Please select your country / region

Τόκιο, Ιαπωνία (5 Δεκεμβρίου 2021) – Παρόλο που στους εβδομαδιαίους αγώνες των δύο Διαδικτυακών Σεζόν των Πιστοποιημένων FIA Gran Turismo Championships 2021 ήρθαν αντιμέτωποι μεταξύ τους χιλιάδες παίκτες του Gran Turismo Sport, παράλληλα διεξάγονταν μια αναθεωρημένη δομή για τους κορυφαίους διαγωνιζόμενους. Κάθε διαγωνιζόμενος συμμετείχε εξ αποστάσεως από κάποιο μέρος του κόσμου στους τέσσερις Γύρους World Series και στην Αναμέτρηση World Series που έλαβε χώρα στα μισά της σεζόν. Οι βαθμοί World Series που συγκεντρώθηκαν μεταφέρθηκαν στους εξαιρετικά σημαντικούς Παγκόσμιους Τελικούς Nations Cup, την τελευταία διοργάνωση του Πρωταθλήματος 2021, η οποία μεταδόθηκε το σαββατοκύριακο που μας πέρασε.

Για τους τελικούς, συγκεντρώθηκαν 32 από τους ταχύτερους οδηγούς στον κόσμο και χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες προκειμένου να διαγωνιστούν σε τρεις ξεχωριστούς ημιτελικούς αγώνες βάσει της περιοχής τους. Με τις ανταμοιβές να είναι στους 12 βαθμούς για τον νικητή, 10 βαθμούς για τη 2η θέση, 8 βαθμούς για την 3η θέση και ούτω καθεξής, στόχος κάθε οδηγού ήταν να εξασφαλίσει την πρόκριση στον Παγκόσμιο Τελικό και να μεγιστοποιήσει τους βαθμούς του. Στον Μεγάλο Τελικό, οι βαθμοί μετρούσαν διπλοί, οπότε ακόμα και οι παίκτες που θα ξεκινούσαν από πολύ χαμηλά, είχαν μαθηματική πιθανότητα να κατακτήσουν το τρόπαιο του Nations Cup 2021. Αλλά έπρεπε να χρησιμοποιήσουν όλες τους τις ικανότητες για να κατατροπώσουν το φαβορί Valerio Gallo από την Ιταλία, του οποίου η ταχύτητα και οι σταθερές επιδόσεις κατά τη διάρκεια του Πρωταθλήματος του επέτρεψαν να ριχτεί στη μάχη με προβάδισμα έξι βαθμών επί του πλησιέστερου αντιπάλου του, Jose Serrano από την Ισπανία.

Ημιτελικός Α, Περιοχή Ασίας-Ωκεανίας: Mount Panorama Motor Racing Circuit

Ο πρώτος αγώνας της ημέρας για το Nations Cup ήταν διάρκειας οκτώ γύρων με το Mazda Roadster Touring Car στην πίστα Mount Panorama Motor Racing Circuit της Αυστραλίας, την πατρίδα του αγώνα Bathurst 1000. Ο Ιάπωνας Takuma Miyazono (Kerokkuma_ej20) που υπερασπιζόταν τον τίτλο του, κατάφερε να σημειώσει τον ταχύτερο γύρο στον προκριματικό της ομάδας Ασίας-Ωκεανίας, καταφέρνοντας να εξασφαλίσει την pole position για αυτόν τον αγώνα. Δίπλα βρέθηκε ο συμπατριώτης του, Ryota Kokubun (Akagi_1942mi) και πίσω του οι Αυστραλοί Guy Barbara (PX7-Twitchy) και Andrew Lee (PX7-AmazingHour).

Με μόλις πέντε από τους φιναλίστ να περνάνε στον Μεγάλο Τελικό, τα 10 αυτοκίνητα ρίχτηκαν στη μάχη από πολύ νωρίς. Ο Miyazono οδήγησε τους υπόλοιπους στη Στροφή 1, ενώ ο Lee πέρασε τον Barbara και ανέβηκε στην 3η θέση. Στον επόμενο γύρο, ο Kanata Kawakami (SG_Kawakana) από την Ιαπωνία, κατάφερε επίσης να περάσει τον Barbara στη Στροφή Quarry και να πάρει την 4η θέση, ενώ ο Lee προσπέρασε με τόλμη τον Kokubun από την εσωτερική καθώς πλησίαζαν στη Στροφή 4 και ανέβηκε στη 2η θέση.

