Please select your country / region

Παρά τις δυσκολίες που οφείλονται στην παγκόσμια πανδημία, οι διαδικτυακοί εικονικοί αγώνες συνεχίζονται με τα FIA Gran Turismo Championships που ξεκίνησαν την περασμένη εβδομάδα με την Περιοχή Ευρώπης/Μέσης Ανατολής/Αφρικής (ΕΜΑΑ). Με όλους τους συμμετέχοντες να αγωνίζονται από το σπίτι τους, η δράση ήταν τόσο έντονη όσο και απρόβλεπτη. Στο τέλος, ήταν ο επί σειρά ετών αγαπημένος των φαν, Coque López από την Ισπανία αυτός που νίκησε στα πρωταθλήματα ΕΜΑΑ, χάρη στην εκπληκτική στρατηγική των pit stop που αξιοποίησε στον Μεγάλο Τελικό. Αυτήν την εβδομάδα, όλα τα μάτια περίμεναν με ανυπομονησία την περιοχή της Αμερικής και την επιστροφή στο Nations Cup του πρωταθλητή του 2018 Igor Fraga από τη Βραζιλία, θέτοντας το ερώτημα αν ο πραγματικός οδηγός αγώνων της Φόρμουλα 3 μπορούσε ακόμα να κυριαρχήσει στον κόσμο των διαδικτυακών αγώνων αυτοκινήτων.

Για το 2020, η δομή των αγώνων είδε μια μικρή αναθεώρηση, με τον κόσμο να έχει χωριστεί σε τρεις βασικές περιοχές—Αμερική, Ασία-Ωκεανία και ΕΜΑΑ (Ευρώπη, Μέση Ανατολή και Αφρική). Κάθε περιοχή αποτελείται από 16 διαγωνιζόμενους που προέρχονται από τους 12 κορυφαίους στην κατάταξη αυτής της περιοχής και από τέσσερις επιπλέον παίκτες που κέρδισαν τις θέσεις τους μέσω του διαδικτυακού δοκιμαστικού χρονομέτρησης της Επιπρόσθετης Φάσης. Αυτήν τη χρονιά, η περιοχή της Αμερικής αποτελούνταν από οδηγούς που εκπροσωπούσαν έξι χώρες, μεταξύ αυτών την Κόστα Ρίκα και τη Γουατεμάλα. Διαγωνίστηκαν σε τρεις αγώνες, με τους κορυφαίους τέσσερις να προχωρούν στους Παγκόσμιους Τελικούς. (Σημείωση: στους Παγκόσμιους Τελικούς πέρασαν οκτώ από την ΕΜΑΑ και τέσσερις θα εκπροσωπήσουν την περιοχή Ασίας-Ωκεανίας, ανάμεσά τους και ο Takuma Miyazono από την Ιαπωνία, που εξασφάλισε τη θέση του κερδίζοντας το «World Tour – Σίδνεϊ» στην αρχή της χρονιάς). Η θέση εκκίνησης για κάθε αγώνα καθορίζεται από έναν προκριματικό διάρκειας 10 λεπτών, με τους βαθμούς να απονέμονται στους 10 καλύτερους οδηγούς κάθε αγώνα.

Με τη σειρά εκκίνησης για τον Αγώνα 1 να έχει καθοριστεί, είχε πλέον έρθει η ώρα να ξεκινήσει.

Αγώνας 1

Πρώτη μας στάση ήταν το Σάο Πάολο της Βραζιλίας, πατρίδα της διάσημης πίστας αγώνων Autódromo de Interlagos. Για αυτόν τον αγώνα επτά γύρων με οχήματα της Ομάδας 3, κάθε αυτοκίνητο έπρεπε να είναι εξοπλισμένο με σκληρά ελαστικά για ολόκληρο τον αγώνα (δεν επιτρέπονταν στάσεις για αλλαγή ελαστικών ή ανεφοδιασμό καυσίμων). Ο Nicolás Rubilar (FT_NicoR) από τη Χιλή, έδειξε ότι δεν είχε χάσει τον ρυθμό του, καταλαμβάνοντας την pole position με το Hyundai Genesis, ενώ ο Andrew Brooks από τον Καναδά (PX-7-Deafsun), νικητής του Διαδικτυακού Πρωταθλήματος της Βόρειας Αμερικής, βρισκόταν ακριβώς πίσω του με τη Dodge Viper SRT. Ο τρίτος ταχύτερος χρόνος πρόκρισης ανήκε στην Porsche 911 RSR με πιλότο τον πρωταθλητή του Διαδικτυακού Πρωταθλήματος της Νότιας Αμερικής, Angel Inostroza (YASHEAT_Loyrot), επίσης από τη Χιλή, ενώ τέταρτος ταχύτερος ήταν ο Βραζιλιάνος Lucas Bonelli (TGT_Bonelli) με την Aston Martin V12 Vantage. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Βραζιλιάνος Igor Fraga (IOF_RACING17), ίσως νιώθοντας ελαφρώς σκουριασμένος, ξεκίνησε από την 7η θέση με ένα Mazda Atenza (Mazda6).

