Please select your country / region

ΜΟΝΤΕ ΚΑΡΛΟ, Μονακό (24 Νοεμβρίου 2019) – Τα FIA Gran Turismo Championships ολοκληρώθηκαν σήμερα στο Sporting Monte Carlo Complex του Μονακό με την πολυαναμενόμενη διοργάνωση του σαββατοκύριακου: τους Τελικούς του Nations Cup. Χωρίς τον Igor Fraga από τη Βραζιλία να υπερασπίζεται τον τίτλο του, το μεγάλο φαβορί για το πολυπόθητο Έπαθλο FIA GT —που σχεδιάστηκε έχοντας σαν βάση το γλυπτό «Μοναδικές μορφές της συνέχειας του χώρου» του Ουμπέρτο Μποτσιόνι — ήταν τελικά ο Γερμανός Mikail Hizal αυτός που επέδειξε ασύγκριτη ταχύτητα αυτό το σαββατοκύριακο και φαινόταν σχεδόν ανίκητος, αλλά ο Cody Nikola Latkovski από την Αυστραλία και ο Takuma Miyazono από την Ιαπωνία ήταν αποφασισμένοι να βγάλουν λάθος τις πιθανότητες.

Ο γενικός Προκριματικός της Παρασκευής μείωσε τους 36 οδηγούς — που προέρχονταν από 18 επικράτειες/χώρες — σε μόλις 12 φιναλίστ. Την Κυριακή αυτοί οι οδηγοί ξεκίνησαν εκ νέου, με έναν προκριματικό που ακολουθήθηκε από τέσσερις αγώνες. Με τον αστέρα της Φόρμουλα 1 Max Verstappen στο κοινό, ο Hizal έδωσε στους υπόλοιπους διαγωνιζόμενους να καταλάβουν ότι ήταν στα καλύτερά του, καταφέρνοντας τον καλύτερο χρόνο γύρου στην πίστα Autodromo Nazionale Monza και κατακτώντας την pole για τον πρώτο αγώνα. Ο Miyazono ολοκλήρωσε ακριβώς πίσω του, με τον Γάλλο Baptiste Beauvois να έρχεται 3ος. Ο Latkovski δεν κατάφερε να βρει τον ρυθμό του στην πίστα και τερμάτισε 5ος. Ήταν πλέον η στιγμή που οι διαγωνιζόμενοι θα έρχονταν αντιμέτωποι για να συγκεντρώσουν όσο το δυνατόν περισσότερους βαθμούς στους τρεις προκριματικούς αγώνες προκειμένου να μπουν με όσο γινόταν μεγαλύτερη ορμή στον Μεγάλο Τελικό όπου οι βαθμοί τερματισμού διπλασιάζονταν.

Τελικός Nations Cup, 1ος Αγώνας

Ο πρώτος αγώνας θα αποτελούσε μία σκληρή μάχη 12 γύρων με αυτοκίνητα αγώνων Motul Autech Nissan GT-R Super GT. Το πεδίο της μάχης ήταν η Autodromo Nazionale Monza, μια γρήγορη πίστα με ελάχιστες ευκαιρίες προσπέρασης. Εδώ το slipstreaming θα αποτελούσε σημαντική στρατηγική, αναγκάζοντας τους επικεφαλής του αγώνα να ελέγχουν διαρκώς τους καθρέπτες τους.

Έπειτα από τον επιτυχημένο Ημιτελικό γύρο της Παρασκευής, που είδε τον μεγαλύτερο αντίπαλό του να βγαίνει εκτός διαγωνισμού αρκετά νωρίς (τον Igor Fraga από τη Βραζιλία), ο Mikail Hizal από τη Γερμανία καθόταν πλέον στην pole. Σε αυτόν τον αγώνα ήταν απαραίτητη η χρήση μεσαίων και σκληρών ελαστικών και οι τέσσερις πρώτοι στη γραμμή εκκίνησης — ο Hizal, Baptiste Beauvois από τη Γαλλία, ο Takuma Miyazono από την Ιαπωνία και ο Patrik Blazsán από την Ουγγαρία — προτίμησαν να ξεκινήσουν με την πιο μαλακή από τις δύο επιλογές της Michelin, ελπίζοντας ότι έτσι θα κατάφερναν να δημιουργήσουν το απαραίτητο προβάδισμα πριν αλλάξουν στα πιο σκληρά.

