Please select your country / region

ΣΙΔΝΕΪ, Αυστραλία (16 Φεβρουαρίου 2020) – Τα Πιστοποιημένα FIA Gran Turismo Championships είδαν μια συναρπαστική έναρξη για το Πρωτάθλημα 2020, με τη διοργάνωση World Tour να διεξάγεται στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας. Και οι 24 διαγωνιζόμενοι του Gran Turismo, που εκπροσωπούσαν 14 χώρες, ήταν εξαιρετικά δυνατοί, αλλά με τους πρώην Πρωταθλητές του Nations Cup να απουσιάζουν, δεν υπήρχε ξεκάθαρο φαβορί.

Οι δύο Ημιτελικοί μείωσαν τον αριθμό των διαγωνιζομένων από τους 24 στους 12, με τον Μεγάλο Τελικό, που διεξήχθη στην πίστα Gran Turismo Dragon Trail - Παραλία, με αυτοκίνητα Red Bull X2019 Competition που διέθεταν μία ειδικά προσαρμοσμένη εμφάνιση. Έπειτα από τριάντα συγκλονιστικούς γύρους, μόνο 0,03 δευτερόλεπτα χώριζαν τον Ιάπωνα οδηγό Takuma Miyazono από τον αγαπημένο στην έδρα του, Cody Nikola Latkovski.

Το World Tour του Σίδνεϊ διεξήχθη ενώπιον 600 κατενθουσιασμένων θεατών στο Big Top του Luna Park, ακριβώς απέναντι από το διάσημο Κτίριο της Όπερας. Η νίκη στο World Tour εγγυάται ότι ο Miyazono-san θα έχει μία θέση στους Παγκόσμιους Τελικούς που θα διεξαχθούν αργότερα μέσα στη χρονιά, καθώς και τρεις βαθμούς που θα μεταφερθούν στον πίνακα βαθμολογίας των Παγκόσμιων Τελικών.

«Σήμερα περίμενα μια πραγματικά επική ημέρα αγώνων, καθώς ο χώρος γέμισε με διαγωνιζόμενους με εξαιρετικά υψηλό επίπεδο ικανοτήτων και εμπειρία στους αγώνες και δεν απογοητεύτηκα. Ήταν μια συναρπαστική στιγμή και για τον Πρωταθλητή του 2018, Igor Fraga, που έδωσε τον τόνο για εμάς κερδίζοντας το Castrol Toyota Racing Series στην κοντινή Νέα Ζηλανδία. Η ατμόσφαιρα στον χώρο διεξαγωγής στο Luna Park ήταν ηλεκτρισμένη», είπε ο δημιουργός του Gran Turismo, Kazunori Yamauchi.

Ημιτελικός Α

Ο πρώτος αγώνας της ημέρας έλαβε χώρα στην Kyoto Driving Park - Yamagiwa, μία γρήγορη πίστα 15 στροφών που βρίσκεται στην ύπαιθρο της Ιαπωνίας. Οδηγώντας το Amemiya Mazda FD3S RX-7, οι οδηγοί ήταν υποχρεωμένοι να χρησιμοποιήσουν όλους τους τύπους ελαστικών (μαλακά, μεσαία, σκληρά) στον αγώνα διάρκειας 13 γύρων. Στην pole καθόταν ο Takuma Miyazono από την Ιαπωνία, ακολουθούμενος από τον Adam Suswillo του ΗΒ και τον Baptiste Beauvois από τη Γαλλία. Ο Miyazono και ο Suswillo ξεκίνησαν τον αγώνα με μαλακά ελαστικά, ενώ όσοι βρίσκονταν στις θέσεις 3 έως 6 προτίμησαν τα μεσαία.

Μόλις έπεσε η πράσινη σημαία, οι δύο επικεφαλής του αγώνα ανέπτυξαν ταχύτητα, προσπαθώντας να αυξήσουν όσο γινόταν περισσότερο το προβάδισμά τους με τα μαλακά ελαστικά της Michelin. Στο τέλος του πρώτου γύρου, όπως ήταν αναμενόμενο, τα αυτοκίνητα με τα σκληρά ελαστικά έσπευσαν στα pit, ενώ οι Miyazono και Suswillo απομακρύνθηκαν από την υπόλοιπη αγέλη. Στον 4ο Γύρο είχαν πλέον αυξήσει το προβάδισμα στα 3 δευτερόλεπτα απέναντι στους υπόλοιπους.

