Het jaar 2011 is de boeken ingegaan als het jaar waarin Amerika kennismaakte met GT Academy. Ruim 53.000 aspirant-coureurs deden mee aan de onlinetijdritten van GT Academy in Gran Turismo 5. Slechts 32 van hen gingen door naar de nationale finale in Orlando, waarna de snelste 16 deelnemers naar Silverstone Circuit in Engeland vertrokken voor de finale. De hoofdprijs? Een kans om een professionele coureur te worden! Destijds geloofde bijna niemand in het concept. Van een gamer kun je toch geen professionele coureur maken?
Niemand had kunnen bedenken dat 2011 nog maar het begin was.
Het legendarische Silverstone Circuit was totaal niet bekend onder de beste 16 deelnemers uit Amerika. Slechts een paar gamers kenden de lay-out van het circuit of wisten van de F1-geschiedenis van deze heilige grond. Maar ze wisten nog minder van de mentale en fysieke uitdagingen die ze te wachten stonden.
Om ervoor te zorgen dat de beste coureur aan het einde van de rit werd gekroond tot winnaar was er een ervaren jury ter plaatse.
De wedstrijdweek begon met een kartrace, zodat de jury kon inschatten in hoeverre de deelnemers in staat waren om te leren, consistentie op te bouwen en te groeien als coureurs. Op dag twee werd het meteen interessant tijdens een minitriatlon. Alle zestien deelnemers verschenen aan de start, maar slechts vijf van hen zouden met een 370Z de finish bereiken. De strijd barstte echter pas echt los na de eerste drie afvalronden. Toen de eerste drie gamers huiswaarts waren gekeerd, was het meteen duidelijk dat iedereen geëlimineerd kon worden.
Naarmate de dag des oordeels dichterbij kwam, ondergingen de coureurs steeds zwaardere autosportuitdagingen: een superronde met formulewagens, van rijstrook wisselen met elektrische Nissan Leafs en rallylessen met een speciale 370Z. Tot slot mochten de overgebleven coureurs hun kunnen tonen met een 530-pk-sterke Nissan GT-R.
Na een week van overwinningen en eliminaties gingen vier gamers door naar de finale om te strijden om de titel van de eerste Amerikaanse GT Academy-kampioen. Dit waren de laatste vier coureurs:
Heitkotter pakte de poleposition en Johnstone volgde hem op de voet tijdens het begin van de race. Aan het begin van de tweede ronde haalde Roberts Arscott in en vanaf dat moment streden drie coureurs om de eerste plaats. Tijdens de derde ronde maakte Heitkotter een cruciale fout, die Johnston afstrafte door de koppositie over te nemen. Maar toen Johnston een schakelfout maakte, heroverde Heitkotter de leiding en pakte Arscott de tweede plaats. In een halve ronde zakte Johnston van de eerste naar de derde positie.
Met nog maar een ronde te gaan zette Johnston alles op alles en pakte hij Arscott terug door hem met piepende remmen aan de buitenkant rakelings te passeren. Heitkotter sloeg een klein gat naar de tweede plaats, maar Johnston kwam snel terug en verkleinde zijn achterstand tot negen seconden met nog ruim drie kilometer voor de boeg.
Uiteindelijk finishte Bryan Heitkotter als eerste. Hij had 53.000 onlinedeelnemers verslagen, behoorde tot de laatste zestien van 2011 en werd gekroond tot eerste Amerikaanse GT Academy-winnaar. Wat ging er allemaal door hem heen toen hij de finishlijn passeerde? "Dat was het hoogtepunt van mijn race-ervaring tot dan toe, want mijn droom om een professionele coureur te worden, kwam daadwerkelijk uit."
Nadat hij de competitie had gewonnen, bleef Heitkotter in het Verenigd Koninkrijk. Hij verdiende zijn internationale racelicentie en belandde met een raceversie van de 370Z op het podium van de 24 uur van Dubai, samen met de Britse GT Academy-winnaar Jann Mardenborough.