Με το που έπεσε η πράσινη σημαία, ο Hizal έφυγε μπροστά από τους υπόλοιπους. Ο Beauvois, από την άλλη, έκανε ένα πρώιμο λάθος και δέχτηκε ποινή 0,5 δευτερολέπτων, επιτρέποντας στον Miyazono να τρυπώσει στη 2η θέση. Τον Γάλλο κατάφερε να περάσει και ο Blazsán και να πάρει την 3η θέση, ενώ οι υπόλοιποι, που αγωνίζονταν με σκληρά ελαστικά, έμειναν πίσω.

Καθώς οι πρώτοι τρεις του αγώνα, Hizal, Miyazono και Blazsán, έβρισκαν τον ρυθμό τους, ο Miyazono βρέθηκε στην διόλου αξιοζήλευτη θέση του να προσπαθεί να προσπεράσει τον Hizal ενώ παράλληλα αμύνονταν απέναντι στον Blazsán που επιτίθονταν από πίσω. Ο Blazsán διαρκώς προσποιούταν προσπεράσεις ώστε να κρατήσει τα μάτια του Miyazono μακριά από την κορυφή, αποσπώντας του την προσοχή και επιτρέποντας έτσι στον Hizal να κερδίζει μερικά εκατοστά του δευτερολέπτου σε κάθε στροφή.

Στον 7ο Γύρο, κι έχοντας απομακρυνθεί αρκετά από τους υπόλοιπους, οι επικεφαλής του αγώνα, με πρώτο τον Hizal, μπήκαν μαζί στα pit για να αλλάξουν σε σκληρά ελαστικά. Στο μεταξύ, ο Coque López από την Ισπανία, έπειτα από μια συγκλονιστική επιστροφή στον αγώνα Ρεπεσάζ της Παρασκευής, κατάφερε να κάνει μια τολμηρή προσπέραση στην 1η Στροφή, βγάζοντας τον Jonathan Wong από τον Χονγκ Κονγκ στα χαλίκια. Αυτό επέτρεψε και στον Cody Nikola Latkovski από την Αυστραλία να προσπεράσει.

Στον 8ο Γύρο, ο Wong και οι δύο Ιταλοί οδηγοί, Giorgio Mangano και Salvatore Maraglino, μπλέχτηκαν σε μια τριπλή μάχη που έστειλε τον Maraglino στην 7η θέση. Προς έκπληξη όλων, ο Rayan Derrouiche από τη Γαλλία έπεσε στη 12η θέση όπου και παρέμεινε εξαιτίας μιας σειράς από ποινές.

Με μόλις τρεις γύρους να απομένουν, ο 9ος Γύρος είδε τον Miyazono να ακολουθεί κατά πόδας τον Hizal με τη μεταξύ τους διαφορά να είναι μόλις 0,37 δευτερόλεπτα. Στον 10ο Γύρο, ο Ιάπωνας οδηγός αποπειράθηκε να περάσει τον Hizal, αλλά ο Γερμανός κατάφερε να τον απωθήσει. Έπειτα, ξαφνικά, ο Blazsán βρισκόταν ακριβώς πίσω από τον Miyazono. Στον τελικό γύρο οι τρεις τους βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής ο ένας από τον άλλον και παρά τις προσπάθειες του Blazsán να υπερισχύσει, ο Miyazono υπερασπίστηκε τη θέση του και τερμάτισε στη 2η θέση. Ο Hizal πήρε επάξια τη νίκη και ο Beauvois, που έκανε μια ριψοκίνδυνη κίνηση στην εξωτερική της τελευταίας στροφής του αγώνα (στην Parabolica), κατάφερε να κλέψει από τον Ούγγρο την 3η θέση. Κάνεις δεν ήξερε εκείνη τη στιγμή ότι λίγο αργότερα ο Blazsán θα έπαιρνε την εκδίκησή του από τον Γάλλο που του έκλεψε τη θέση.

Τελικός Nations Cup, 2ος Αγώνας

Ο δεύτερος αγώνας των Τελικών του Nations Cup μπορεί να χαρακτηριστεί με μία και μόνο λέξη: σταθερότητα. Λαμβάνοντας χώρα στην ιστορική Circuit de Spa-Francorchamps σε συνθήκες βροχής, οι διαγωνιζόμενοι φρόντισαν να το παίξουν εκ του ασφαλούς με τα Dallara SF19 Super Formula Toyota. Τα εξαιρετικά ισχυρά αγωνιστικά οχήματα, που αποδίδουν 542 ίππους σε συνθήκες κανονικής οδήγησης, ήταν εξοπλισμένα με λειτουργία προσπέρασης η οποία έβγαζε άλλους 80 ίππους από τους τούρμπο κινητήρες της Toyota, αλλά κανείς δεν τόλμησε να τη χρησιμοποιήσει στο ολισθηρό οδόστρωμα.