Όταν κατέβηκε η πράσινη σημαία, τα αυτοκίνητα εκτινάχτηκαν σε μονή σειρά και το ένα πίσω από το άλλο, με τους οδηγούς να δείχνουν ιδιαίτερη προσοχή στα κρύα και σκληρά ελαστικά τους. Στον Γύρο 2, ο Inostroza άρχισε να πιέζει τον Brooks για τη 2η, ενώ το Hyundai Genesis του Rubilar άρχισε να απομακρύνεται. Κι ενώ ο Brooks υπερασπιζόταν σθεναρά τη θέση του, οι υπόλοιποι οδηγοί άρχισαν να τον πλησιάζουν επικίνδυνα, με μόλις περίπου ένα και μισό δευτερόλεπτο να χωρίζει τη 2η από την 7η θέση.

Με την Porsche 911 να αγγίζει σχεδόν τα 260 km/h, ο Inostroza αποφάσισε να κάνει την προσπέρασή του στην αρχική ευθεία και κινήθηκε στην εσωτερική του Brooks στη Στροφή 1. Τα δύο αυτοκίνητα είχαν επαφή, αλλά ο Brooks, κατάφερε να διατηρήσει τη θέση του. Αντίστοιχες απόπειρες προσπεράσεων έκαναν και αρκετοί άλλοι διαγωνιζόμενοι, αλλά οι περισσότερες ήταν ανεπιτυχείς. Ήταν πλέον ξεκάθαρο πως η Interlagos ήταν μία από τις δυσκολότερες πίστες για προσπέραση, με τις θέσεις του αγώνα να παραμένουν σχεδόν αμετάβλητες για μερικούς ακόμα γύρους.

Όλο αυτό ωφέλησε τον Rubilar, ο οποίος είχε καταφέρει να χτίσει ένα προβάδισμα 2 δευτερολέπτων, το οποίο αύξανε διαρκώς. Στα μισά του αγώνα, στις επτά υψηλότερες θέσεις βρίσκονταν οι: Rubilar, Brooks, Inostroza, Bonelli, Randall Haywood (Lexus RC F), από τις ΗΠΑ, και Adriano Carrazza (Volkswagen GTI VGT) από τη Βραζιλία.
Ακόμα και στο μέσον της ομάδας δεν υπήρχαν σοβαρές απόπειρες προσπεράσεων, καθώς οι Tristan Bayless (ΗΠΑ), Fabian Portilla (Χιλή) και ο Kevan Pounder από τις ΗΠΑ, που βρίσκονταν στην 8η, 9η και 10η θέση αντίστοιχα, είχαν άνετο προβάδισμα από το 11ο αυτοκίνητο.

Στον τελικό γύρο, ο Lucas Bonelli έκανε την πιο τολμηρή κίνηση στον αγώνα, προσπέρασε την Porsche 911 του Inostroza και βρέθηκε ακριβώς πίσω από τη Dodge Viper του Brooks. Με τη 2η θέση να αξίζει δέκα βαθμούς, ο Βραζιλιάνος φαινόταν αποφασισμένος να τους διεκδικήσει. Ωστόσο, ενώ ο Bonelli ήταν απασχολημένος με την απόπειρα προσπέρασης του Καναδού, ο Inostroza πέρασε απαρατήρητος πίσω του και στη Ferradura Corner (Στροφή 6) ξαναπήρε την 3η θέση. Αυτή η κίνηση είχε τεράστια επίδραση στον ρυθμό του Bonelli, που από 3ος βρέθηκε 6ος μέσα σε μόλις δύο γρήγορες στροφές.