Ο Fabian Portilla από τη Χιλή, που εξαιτίας θεμάτων με τη βίζα του είχε καταφέρει να φτάσει το Σάββατο το πρωί, χάνοντας έτσι τον προκριματικό, έκανε τη μεγάλη κίνηση κατά τη διάρκεια των εναρκτήριων γύρων του αγώνα. Ξεκινώντας από τη 12η θέση, κατάφερε να προσπεράσει τρεις οδηγούς και να ανέβει γρήγορα στην 8η. Με τους περιστροφικούς κινητήρες να ωθούν τα σπορ αυτοκίνητα στα 240 χλμ/ω στις ευθείες, τα αίματα άναψαν στον 5ο Γύρο όταν οι οδηγοί που βρίσκονταν στις θέσεις 3 έως 5 —Beauvois, Salvatore Maraglino της Ιταλίας και Coque López της Ισπανίας—μπήκαν μαζί στα pit, αλλάζοντας τα μεσαία ελαστικά Michelin σε σκληρά, αφήνοντας τα μαλακά ελαστικά για την τελική φάση του αγώνα.

Στο μεταξύ, ο Portilla κατάφερε να ανεβεί στην 5η θέση… ένα διόλου άσχημο κατόρθωμα για κάποιον που υπέφερε από τζετ-λαγκ. Ο επόμενος γύρος είδε τους επικεφαλής του αγώνα, Miyazono και Suswillo να κάνουν την υποχρεωτική στάση τους και να αλλάζουν σε μεσαία ελαστικά, αφήνοντας τα πιο αργά από τα τρία, τα σκληρά, για το τέλος του αγώνα. Το ερώτημα ήταν, θα κατάφερναν να αυξήσουν αρκετά το προβάδισμά τους ώστε να αναχαιτίσουν τον ανταγωνισμό;

Ενώ ο Miyazono κατάφερε να επιστρέψει ως επικεφαλής στην πίστα, ο Suswillo επέστρεψε πίσω από τον Καναδό Mark Pinnell, ο οποίος δεν είχε μπει ακόμα στα pit. Μη θέλοντας να επιτρέψει στον Miyazono να ξεφύγει, ο Βρετανός κινήθηκε επιθετικά στην προσπάθειά του να προσπεράσει τον Pinnell και τον χτύπησε δυνατά. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δεχτεί ποινή 1 δευτερολέπτου, κάτι που έριξε τον Βρετανό στην 5η θέση και έδωσε στον Miyazono ένα άνετο μαξιλάρι 10,5 δευτερολέπτων απέναντι στον ανταγωνισμό.

Όταν ο Miyazono μπήκε στον 11ο Γύρο για το τελευταίο του pit stop, ο Beauvois περνούσε σαν αστραπή τους γύρους με τα μαλακά ελαστικά του. Στην πραγματικότητα, ήταν τόσο γρήγορος που όταν ο Miyazono βγήκε από τα pit, βρέθηκε πίσω από τον Γάλλο και ήταν πλέον αδύνατον να τον προφτάσει, ενώ ο δεύτερος Γάλλος, ο Rayan Derrouiche πίεζε ασφυκτικά τον Miyazono, στην προσπάθειά του να αρπάξει τη 2η θέση. Στο τέλος, ο Beauvois κατάφερε να περάσει πρώτος τη γραμμή του τερματισμού, ακολουθούμενος από τους Miyazono, Derrouiche, Maraglino και López, ενώ ο Suswillo κατάφερε να περάσει στους τελικούς τερματίζοντας 6ος και καταϊδρωμένος.

Ημιτελικός Β

Ο δεύτερος Προκριματικός αγώνας της ημέρας διεξήχθη στην ιστορική Πίστα Brands Hatch Grand Prix της Μεγάλης Βρετανίας. Όπως άρμοζε στην περίσταση, το επιλεγμένο αγωνιστικό αυτοκίνητο ήταν η Aston Martin DBR9, με την οποία οι οδηγοί ήταν υποχρεωμένοι να αγωνιστούν για 17 γύρους, χρησιμοποιώντας και τους τρεις τύπους ελαστικών. Στην pole αυτού του αγώνα βρισκόταν ο Jonathan Wong από το Χονγκ Κονγκ, που ήταν και ο ταχύτερος οδηγός στον γενικό προκριματικό. Πίσω του βρισκόταν το φαβορί εντός έδρας Cody Nikola Latkovski, ακολουθούμενος από τον Ολλανδό Rick Kevelham και τον Αμερικανό Daniel Solis.