Ξεκινώντας από την pole position, ο Γερμανός Mikail Hizal κατάφερε για άλλη μια φορά να απομακρυνθεί από το υπόλοιπο πλήθος με το που ξεκίνησε ο αγώνας. Χωρίς κανέναν να του σταθεί εμπόδιο και, ίσως το πιο σημαντικό, χωρίς τις πιτσιλιές της βροχής να του εμποδίζουν την ορατότητα, ο Hizal οδήγησε σαν δαιμονισμένος, με ταχύτητα και συνέπεια, καταφέρνοντας να ολοκληρώσει τον αγώνα διάρκειας 8 γύρων με ταχύτητες που, παρά την καταρρακτώδη βροχή, στην αρχική ευθεία άγγιξαν τα 300 km/h.

Στους τελευταίους δύο γύρους του αγώνα προηγούνταν κατά πέντε δευτερόλεπτα του Ιάπωνα Takuma Miyazono που βρισκόταν στη 2η θέση. Ο Hizal θα μπορούσε πολύ εύκολα να ελαττώσει ταχύτητα, μιας και η πρόσφυση των ισχυρών αγωνιστικών αυτοκινήτων SF19 ισορροπούσε στην κόψη του ξυραφιού σε βρεγμένο οδόστρωμα, αλλά αυτός συνέχισε να αγωνίζεται με την ίδια ορμή, καταφέρνοντας να αυξάνει το προβάδισμά του σε κάθε γύρο.

Ο Miyazono διατήρησε τη 2η θέση σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, με τον Γάλλο Baptiste Beauvois να κρατά σταθερά την 3η. Στην 4η ακολουθούσε ο Ούγγρος Patrik Blazsán, ενώ ο αγαπημένος του κοινού Cody Nikola Latkovski από την Αυστραλία παρέμενε σταθερά 5ος. Εξαιτίας των επικίνδυνων συνθηκών, όλοι οι οδηγοί ήταν ιδιαίτερα προσεκτικοί και ο δεύτερος γύρος του Παγκόσμιου Τελικού του Nations Cup δεν ήταν τίποτε περισσότερο από το να εδραιώσει τις θέσεις των οδηγών στη γενική βαθμολογία.

Τελικός Nations Cup, 3ος Αγώνας

Ο προτελευταίος αγώνας του Nations Cup για το 2019 είδε φρενήρη δράση στη Circuit de la Sarthe, την πατρίδα του θρυλικού αγώνα 24 Ωρών του Λε Μαν. Όπως άρμοζε στην περίσταση, το άρμα του αγώνα δεν ήταν άλλο από το Mazda LM55 Gran Turismo, ένα πρωτότυπο αυτοκίνητο εμπνευσμένο από την πραγματική νίκη που πήρε η εταιρεία με έδρα τη Χιροσίμα το 1991 στον ίδιο χώρο, με το 787B να παραμένει ακόμα και σήμερα το μοναδικό αυτοκίνητο με περιστροφικό κινητήρα που κατάφερε να κατακτήσει τη νίκη σε αυτόν τον εξαντλητικό αγώνα αντοχής.

Ο τρίτος αγώνας του Τελικού του Nations Cup 2019 απαιτούσε μεσαία και σκληρά ελαστικά και μία στάση για ανεφοδιασμό καυσίμου σε μια μάχη διάρκειας έξι γύρων. Όλοι ξεκίνησαν με σκληρά ελαστικά εκτός από τον Patrik Blazsán από την Ουγγαρία, ο οποίος ήλπιζε να βελτιώσει γρήγορα τη θέση του όσο οι υπόλοιποι έκαναν pit stop. Η δράση ήταν καταιγιστική ήδη από τη στιγμή που έπεσε η πράσινη σημαία και ο Takuma Miyazono από την Ιαπωνία προσπέρασε τον επικεφαλής του αγώνα Mikail Hizal από τη Γερμανία στις πρώτες κιόλας στροφές της πίστας. Αυτό, ωστόσο, δεν κράτησε πολύ, καθώς ο Hizal κατάφερε να πάρει ξανά τη θέση του εκμεταλλευόμενος το slipstream στην υψηλών ταχυτήτων Mulsanne Straight.