Στο τέλος, ήταν ο Rubilar, ο νικητής του World Tour 2019, αυτός που πέρασε πρώτος τη γραμμή τερματισμού και πήρε τους 12 βαθμούς που απονέμονταν στον νικητή του αγώνα. Ο Brooks, που είχε αποφύγει με επιτυχία τους διεκδικητές σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, έλαβε επάξια τη 2η θέση, ακολουθούμενος από τους Inostroza, Carrazza και Haywood. Η απογοήτευση που βίωσαν πολλοί από τους οδηγούς στον Αγώνα 1, εξασφάλισε ότι ο επόμενος αγώνας θα ήταν γεμάτος με τολμηρές κινήσεις και ασταμάτητη δράση.

Αγώνας 2

Ο χώρος διεξαγωγής του Αγώνα 2 ήταν η WeatherTech Raceway Laguna Seca στη Βόρεια Καλιφόρνια, με τους οδηγούς να επιβαίνουν σε αυτοκίνητα ράλι της Ομάδας Β. Οι θέσεις στη γραμμή εκκίνησης καθορίστηκαν από ακόμα έναν 10λεπτο προκριματικό. Ο Lucas Bonelli από τη Βραζιλία οδήγησε οργισμένα και επιτέθηκε με τόση μανία στην πίστα, που κατέκτησε την pole position. Και, όπως στον προηγούμενο αγώνα, οι παίκτες θα οδηγούσαν για δέκα γύρους με σκληρά ελαστικά, που σήμαινε ότι δεν θα υπήρχαν pit stop.

Ήταν προφανές, μετά την εκκίνηση εν κινήσει, ότι αυτός ο αγώνας θα ήταν διαφορετικός από τον προηγούμενο. Στον εναρκτήριο γύρο, στη φουρκέτα της Στροφής 2, ο Adriano Carrazza (Βραζιλία) έκανε μια τολμηρή κίνηση στην εσωτερική του Peugeot RCZ ράλι του Καναδού Andrew Brooks και τον προσπέρασε για την 3η θέση. Στον 2ο Γύρο, οι πέντε κορυφαίοι οδηγοί είχαν πλέον μεγαλώσει το προβάδισμα στα 1,6 δευτερόλεπτα απέναντι στους υπόλοιπους. Καθώς τα αυτοκίνητα ξεκινούσαν τον Γύρο 3, έγιναν κι άλλες απόπειρες προσπέρασης ενώ ο Brooks ανακτούσε την 3η θέση στην ίδια φουρκέτα όπου την είχε χάσει. Απόπειρα προσπέρασης έκανε και ο Nicolás Rubilar, αλλά ο Carrazza του έκλεισε αυτήν την πόρτα κατάμουτρα. Με τα αυτοκίνητα να αγγίζουν τις ταχύτητες των 200 km/h στην πίσω ευθεία, ακριβώς πριν από τη διάσημη Corkscrew, οι επικεφαλής του αγώνα Bonelli, με το ράλι Honda NSX, και Angel Inostroza από τη Χιλή με το ράλι Peugeot RCZ, είχαν αυξήσει το προβάδισμα κατά περισσότερο από ενάμισι δευτερόλεπτο συγκριτικά με τους υπόλοιπους.

Στα μισά του αγώνα, οι πέντε πρώτες θέσεις καταλαμβάνονταν από τους Bonelli, Inostroza, Brooks, Carrazza και Nicolás Rubilar (Χιλή).

Στον Γύρο 6 και στην Corkscrew, κι ενώ ο Rubilar προσπαθούσε να περάσει από τον Carrazza για να πάρει την 3η θέση, ο Randall Haywood από τις ΗΠΑ εμφανίστηκε από το πουθενά, πέρασε μονομιάς το Subaru WRX του Rubilar και πήρε την 5η θέση. Αλλά ο Rubilar έδειξε σε όλους γιατί ήταν ένας από τους κορυφαίους επί σειρά ετών, όταν ξαναπήρε τη θέση στην αμέσως επόμενη στροφή. Κι ενώ τα πρώτα τρία αυτοκίνητα είχαν πλέον ένα αναπαυτικό μαξιλαράκι 4 δευτερολέπτων, οι θέσεις 5 έως 9 χωρίζονταν μόνο από 1,5 δευτερόλεπτο, που σήμαινε ότι το μεγαλύτερο μέρος της δράσης λάμβανε χώρα στο ενδιάμεσο κομμάτι του αγώνα.