Έπειτα από μια καθαρή εκκίνηση, ο Latkovski, που ξεκίνησε τον αγώνα με μεσαία ελαστικά Michelin, άρχισε να δέχεται πίεση από τον Kevelham που αγωνίζονταν με μαλακά. Με τον Αυστραλό να κρατά μόνος του την υπόλοιπη αγέλη, ο Wong κατάφερε στον δεύτερο γύρο να μεγαλώσει το προβάδισμα στα 2 δευτερόλεπτα.

Ο 3ος Γύρος είδε συναρπαστικές προσπεράσεις, καθώς ο Ιάπωνας Tatsuya Sugawara εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο το 12κύλινδρο αγωνιστικό του και κατάφερε να προσπεράσει τους Kevelham και Latkovski και να ανέβει στη 2η θέση. Στο μεταξύ, ο αγαπημένος όλων και νικητής των αγώνων Manufacture Series της προηγούμενης μέρας, Nico Rubilar από τη Χιλή, είχε συγκεντρώσει μία ποινή 5 δευτερολέπτων επειδή αγνόησε τις γραμμές της λωρίδας των pit, με αποτέλεσμα να βγει εκτός αγώνα και διαγωνισμού.

Ο 5ος Γύρος είδε τον Kevelham να προσπερνά τελικά τον Latkovski για την 3η θέση, αλλά σε αυτό το σημείο ο Wong είχε καταφέρει να φέρει το προβάδισμά του στα 4 δευτερόλεπτα. Στον 8ο Γύρο, οι Wong και Sugawara, οι επικεφαλής του αγώνα, έκαναν τα πρώτα τους pit stop, επιλέγοντας και οι δύο τα μεσαία ελαστικά, ενώ ο Latkovski και ο Patrik Blazsan από την Ουγγαρία προτίμησαν τα σκληρά, αφήνοντας τα ταχύτερα μαλακά ελαστικά της Michelin για το τέλος του αγώνα. Στον 10ο Γύρο, ο Solis, με μαλακά ελαστικά, έκανε μια τολμηρή προσπέραση στην 6η Στροφή για να πάρει την 3η θέση από τον Kevelham, ενώ στον επόμενο γύρο προσπέρασε και τον Sugawara, ο οποίος ήταν 2ος. Ο Wong, ωστόσο, είχε πλέον γίνει άφαντος χάρη στο προβάδισμα των 7 δευτερολέπτων που είχε συγκεντρώσει.

Όταν οι επικεφαλής του αγώνα μπήκαν στα pit, ο Latkovski το εκμεταλλεύτηκε και στον τελευταίο γύρο κατάφερε να βρεθεί στη 2η θέση. Η στρατηγική του στα pit είχε καλά αποτελέσματα, αλλά δεν στάθηκε αρκετή ώστε να πάρει τον αγώνα από τον Wong. Αλλά η ιστορία εδώ ήταν η μονομαχία μεταξύ του Benjamin Bader (Ουγγαρία) και του ήρωα στην έδρα του, Matthew Simmons, για την άκρως σημαντική 6η θέση που θα πήγαινε τον έναν από τους δύο στον Μεγάλο Τελικό. Στο τέλος, και προς τέρψη των θεατών, ήταν ο Simmons αυτός που κατάφερε να περάσει μπροστά. Με τη σχεδόν άψογη οδήγησή του, ο Wong πέρασε πρώτος την καρό σημαία, ακολουθούμενος από τους Latkovski, Blazsan, Solis και Sugawara. Η σκηνή ήταν πλέον έτοιμη για την κορυφαία στιγμή του σαββατοκύριακου, τον Μεγάλο Τελικό του Nations Cup.

Μεγάλος Τελικός

Ήταν η στιγμή που περίμεναν οι εκατοντάδες παρευρισκόμενοι του Luna Park, καθώς και οι εκατοντάδες χιλιάδες θεατές από όλον τον κόσμο: ο Μεγάλος Τελικός του πρώτου Nations Cup της χρονιάς. Ο αγώνας θα διαρκούσε 30 γύρους στην απαιτητική πίστα Dragon Trail Παραλία, με το απίστευτα γρήγορο Red Bull X2019 Competition, ένα εικονικό αγωνιστικό αυτοκίνητο χωρίς κανέναν περιορισμό. Στην pole position κάθισε ο Jonathan Wong, που ήταν ξεκάθαρα το φαβορί. Μαζί του στην πρώτη σειρά κάθισε και ο Baptiste Beauvois. Ο Cody Nikola Latkovski ξεκίνησε στην 3η θέση και ο Takuma Miyazono, ο μοναδικός από την κορυφαία 10άδα που ξεκίνησε τον αγώνα με σκληρά ελαστικά, ήταν 4ος.