Ο Γάλλος Baptiste Beauvois βούτηξε στο τέλος της ευθείας, προσπερνώντας τον Hizal και τον Miyazono, αλλά ο Hizal είχε καλύτερη γραμμή και ταχύτητα κατά την έξοδο από τη στροφή, ανακτώντας για άλλη μια φορά το προβάδισμα. Στη συνέχεια ο Miyazono και ο Beauvois ήρθαν αντιμέτωποι για τη 2η θέση, με τον Ιάπωνα οδηγό να δείχνει έντονη επιθετικότητα και να σπρώχνει τον Γάλλο εκτός πίστας. Το αποτέλεσμα ήταν μία καταστροφική ποινή τεσσάρων δευτερολέπτων που έστειλε τον Miyazono στο τέλος της αγέλης. Ήταν ένα λάθος από το οποίο δεν κατάφερε να ανακάμψει. Όλα αυτά έδωσαν στον Αυστραλό Cody Nikola Latkovski την ευκαιρία που χρειαζόταν ώστε να αρπάξει τη 2η θέση… και όλα αυτά μόλις στον πρώτο γύρο.

Στον 2ο Γύρο, ο Coque López, το αουτσάιντερ από την Ισπανία, του οποίου το νέο κούρεμα αποτέλεσε έντονο θέμα συζήτησης, εφόρμησε στη 2η θέση από την 6η που βρισκόταν κατά την εκκίνηση του αγώνα. Στο τέλος του γύρου, όλοι εκτός από τον Blazsán μπήκαν στα pit για να αλλάξουν σε μεσαία ελαστικά. Δυστυχώς, η στρατηγική του Ούγγρου να μείνει στην πίστα περισσότερο από τους υπόλοιπους δεν είχε τα αποτελέσματα που περίμενε και δεν κατάφερε να αποκτήσει το επιθυμητό προβάδισμα. Μετά την αλλαγή σε σκληρά ελαστικά και την επιστροφή του στον αγώνα από τα pit βρέθηκε στην απογοητευτική 4η θέση.

Στο μεταξύ, η ποινή που δέχτηκε ο López επέτρεψε στον Latkovski να τον προσπεράσει στη Mulsanne Straight και να πάρει πίσω τη 2η θέση. Στον τελικό γύρο, οι Latkovski και López βρέθηκαν δίπλα-δίπλα, αλλάζοντας μερικές φορές θέση, επιτρέποντας στον Hizal να περάσει ανενόχλητος τη γραμμή του τερματισμού.

Με την τρίτη νίκη του σε τρεις αγώνες, ο Γερμανός είχε σχεδόν κατακτήσει τον Παγκόσμιο Τίτλο. Ο Miyazono επέδειξε το μαχητικό του πείσμα, καταφέρνοντας να σκαρφαλώσει από την τελευταία στην 7η θέση και να διατηρήσει τη 2η θέση στη γενική κατάταξη. Βγάζοντας εκτός τον Beauvois, ο Latkovski διατήρησε την 3η θέση στη γενική κατάταξη, ενώ ο López, που τερμάτησε αμέσως μετά, βρέθηκε στην 5η. Και με αυτά, είχε έρθει πια η ώρα για τον Μεγάλο Τελικό.

Μεγάλος Τελικός Nations Cup

Η πίστα όπου έλαβε χώρα ο τελικός αγώνας των 2019 FIA GT Championships ήταν η Autodromo de Interlagos στη Βραζιλία, με τους οδηγούς στο τιμόνι του αυτοκινήτου Red Bull X2019 Competition για την αναμέτρηση διάρκειας 22 γύρων που θα έκρινε τον πρωταθλητή των Παγκόσμιων Τελικών του 2019. Σε αντίθεση με τους πρώτους τρεις αγώνες, εδώ οι οδηγοί ήταν υποχρεωμένοι να χρησιμοποιήσουν και τους τρεις τύπους ελαστικών για τουλάχιστον έξι γύρους τον κάθε έναν, που σήμαινε ότι απαιτούνταν τουλάχιστον δύο pit stop. Οι περισσότεροι οδηγοί των πρώτων θέσεων επίλεξαν να ξεκινήσουν τον αγώνα με μεσαία ελαστικά Michelin, με μοναδική εξαίρεση τον Hizal, που βρισκόταν στην pole position, ο οποίος πρότίμησε να ξεκινήσει με μαλακά. Ήταν ξεκάθαρο ότι ήθελε να απομακρυνθεί από τους υπόλοιπους όσο γινόταν πιο νωρίς και να εξασφαλίσει ένα καλό προβάδισμα που θα τον κρατούσε στην πρώτη θέση ως τη γραμμή του τερματισμού.

