TOKIO, Japan— Op zaterdag 27 september begon het voorlaatste live-event van de Gran Turismo World Series 2024 in Tokio – om precies te zijn in de wijk Shinjuku, waar het drukste treinstation ter wereld staat. In het uitverkochte Theater Milano-za, gelegen in het levendige Kabukicho, kwamen twaalf van de hoogst geklasseerde coureurs ter wereld samen voor ronde 3 van de Nations Cup.

Na de eerste twee ronden van de serie werd het klassement aangevoerd door tweevoudig Nations Cup-kampioen Coque López (coquelopez14) uit Spanje. Dat hij geen van de races tot dusver had gewonnen, zegt wat over zijn consistentie en vastberadenheid. Maar de aandacht ging vooral uit naar zijn drie belangrijkste achtervolgers: Kylian Drumont (R8G_Kylian19) uit Frankrijk, Valerio Gallo (OP_BRacer) uit Italië en publiekslieveling Takuma Miyazono (Kerokkuma_ej20) uit Japan. Het drietal verkeerde in topvorm en legde een spektakel van snelheid en precisie op de mat, waarmee ze het enthousiaste publiek naar het puntje van de stoel dreven. De aftrap was voor de sprintrace, om de startvolgorde van de Grote Finale te bepalen.

Sprintrace: Tokyo Expressway - Oostelijk (met de klok mee)

De eerste Nations Cup-race van de dag vond dicht bij huis plaats in de straten van Tokio op het populaire Gran Turismo 7-circuit Tokyo Expressway. De autokeuze maakte het er nog interessanter op: eindeloos opgevoerde supercars, als ode aan de legendarische tuningcultuur in Japan. Het publiek keek ademloos toe, want waar anders kun je getuige zijn van een race op de lokale snelweg tussen auto's met 1000 pk en een ongelooflijke topsnelheid van 425 km/u?

Om het nog mooier te maken, legde Takuma Miyazono in zijn thuisrace beslag op poleposition dankzij een razendsnelle kwalificatieronde met zijn ragfijn afgestelde Lamborghini Gallardo LP 500-4. Naast hem op P2 stond zijn landgenoot Takuma Sasaki (SZ_TakuAn22) in een limoengroene Audi R8 V10. Op de tweede startrij vonden we de Chileen Angel Inostroza (Veloce_Loyrot) terug met zijn flink onder handen genomen Mercedes-AMG GT Black Series, geflankeerd door José Serrano (TDG_JOSETE) uit Spanje in een getunede Ferrari F40.

Zodra de lichten op groen sprongen, was het duidelijk dat het een wilde race zou worden. Sasaki wierp zich meteen in de slipstream om Miyazono te passeren en de kop al vroeg over te nemen. In bocht voerde Inostroza een gewaagde move uit en dwong hij Sasaki naast de baan en licht tegen de vangrail. Daardoor kon Miyazono de leiding heroveren, onder luid gejuich van het publiek.

Vanaf dat moment was er geen houden meer aan. Hoewel de meeste auto's hun positie vasthielden in het technische laatste deel van het circuit, gingen alle remmen los op het lange rechte stuk. Daar lieten ze zien waar hun machines toe in staat waren en bereikten ze in de slipstream snelheden van wel 425 km/u! Het was een spectaculair gezicht om de supercars voorbij flatgebouwen en kantoren te zien razen in de maanloze nacht, hun luide brul weerkaatsend tussen de hoge gebouwen.

Zodra de lastige eerste bocht achter de rug was, gaf iedereen plankgas. Vervolgens gingen ze pas op het allerlaatste moment in de ankers. Dan is een foutje snel gemaakt, en algauw volgden dan ook de eerste botsingen. Robert Heck (SV_RobbyHeck) uit Amerika ervaarde dat al vroeg toen Guy Barbara (OP_Twitchy) uit Australië, in een Nissan GT-R, zijn remcurve verkeerd inschatte. Hecks Toyota Supra RZ raakte in een spin en zakte daarna naar de onderste regionen van het deelnemersveld. De fout van de Australiër leverde hem een tijdstraf van 2 seconden op, maar het kwaad was al geschied.

En daar bleef het niet bij. In de volgende ronde beukte Coque López zijn Nissan Skyline GT-R R34 achter op de Ferrari F40 van zijn landgenoot Serrano, waardoor ze bijna allebei uitvielen. Maar ondertussen dirigeerde Valerio Gallo uit Italië zijn Honda NSX Type R in de eerste vijf ronden keurig van P8 naar P2! Tijdens het ochtendgloren schitterde het levendige Tokio in de eerste zonnestralen. Een prachtige achtergrond voor een race met nog zes kanshebbers. De koplopers waren Miyazono, Gallo, Sasaki, Inostroza, Serrano en Kaj de Bruin (R8G_Kajracer) uit Nederland, achter het stuur van een Nissan GT-R Nismo R33. Wat volgde, waren drie ronden non-stopactie en vele positiewisselingen.

In de voorlaatste ronde probeerde De Bruin op heldhaftige wijze Miyazono te verschalken en de leiding over te nemen, maar op een snelheid van maar liefst 400 km/u schampte hij een barrière. Op zulke snelheden is zelfs het kleinste foutje fataal. Zijn auto schoot de baan over, knalde op de tegenoverliggende muur en kwam in een spin terecht. Einde race voor de Vliegende Hollander, en een streep door zijn dromen over de winst.