Έπειτα από μια καθαρή εκκίνηση, ο Latkovski έδωσε σε όλους να καταλάβουν ότι δεν αστειευόταν όταν προσπέρασε τον Beauvois στην 4η Στροφή και παρόλο που ο Miyazono κατάφερε να ανεβεί στην 3η θέση, βούτηξε στα pit στο τέλος του 1ου Γύρου για να αντικαταστήσει τα σκληρά ελαστικά. Άραγε ήταν σοφή η απόφασή του, δεδομένου του ότι βρισκόταν κοντά στην κορυφή της αγέλης; Αυτό θα κρινόταν στην πορεία. Στο μεταξύ, ο Daniel Solis ανέβηκε από την 7η στην 4η θέση και ο Rayan Derrouiche κατάφερε να βρεθεί 3ος από 6ος.

Οι Wong και Latkovski ήταν σαν να πετούσαν, ανεβάζοντας το προβάδισμα στα 3 δευτερόλεπτα στον 3ο Γύρο και φτάνοντάς το στα 7 στον 5ο. Τότε, ο Miyazono, που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν 9ος, σόκαρε άπαντες όταν στον 8ο Γύρο όρμησε στα pit για να αλλάξει σε μαλακά ελαστικά, έχοντας διανύσει μόνο επτά γύρους με τα μεσαία. Τα ελαστικά του θα άντεχαν σίγουρα άλλους τρεις με τέσσερις γύρους και δεν υπήρχε περίπτωση τα μαλακά ελαστικά να αντέξουν μέχρι το τέλος του αγώνα, κάνοντας όλους να αναρωτιόνται αν σκόπευε να χρησιμοποιήσει τη στρατηγική των τριών στάσεων. Αυτή του η κίνηση τον έριξε στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης.

Ο άλλος Ιάπωνας οδηγός, ο Tatsuya Sugawara, ακολούθησε μια πιο παραδοσιακή στρατηγική, καταφέρνοντας να σκαρφαλώσει από τη 12η στην 5η θέση. Στα μισά του αγώνα, ο Latkovski ήταν επικεφαλής, ακολουθούμενος από τους Wong, Patrik Blazsán και Salvatore Maraglino, που κανείς τους δεν είχε μπει ακόμα στα pit. Αλλά πολύ πιο πίσω, ο Miyazono άρχιζε να πιέζει αθόρυβα, αλλά δυναμικά, σημειώνοντας χρόνους γύρων που ήταν 2 δευτερόλεπτα ταχύτεροι από των υπολοίπων. Με τα αγωνιστικά αυτοκίνητα Red Bull X2019 να αγγίζουν ταχύτητες 300 χλμ/ω στις ευθείες, ο Latkovski μπήκε τελικά στα pit στο τέλος του 15ου Γύρου, επιλέγοντας τα σκληρά ελαστικά, τα οποία θα αντικαθιστούσε με τα μεσαία στο pit stop που θα έκανε στον επόμενο γύρο. Οι Blazsán, Maraglino και Sugawara επέλεξαν την ίδια στρατηγική, ενώ, προς έκπληξη όλων, ο Wong άλλαξε σε μαλακά, ελπίζοντας ότι αυτό θα του έδινε ένα ανυπέρβλητο προβάδισμα πριν χρησιμοποιήσει τα πιο σκληρά και πιο αργά ελαστικά.

Ο 17ος Γύρος είδε τους Latkovski και Sugawara να αλλάζουν σε μαλακά για έναν γρήγορο και δυναμικό αγώνα ως τον τερματισμό. Και στον 18ο Γύρο, ο Miyazono, επιδεικνύοντας εξαιρετικές οδηγικές ικανότητες, κατάφερε να κάνει το ασύλληπτο και να βρεθεί στην κορυφή της γενικής κατάταξης, έχοντας, όμως, μία ακόμα στάση.

Μετά την είσοδο του Beauvois στα pit, βρέθηκε να έχει προβάδισμα 11 δευτερολέπτων, αλλά θα ήταν αυτό αρκετό για να κρατήσει μακριά τον ορμητικό Latkovski έπειτα από ακόμα ένα pit stop; Αυτό θα το μαθαίναμε σύντομα, καθώς ο Miyazono μπήκε στα pit για ακόμα μία αλλαγή ελαστικών (ξανά μαλακά) και ανεφοδιασμό. Όταν βγήκε, βρισκόταν στην 8η θέση, που σήμαινε ότι είχε 12 γύρους για να βρεθεί ξανά στην κορυφή. Σε μόλις δύο, απίστευτα γρήγορους γύρους, κατάφερε να ανεβεί τέσσερις θέσεις και να βρεθεί στην 4η. Υπήρχαν αυτοί που αμφέβαλλαν, αλλά κάποιοι άρχιζαν να αναρωτιούνται αν ήταν πράγματι σε θέση να τα καταφέρει.