Για μερικούς γύρους, ο Inostroza παρέμενε σε εξαιρετικά κοντινή απόσταση από το NSX του Bonelli και σε όλο το μήκος της πίστας δεν τον άφηνε να αυξήσει το προβάδισμά του πάνω από μισό δευτερόλεπτο. Έπειτα, στον Γύρο 8, προέκυψε η καθοριστική στιγμή του αγώνα. Ο Inostroza ήταν λίγο πιο επιθετικός, έπεσε πάνω στον πίσω προφυλακτήρα του NSX του Bonelli, χτύπησε τον Βραζιλιάνο και τον έβγαλε εκτός πίστας. Το περιστατικό επέτρεψε στον Brooks να περάσει τα δύο αυτοκίνητα και να βρεθεί στην πρώτη θέση. Ήταν η ιδανική κατάσταση για τον Καναδό, που ως εκείνη την ώρα καθόταν υπομονετικά στην 3η θέση και σχεδόν περίμενε να αλληλοεξουδετερωθούν οι δύο επικεφαλής του αγώνα.

Ο Inostroza έλαβε ποινή δύο δευτερολέπτων για το περιστατικό στη Στροφή 6. Ευτυχώς για τον Χιλιανό, αυτό δεν του στέρησε τη θέση του. Στο μεταξύ, ο συμπατριώτης του, ο Rubilar, είχε αμέτρητα προβλήματα καθώς μπλέχτηκε στην κίνηση και δεχόταν χτυπήματα από τα υπόλοιπα οχήματα, με αποτέλεσμα να βρεθεί πολύ χαμηλά, στην 9η θέση.

Όταν ανέμισε η καρό σημαία, πρώτος πέρασε ο Andrew Brooks, παίρνοντας τους 12 βαθμούς του αγώνα και συγκεντρώνοντας συνολικά 22 βαθμούς για τον Μεγάλο Τελικό. Αξίζει σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε τον Daniel Solis από τις ΗΠΑ, ο οποίος οδηγούσε ένα Toyota 86 Gr.B και κατάφερε να σκαρφαλώσει αθόρυβα από την 8η στην 5η θέση.

Μεγάλος Τελικός

Κι ενώ ο Καναδός Andrew Brooks φαινόταν να βρίσκεται, κατά μία έννοια, στη θέση του οδηγού ενώ όδευαν προς τον τελικό γύρο, το πρωτάθλημα μπορούσε να περάσει στα χέρια οποιουδήποτε, επειδή ο Μεγάλος Τελικός, ο αγώνας διάρκειας 25 γύρων στην Sardegna - Πίστα Δρόμου - Α, χάριζε διπλούς βαθμούς, κάτι που σήμαινε ότι, κι αν ακόμα ένας οδηγός δεν είχε καταφέρει να σκοράρει στους δύο πρώτους αγώνες, αυτός ο αγώνας μπορούσε να του χαρίσει την τελική νίκη. Με τους παίκτες να είναι υποχρεωμένοι να οδηγήσουν για τουλάχιστον έναν γύρο με μαλακά, μεσαία και σκληρά ελαστικά, το πρωτάθλημα εξαρτιόταν από το ποιος θα κατάφερνε να υλοποιήσει την καλύτερη στρατηγική pit, όπως είχε αποδειχτεί την προηγούμενη εβδομάδα με τον αγώνα της περιοχής Ευρώπης/Μέσης Ανατολής/Αφρικής.

Η κατάσταση άρχισε να αποκτά ενδιαφέρον πριν ακόμα ξεκινήσει ο αγώνας, όταν ο πρωταθλητής του 2018, Igor Fraga (Βραζιλία), που είχε καταφέρει να συγκεντρώσει μόλις τέσσερις βαθμούς στους δύο πρώτους αγώνες, κατάφερε να βρεθεί 4ος στη γραμμή εκκίνησης. Μήπως είχε κρυμμένο έναν άσο στο μανίκι του, που θα του επέτρεπε να κάνει τη μεγαλύτερη επιστροφή στην ιστορία του FIA GT Championship; Με το ενδιαφέρον όλων να κορυφώνεται, ήταν ο συμπατριώτης του, ο Adriano Carrazza, αυτός που κατάφερε να επιτύχει τον ταχύτερο προκριματικό, να πάρει την pole position και να βρεθεί μπροστά από τους Angel Inostroza (Χιλή) και Brooks. Οι πρώτοι τρεις ξεκίνησαν τον αγώνα με μαλακά ελαστικά, ενώ ο Fraga προτίμησε τα μεσαία.