Nu waren er nog twee kanshebbers over: Miyazono en Gallo. In de laatste ronde ging het nek-aan-nek, met een kleine voorsprong voor Gallo in de laatste bocht. Maar dankzij de vierwielaandrijving van zijn Gallardo had Miyazono meer grip in de bocht. Dat gaf hem de perfecte kans om in Gallo's slipstream te duiken op het laatste rechte stuk, de Honda voorbij te streven en de winst te pakken voor het uitzinnige thuispubliek. Gallo moest genoegen nemen met de 2e plek en Sasaki voltooide podiumbezetting met een welverdiende 3e plaats.

Grote Finale: Grand Valley - Highway 1

Hoog tijd voor het hoofdrace: de Grote Finale van de Nations Cup. De spanning was voelbaar in het publiek, want Takuma Miyazono uit Japan stond op poleposition. Voor deze race namen de deelnemers plaats in de indrukwekkende Red Bull X2019 Competition. Deze bolide vloeit voort uit een samenwerking tussen Red Bull Racing en Gran Turismo om de beste racewagen ooit te maken, ongehinderd door beperkingen. In tegenstelling tot de voorgaande race waren de coureurs nu verplicht om drie bandentypen te gebruiken: hard, medium en zacht. Bovendien moest er getankt worden. Al met al zouden pitstops dus weleens de doorslag kunnen geven in de uitslag.

Meestal beginnen de toppers op zachte banden om snel weg te rijden en een grote voorsprong op te bouwen. Maar dit keer koos alleen Miyazono voor de banden met de meeste grip en gingen de coureurs van P2 tot P7 voor een ander plan, door te starten op medium banden. Achter in het deelnemersveld kozen de laatste vier deelnemers voor harde banden. Kortom, er stond ons een tactisch steekspel te wachten.

Na de rollende start stoven de auto's weg om een zo goed mogelijk uitgangspunt voor de eerste bocht te krijgen. De eerste actie kwam van Calen Roach (CalenJRoach) uit Amerika, die in de eerste bochten opschoof van P6 naar P4. Na ronde 1 ging de achterhoede – Guy Barbara, Kylian Drumont, Kaj de Bruin en Coque López – de pits in. Hun stint op de harde banden zat erop en nu gingen ze op mediums proberen plekwinst te boeken.

Miyazono bouwde zijn voorsprong langzaam uit tot vijf seconden, terwijl achter hem een gevecht om de 2e plek losbarstte. Sasaki, Gallo, Roach en Serrano waren verwikkeld in een spannend conflict, met ongeveer een seconde verschil in totaal. Aan het einde van ronde 7 maakte Miyazono zijn eerste pitstop en droeg hij de leiding over aan Sasaki.

Halverwege de race had slechts de helft van de deelnemers een pitstop gemaakt. Sasaki, op de huid gezeten door Gallo en Serrano, stond nog op zijn originele banden. De groep die al een pitstop had gemaakt werd aangevoerd door Miyazono, gevolgd door Drumont en De Bruin.

In ronde 16 kwamen de raceleiders voor het eerst binnen. Sasaki koos voor de harde banden en Gallo en Roach gingen voor de zachte. Vanaf dat moment zou de bandenstrategie een cruciale rol spelen in de uitslag. Serrano reed nog een ronde door om alles uit zijn medium banden te halen. Toen hij eindelijk in de pitstraat stond, stapte hij net als Sasaki over op harde banden. Miyazono zag zijn kans schoon en heroverde de koppositie.

Met nog 10 ronden voor de boeg en de eerste pitstops achter de rug behield Miyazono de leiding, gevolgd door de op P10 gestarte Drumont, Sasaki, De Bruin en Serrano. In ronde 18 kwamen Drumont, De Bruin en Serrano voor de laatste keer binnen om over te schakelen op zachte banden, waarmee ze de finish moesten zien te bereiken.

Miyazono maakte zijn laatste pitstop na afloop van ronde 19 om te tanken en verder te gaan op de harde banden. Hij kwam de baan weer op als nummer 4, acht seconden voor Drumont, die op de snellere zachte banden stond. Het was nog maar de vraag of Miyazono erin zou slagen om de aanval van Drumont af te slaan.

Het antwoord kwam in ronde 24, toen Drumont langszij kwam bij de Japanse coureur en na een vlekkeloze inhaalactie de leiding overnam. Twee ronden later deed Serrano, ook op zachte banden, dat nog eens dunnetjes over. Hij lag nu 2e, waardoor de eerdere favoriet voor de overwinning naar plek 3 zakte. En zo eindigde de race ook. Drumont zag het zwart-wit geblokt als eerste, vlak daarachter gevolgd door Serrano op P2. Miyazono pakte de laatste plek op het podium. Drumont boekte daarmee een indrukwekkende overwinning, na van P10 te zijn gestart, en gaat nu als klassementsaanvoerder richting de World Finals in december.

Een blije Kylian Drumont, na de race: “Ik stond er niet goed voor na de sprintrace, maar ik voelde me goed en besloot gewoon m'n best te doen. Als je achterin start, is het verstandig om op de traagste banden te beginnen. Ik wist dat ik maar één ronde op de harde banden zou rijden, om daarna over te stappen op de mediums en de race uit te rijden op de zachte banden. Dat was mijn strategie, en tot mijn verrassing pakte het prima uit.”

Gran Turismo World Series 2024 Rd.3 - Nations Cup
Uitslag Grote Finale