Na een van de spannendste Race Camps tot nu toe werd in 2012 de tweede Amerikaanse GT Academy-kampioen gekroond. Van de meer dan 400.000 gamers die meededen aan de onlinefase van de Amerikaanse versie van GT Academy haalde alleen Steve Doherty de ultieme eindstreep. Hij pakte de felbegeerde Rode Helm en greep de kans om een professionele autocoureur te worden.
Doherty heeft altijd al een zwak voor auto's gehad. Nabij zijn woonplaats Plainfield deed hij met zijn compacte middenklasser mee aan “de betaalbaarste vorm van racen. Je had alleen een auto nodig, wat veiligheidsmaatregelen en een klein beetje geld.” De races werden verreden op kleine ovale circuits, maar dankzij Gran Turismo raakte hij steeds meer geïnteresseerd in gewone circuits. Doherty deed hier en daar klusjes terwijl hij autotechniek studeerde. Een paar jaar geleden werkte hij nog als mecanicien. In zijn eigen woorden: “Ik ben altijd met auto's bezig gebleven. Ik klus aan mijn eigen auto's help mijn vrienden met die van hun.”
Doherty is een groot fan van alle takken van autosport. Inspiratie vond hij bij coureurs zoals Dale Earnhardt Sr. (NASCAR), Walter Röhrl (rally) en Hans Stuck (heuvelklim). Toen GT Academy in 2011 aankondigde met een Amerikaanse versie te komen, was Doherty er als de kippen bij. Hij miste de finale echter op 0,60 seconde. Dat motiveerde Doherty extra om nog beter zijn best te doen, en hij begon elke dag te trainen. Met succes.
Doherty en drie andere regionale winnaars trainden vanaf november 2012 drie maanden lang voor de veeleisende 24-uursrace van Dubai waar ze twee Nissan 370Z GT4's deelden. In het eerste weekend van november zetten Doherty en zijn GT Academy-teamgenoten een probleemloze 'Nachtrace' neer en tussen neus en lippen door bemachtigden ze die o zo belangrijke internationale racelicentie. Helaas kende Doherty een tegenslag toen hij tijdens het trainingsprogramma twee gebroken ribben opliep in een kart. Hij verbeet de pijn en bleef meedraaien, hoewel hij sommige fysieke programma's deels aan zich voorbij moest laten gaan.
Doherty hoopt ooit mee te doen aan de 24 uur van Daytona. Onderweg naar familie reed hij vaak langs het historische circuit, en het liefst zou hij opgejut door hun aanmoedigingen over het circuit razen.