Με το που ξεκίνησε ο αγώνας, ο Fraga βρέθηκε να δέχεται έντονη πίεση όταν ο Juan Hernandez από τη Γουατεμάλα και ο Nicolás Rubilar από τη Χιλή, και οι δυο τους με μαλακή γόμα, προσπαθούσαν να τον προσπεράσουν. Στην τελευταία στροφή του πρώτου γύρου, ο Brooks έκανε ένα οδηγικό λάθος που επέτρεψε στον Fraga να τον προσπεράσει, δίνοντας στον Βραζιλιάνο την 3η θέση. Στον Γύρο 2, ο Brooks, όντας αποφασισμένος να ανακτήσει την 3η θέση, υιοθέτησε μια επιθετική γραμμή, κτύπησε τον Fraga στη Στροφή 4 κι έστειλε τον Βραζιλιάνο εκτός πίστας. Το περιστατικό έστειλε τον Fraga στην 5η θέση. Λίγες στροφές αργότερα, ωστόσο, εξαιτίας της πίεσης που του ασκούσαν οι Bonelli και Rubilar, ο Fraga βγήκε ξανά εκτός πίστας, με αποτέλεσμα να βρεθεί στη 10η θέση. Σε αυτό το σημείο ήρθε η καταστροφή για τον δεύτερο Βραζιλιάνο, τον Bonelli, που στην τελική στροφή του 2ου Γύρου γλίστρησε κι έπεσε πάνω στον τοίχο, με αποτέλεσμα να βρεθεί 11ος, μία θέση πιο πάνω από τον Fraga, που πλέον είχε πέσει στη 12η θέση.

Ο Γύρος 3 είδε τον Hernandez να προσπερνά τον Brooks για την 3η, ενώ ο Carrazza—ο μοναδικός Βραζιλιάνος που είχε γλυτώσει τους μπελάδες—είχε πλέον προβάδισμα 1,4 δευτερολέπτων. Στον επόμενο γύρο ο Brooks, που στην πίσω ευθεία δεν άφησε σε ησυχία τον Hernandez, ανακατέλαβε την 3η θέση. Στο μεταξύ ο Rubilar, που είχε ακόμα μεγάλες πιθανότητες να κερδίσει το πρωτάθλημα, ανέβηκε από την 7η στην 5η θέση. Διακυβεύονταν τόσα σε αυτόν τον αγώνα, που οι οδηγοί τα έδιναν όλα, έπαιρναν τολμηρές αποφάσεις και εκμεταλλεύονταν στο έπακρο τις επιδόσεις των αυτοκινήτων τους. Η δράση ήταν αδιάκοπη σε ολόκληρη την πίστα και υπήρχαν στιγμές που καθήλωνε.

Το πρώτο pit stop ήρθε στον Γύρο 7, όταν τα αυτοκίνητα που βρίσκονταν στο μεσαίο τμήμα του αγώνα μπήκαν για αλλαγή ελαστικών και ανεφοδιασμό καυσίμων. Κάποιοι από τους κορυφαίους οδηγούς μπήκαν κι αυτοί έναν γύρο αργότερα, ανάμεσά τους και οι Hernandez και Inostroza, με τον δεύτερο να φορά τα σκληρά της Michelin, μόνο για να αλλάξει σε μαλακά στον επόμενο γύρο. Στον Γύρο 9, οι επικεφαλής του αγώνα, Carrazza και Brooks, μπήκαν στα pit και επέλεξαν να αλλάξουν ξανά σε μαλακά, επιστρέφοντας στην πίστα στις θέσεις 1 και 2.
Στα μισά του αγώνα, ο Carrazza προηγούνταν του Brooks κατά 2 δευτερόλεπτα, ακολουθούμενος από τον Hernandez και το τρίο των ΗΠΑ, Robert Heck, Tristan Bayless και Nick McMillen, με τον τελευταίο να είναι πρώην νικητής της GT Academy. Αν αυτή η σειρά διατηρούνταν ως το τέλος, ο Brooks θα κέρδιζε το πρωτάθλημα και θα κατατρόπωνε τον Carrazza, αλλά απέμενε ακόμα αρκετός αγώνας.