Αμέσως μόλις έπεσε η πράσινη σημαία, ο Hizal οδήγησε την υπόλοιπη αγέλη στην πρώτη στροφή. Ο Daniel Solis από τις ΗΠΑ, του οποίου οι εντυπωσιακές τεχνικές εξέπληξαν τους πάντες αυτό το σαββατοκύριακο, δεν έχασε χρόνο, έκανε την κίνησή του, εκμεταλλεύτηκε τα μαλακά ελαστικά του και σκαρφάλωσε από την 8η στην 3η θέση μέσα σε μόλις τρεις γύρους. Στον 4ο Γύρο φάνηκε ότι το σχέδιο του Hizal λειτούργησε άψογα, έχοντας καταφέρει να συγκεντρώσει ένα προβάδισμα τεσσάρων δευτερολέπτων απέναντι στους υπόλοιπους.

Οι επόμενοι γύροι είδαν σκληρές αναμετρήσεις με τα αυτοκίνητα να φτάνουν ταχύτητες 300 km/h τόσο στην αρχική όσο και στην τελική ευθεία. Ο Baptiste Beauvois (Γαλλία) και ο Takuma Miyazono (Ιαπωνία) προσπέρασαν τον Ισπανό Coque López και πήραν 4η και 5η θέση αντίστοιχα, ενώ ο Solis ακολουθούσε κατά πόδας τον Cody Nikola Latkovski για τη 2η θέση.

Ο 8ος γύρος είδε τους περισσότερους οδηγούς της μεσαίας ομάδας να κάνουν τα πρώτα τους pit stop, αλλά οι Hizal και Solis έμειναν εκτός θέλοντας να κρατήσουν τα μαλακά ελαστικά, που ήταν γρηγορότερα κατά περίπου μισό δευτερόλεπτο ανά γύρο σε σύγκριση με τα μεσαία, για όσο το δυνατόν περισσότερους γύρους. Ο Latkovski προτίμησε να κρατήσει τα μαλακά για το τέλος, ενώ οι Miyazono και Beauvois τα έδωσαν όλα για όλα, ελπίζοντας να φτάσουν τον Hizal, ο οποίος μπήκε στα pit στον επόμενο γύρο για να βάλει τα μεσαία ελαστικά.

Δύο γύρους αργότερα, ο Beauvois, που είχε γρηγορότερα ελαστικά, έφτασε τον Solis, ο οποίος είχε αλλάξει σε μεσαία, και τον προσπέρασε στη στροφή υψηλών ταχυτήτων Arquibancada. Ο Miyazono, που ήταν αποφασισμένος να ανέβει με οποιονδήποτε τρόπο στο βάθρο των Παγκόσμιων Τελικών, τον ακολούθησε κατά πόδας καταφέροντας να περάσει τον Solis στην 4η Στροφή και να πάρει την τρίτη θέση, έχοντας ανέβει τέσσερις θέσεις από την αρχική του. Στο μεταξύ, ο Latkovski έχανε διαρκώς έδαφος με τα σκληρά ελαστικά και βρέθηκε, εν τέλει, στην 7η θέση.

Πολλοί από τους οδηγούς έκαναν το τελευταίο pit stop τους στον 13ο Γύρο, ενώ όσοι είχαν κρατήσει τα μαλακά ελαστικά για το τελευταίο σκέλος του αγώνα δεν έχασαν ευκαιρία και στρώθηκαν αμέσως στη δουλειά. Ο Jonathan Wong από το Χονγκ Κονγκ προσπέρασε τον Solis και πήρε την 5η θέση, ενώ ο Latkovski πέρασε σαν τον άνεμο τους Miyazono και Beauvois για να κατακτήσει τη 2η. Το ερώτημα ήταν: Είχε ο Αυστραλός αρκετούς γύρους στη διάθεσή του ώστε να φτάσει τον Hizal, ο οποίος είχε πλέον ένα προβάδισμα οκτώ δευτερολέπτων;

