De Bruin. Serrano's landgenoot López rukte op naar P2, maar beide Spanjaarden hadden nog een stint op harde banden voor de boeg.

López maakte in ronde 31 als eerste van die twee Spanjaarden zijn pitstop. Maar toen hij terugkeerde op het circuit had hij een achterstand van 2,9 seconden op Miyazono. Serrano dook in ronde 32 de pits in en keerde terug op P1 met een seconde voorsprong op Miyazono. Maar die voorsprong was van korte duur, want zijn koude banden waren geen partij voor de Japanner. Hierdoor kon Miyazono hem in ronde 33 weer passeren op het rechte stuk. Serrano vocht voor wat hij waard was, maar de Japanse coureur gaf geen krimp. Hij pakte de overwinning en nam zo de leiding in het Nations Cup-kampioenschap.

Het Spaanse tweetal José Serrano en Coque López finishte als respectievelijke tweede en derde, gevolgd door de Vliegende Hollander Kaj de Bruin op plek 4.

“Ik had de juiste snelheid, maar kreeg wat straffen aan mijn broek. Halverwege de race had ik de overwinning eigenlijk al uit m'n hoofd gezet”, vertelde een opgetogen Takuma Miyazono na de race. “Maar ik was blij dat ik José alsnog in kon halen. Het verbaasde me niet dat hij voor me de baan weer op kwam, nadat ik had gezien hoe het Coque een ronde eerder was vergaan. José had een voorsprong van een seconde en ik voelde dat ik die weg kon poetsen. Ik was mijn handschoenen vergeten, dus ik heb die van Igor mogen lenen. Ze hebben me denk ik geluk gebracht.”

Gran Turismo World Series 2024 Rd.1 - Nations Cup
Uitslag Grote Finale