Με δέκα γύρους να απομένουν, η κατάταξη ήταν Wong, Solis, Latkovski και Miyazono. Αυτό άλλαξε στον επόμενο γύρο, όταν οι Wong και Solis έκαναν τα τελευταία pit stop τους. Με αυτούς τους δύο να βρίσκονται θεωρητικά εκτός διαγωνισμού, ο αγώνας πλέον θα κρινόταν μεταξύ του προπορευόμενου Latkovski, του Blazsán και του Miyazono. Ήταν ξεκάθαρο ότι τα μαλακά ελαστικά του Latkovski είχαν αρχίσει πλέον να φθείρονται, καθώς ο Ιάπωνας και ο Ούγγρος οδηγός πλησίαζαν τον Αυστραλό όλο και περισσότερο με κάθε γύρο – δημιουργώντας μια ιδιαίτερα δραματική στιγμή για το πλήθος των παρευρισκόμενων Αυστραλών. Το πώς θα τελείωνε ο αγώνας, ήταν κάτι που κανείς δεν γνώριζε.

Τότε, στον 26ο Γύρο, συνέβη το αδιανόητο όταν ο Blazsán έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του και βγήκε εκτός πίστας, πέφτοντας στο δεύτερο μισό της κατάταξης. Το λάθος ήταν εξ’ ολοκλήρου δικό του και προκλήθηκε από την ανυπομονησία του να προσπεράσει τον Miyazono, αλλά αυτό είναι που αγαπάμε στον Ούγγρο οδηγό: για αυτόν ήταν όλα ή τίποτα. Πλέον ο αγώνας θα κρινόταν μεταξύ δύο αυτοκινήτων, καθώς ο Miyazono σχεδόν ακουμπούσε στον πίσω προφυλακτήρα του Latkovski σε κάθε στροφή. Ο Ιάπωνας οδηγός έκανε την κίνησή του στον 29ο Γύρο και προσπέρασε τον Αυστραλό στη 2η Στροφή, αλλά ο Latkovski δεν ήταν διατεθειμένος να τα παρατήσει. Σε μια επίδειξη εκπληκτικής ταχύτητας, όχι μόνο έμενε κοντά στον Miyazono, αλλά προσπαθούσε να τον προσπεράσει, κάνοντας μια ύστατη προσπάθεια στην τελευταία στροφή της πίστας (και του αγώνα). Κινούταν δίπλα-δίπλα προς τη γραμμή του τερματισμού και φάνηκε ότι την πέρασαν ταυτόχρονα.

Στο τέλος όλα κρίθηκαν από το κλασικό φώτο φίνις, που ανέδειξε νικητή του αγώνα τον Miyazono με διαφορά μόλις 0,03 δευτερολέπτων! Αυτή ήταν και η πρώτη νίκη για τον πάντοτε γρήγορο και συνεπή Ιάπωνα οδηγό που επιβεβαίωσε ακόμα περισσότερο τη φήμη του ως στρατηγικό μυαλό, ενώ ο Latkovski βρέθηκε για ακόμα μία φορά να τερματίζει 2ος και απογοητευμένος. Μαζί τους στο βάθρο ανέβηκε και ο Wong.

Μετά τον αγώνα ο Miyazono δήλωσε τα εξής: «Ήταν κάτι που περίμενα για πολύ καιρό, αλλά τώρα είμαι πολύ χαρούμενος. Είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου. Το ήξερα ότι θα μπορούσα να νικήσω αν επέλεγα να αγωνιστώ όπως εγώ ήθελα, οπότε αυτό ήταν που με ανακούφιζε και δεν με άφηνε να πανικοβληθώ ή να αγχωθώ, ακόμα και τη στιγμή που ο Cody με πίεζε τόσο σκληρά. Ερχόμενος στον αγώνα, έβλεπα τον Cody ως τον κύριο ανταγωνιστή μου και παρόλο που χαίρομαι επειδή νίκησα, νιώθω λιγάκι άσχημα για τους Αυστραλούς φαν που τον υποστήριζαν σήμερα. Αλλά αυτό θα είναι πάντα ένα ιδιαίτερο μέρος για εμένα και θέλω να ευχαριστήσω όλους τους παρευρισκόμενους για την υποστήριξή τους».