Στον Γύρο 12, ο Fraga έδειχνε ξανά την καρδιά ενός πρώην πρωταθλητή, έχοντας καταφέρει να ανεβεί στην 7η θέση με τα μαλακά ελαστικά, ωστόσο, ήταν ο συμπατριώτης του ο Carrazza αυτός που έδινε τον ρυθμό έχοντας αυξήσει το προβάδισμά του έναντι του Brooks στα 1,3 δευτερόλεπτα. Με τα αγωνιστικά αυτοκίνητα Red Bull να αναπτύσσουν ταχύτητες άνω των 300 km/h στις ευθείες, άρχισε η μάχη για τις θέσεις 4, 5 και 6 καθώς οι Fraga, Heck και Rubilar επιτίθονταν άγρια ο ένας στον άλλον και σπρώχνονταν ενώ διέσχιζαν τις τρεις τελευταίες στροφές της πίστας με ταχύτητες 250 km/h. Η δράση ήταν έντονη και είναι σίγουρο ότι ακούστηκαν διάφορα κοσμητικά επίθετα σε τρεις διαφορετικές γλώσσες ενώ οι οδηγοί μάχονταν για μια καλύτερη θέση.

Ο Γύρος 15 είδε τους Carrazza και Brooks να μπαίνουν στα pit, με τον Βραζιλιάνο να επιλέγει τα σκληρά ελαστικά, τα οποία και άλλαξε στον επόμενο γύρο προκειμένου να καλύψει την υποχρεωτική χρήση των μεσαίων. Ο Brooks επίλεξε τα μεσαία και γέμισε καύσιμο, αλλά έπρεπε ακόμα να εκπληρώσει την υποχρεωτική χρήση των σκληρών ελαστικών για έναν γύρο.

Όταν επέστρεψαν στην πίστα, ο Carrazza βρισκόταν 6ος, ενώ ο Brooks στην 3η θέση, πίσω από τους Inostroza και Hernandez που μπήκαν στα pit έπειτα από έναν γύρο, αφήνοντας επικεφαλής τον Brooks στον Γύρο 18. Σε αυτό το σημείο, ο Brooks προηγούνταν κατά 5 δευτερόλεπτα έναντι του Carrazza, αλλά δεν είχε ακόμα μπει στα pit για να κάνει έναν υποχρεωτικό γύρο με σκληρά ελαστικά, κάτι που σήμαινε πως το μόνο που χρειαζόταν να κάνει ο Carrazza για να κερδίσει τον αγώνα, ήταν να μείνει μακριά από μπελάδες και να διατηρήσει τον ρυθμό του.

Ο Brooks μπήκε στα pit στον τελικό γύρο, κι έπρεπε να επιστρέψει στον αγώνα στη 2η θέση για να πάρει τη νίκη στο πρωτάθλημα, αλλά ο Inostroza τον είχε ήδη προσπεράσει κι έτσι ο Καναδός είχε πλέον βρεθεί στην 3η θέση. Στο μεταξύ, ο Carrazza ήταν ξανά επικεφαλής και παρέμεινε μέχρι τη γραμμή του τερματισμού. Με αυτήν του τη νίκη, ο Βραζιλιάνος κέρδισε το πρωτάθλημα και εξασφάλισε τη θέση του, και οκτώ πολύτιμους βαθμούς, για τους Παγκόσμιους Τελικούς.

Μαζί του προκρίθηκαν και ο Inostroza, που ήρθε 2ος, ο Brooks, που ήταν 3ος, και ο Bonelli, που ήταν 4ος. Το αξιοσημείωτο ήταν πως οι πρώτοι τρεις από τους οδηγούς που προκρίθηκαν, ήταν ισόπαλοι με 38 βαθμούς, ενώ η νίκη του τίτλου πήγε στον Carrazza επειδή τερμάτισε σε καλύτερη θέση στον Μεγάλο Τελικό.

Στη συνέντευξη που έδωσε μετά το τέλος του αγώνα, ο Adriano Carrazza δεν είχε ακόμα συνειδητοποιήσει ότι είχε στεφθεί πρωταθλητής Αμερικής, μέχρι που τον ενημέρωσε η Julia Hardy, που διεξήγαγε και τη συνέντευξη.

«Δηλαδή, εγώ είμαι ο πρωταθλητής Αμερικής; Ναι! Είμαι πολύ ευχαριστημένος με τις επιδόσεις μου, ειδικά στον τελευταίο αγώνα. Είχα έναν καλό προκριματικό και, όσο για τον ίδιο τον αγώνα, ήθελα να διατηρήσω έναν καλό ρυθμό. Νομίζω πως η στρατηγική μου με τα pit ήταν καλή και όλα δούλεψαν προς όφελός μου», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Αποτελέσματα Τελικών Περιοχής (Αμερική) - Πρωτάθλημα Nations Cup 2020