Ο Miyazono προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να παραμείνει 3ος, μιας και αυτό θα του εξασφάλιζε όχι μόνο μία θέση στο βάθρο του αγώνα, αλλά και μία θέση στο βάθρο των Παγκόσμιων Τελικών, αλλά η στρατηγική του να αφήσει τα σκληρά ελαστικά για το τέλος φαινόταν ότι είχε γυρίσει εναντίον του καθώς ο Beauvois, που μπορούσε επίσης να αρπάξει μία θέση στο βάθρο των Τελικών αν τερμάτιζε στην 3η θέση, είχε πλέον καταφέρει να βρεθεί πίσω από τον Ιάπωνα οδηγό στον τελευταίο γύρο. Έπειτα, εμφανίστηκε από το πουθενά ο Ούγγρος Patrik Blazsán με τα μαλακά ελαστικά της Michelin, στην 9η Στροφή κατάφερε να προσπεράσει τον Γάλλο, τον έριξε στην 4η θέση και εκτός βάθρου, δίνοντας αυτήν την τιμή στον Miyazono. Ο Blazsán είχε καταφέρει να πάρει την εκδίκησή του για αυτό που του είχε κάνει ο Γάλλος στον πρώτο αγώνα της ημέρας. (Ίσως ο Miyazono πρέπει να κάνει ένα τραπέζι με σούσι στον Ούγγρο οδηγό για το σπουδαίο δώρο που του χάρισε).

Αλλά το πραγματικό πρωτοσέλιδο ήταν ο Hizal, που πραγματικά κατέκτησε τους Παγκόσμιους Τελικούς παραμένοντας επικεφαλής σχεδόν σε κάθε γύρο και συγκεντρώνοντας συνολικά 66 βαθμούς, που ήταν και το υψηλότερο δυνατό σκορ, μαζί με ένα μαξιλαράκι 18 βαθμών έναντι του Latkovski που τερμάτησε 2ος και ο οποίος, παρόλο που δεν ήταν στα καλύτερά του, απέδειξε γιατί θεωρείται ένας από τους κορυφαίους οδηγούς των εικονικών αγώνων ταχύτητας με αυτοκίνητα.

Αφού κατέκτησε το Έπαθλο του Nations Cup, ο πάντοτε ψύχραιμος Hizal δήλωσε: «Ειλικρινά, νιώθω μεγάλη ανακούφιση γιατί αυτοί ενδέχεται να είναι οι τελευταίοι Παγκόσμιοι Τελικοί που συμμετείχα. Ήθελα να βάλω τα δυνατά μου αυτήν τη χρονιά, σε περίπτωση που δεν θα μπορώ να επιστρέψω εξαιτίας των σπουδών μου. Σήμερα ήμουν ιδιαίτερα αγχωμένος επειδή δεν ήθελα να κάνω λάθη, αλλά τελικά όλα πήγαν πολύ καλά. Δεν μπορώ να το πιστέψω. Αυτός ήταν ο μεγαλύτερος στόχος μου για αυτήν τη χρονιά και τώρα που τον πέτυχα είμαι πολύ ευτυχισμένος».

Ο Latkovski, που κατέκτησε τη δεύτερη θέση, είπε: «Είμαι πολύ ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα. Μπορεί ο προκριματικός μου να μην πήγε όπως ήθελα, αλλά αγωνίστηκα έξυπνα και προσεκτικά. Νιώθω ότι έκανα τις σωστές κινήσεις, που ήταν και το πιο σημαντικό. Δυστυχώς, δεν κατάφερα να φτάσω τον Mik (Hizal), αλλά αυτή ήταν η χρονιά του. Τον συναγωνίζομαι από το 2013 και πρόκειται για έναν καταπληκτικό τύπο και καταπληκτικό οδηγό. Είναι τιμή μου που είμαι φίλος του».

Η τελευταία θέση του βάθρου πήγε στον Miyazono, ο οποίος μετά τον αγώνα δήλωσε: «Χαίρομαι που βρίσκομαι τώρα σε αυτήν τη θέση, αλλά απογοητεύτηκα με αυτό που συνέβη στην πίστα Sarthe όπου και κατέστρεψα τις πιθανότητές μου. Συνεχίζω να πιστεύω ότι για να κατακτήσω την επιτυχία θα πρέπει να γίνω πιο γρήγορος και να μάθω πότε πρέπει να υποχωρώ και πότε να επιτίθεμαι κατά τη διάρκεια της μάχης. Για του χρόνου, θα δουλέψω πάνω σε αυτά προκειμένου όταν επιστρέψω να είμαι καλύτερος οδηγός».