Ήταν προφανές ότι ο Lee βρισκόταν σε εξαιρετική «φόρμα» επειδή έδειχνε εκπληκτική γρηγοράδα ήδη από τους πρώτους γύρους του αγώνα. Στον γύρο 3, πρόφτασε και προσπέρασε τον Miyazono στην Ευθεία Conrod και πήρε το προβάδισμα στον αγώνα. Στα μισά του αγώνα, οι Θέσεις 1 έως 10 παρέμεναν πολύ κοντά μεταξύ τους, με τη διαφορά μεταξύ των αυτοκινήτων να μην ξεπερνά το μισό δευτερόλεπτο. Ο Lee ήταν επικεφαλής, ενώ οι Miyazono, Kokubun, Kawakami και Barbara τον καταδίωκαν μανιωδώς.

Ο Γύρος 5 είδε τον Ιάπωνα Tomoaki Yamanaka (yamado_racing38) να ανοίγει επιθετικά δρόμο από την εσωτερική του Barbara στη φουρκέτα της Στροφής 4, χτυπώντας το Roadster του Αυστραλού και στέλνοντάς το στην τελευταία θέση. Οι κριτές του αγώνα δεν εντυπωσιάστηκαν από την τακτική του Yamanaka και του επέβαλλαν μια βαριά ποινή 2 δευτερολέπτων που εν τέλει τον έβγαλε εκτός ανταγωνισμού και έδωσε τέλος στις ελπίδες του να συμπληρώσει τον τίτλο που κατέκτησε στο Manufacturer Series με τη δόξα του Nations Cup.

Η δράση κορυφώθηκε στο τέλος του γύρου 7, όταν τα πρώτα επτά αυτοκίνητα στριμώχνονταν στις Στροφές 22 και 23 για μια θέση στον τελευταίο γύρο του αγώνα. Συνέχισαν να μάχονται μέχρι και την αρχή του γύρου 8, με τους Kokubun, Kawakami και Tatsuhiko Kato (Tatsukt) από την Ιαπωνία, να κινούνται δίπλα-δίπλα και οι τρεις μαζί σε μια προσπάθεια να αρπάξουν την τόσο σημαντική 5η θέση. Ο Kawakami κέρδισε τελικά τη μάχη, αλλά αυτός που εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο το πανδαιμόνιο ήταν ο Νεοζηλανδός Matt McEwen (AE_McEwen), που κατάφερε να τρυπώσει και να πάρει την 3η θέση, ενώ είχε ξεκινήσει 5ος και απέμενε λιγότερο από ένας γύρος. Στην Ευθεία Conrod, ο Takuma Miyazono προσπέρασε τον Lee και πήρε το προβάδισμα στον αγώνα. Ο συναρπαστικός τερματισμός είδε τον Lee να προσπαθεί να περάσει από την εξωτερική της τελικής στροφής, αλλά ανοίχτηκε πολύ και ενώ ο Miyazono έπαιρνε την καρό σημαία, ο Matt McEwen τρύπωσε δίπλα από τον Αυστραλό στη γραμμή του τερματισμού και άρπαξε τη δεύτερη θέση μέσα από τα χέρια του Lee. Οι Kanata Kawakami και Ryota Kokubun συμπλήρωσαν την κορυφαία πεντάδα και προκρίθηκαν στον Μεγάλο Τελικό.

Ημιτελικός Β: Autodromo Nazionale Monza

Ο δεύτερος αγώνας της ημέρας περιλάμβανε και τη μεγαλύτερη γραμμή εκκίνησης από τους τρεις ημιτελικούς αγώνες, με 13 παίκτες να αντιπροσωπεύουν την Περιοχή Ευρώπης/Μέσης Ανατολής/Αφρικής, από τους οποίους οι κορυφαίοι έξι θα περνούσαν στον Μεγάλο Τελικό. Το αυτοκίνητο του αγώνα ήταν η φόρμουλα Gran Turismo F1500T-A και η διάρκεια της αναμέτρησης θα ήταν 15 γύροι στην Autodromo Nazionale Monza. Κάθε οδηγός έπρεπε να κάνει τουλάχιστον έναν γύρο με σκληρά και μεσαία ελαστικά, οπότε η στρατηγική των pit ήταν απαραίτητη. Ο ταχύτερος χρόνος πρόκρισης ανήκε στον Patrik Blazsán (RSZe_Fuvaros8) από την Ουγγαρία, που του εξασφάλισε την pole position για τον αγώνα. Τον ακολούθησαν ο Jose Serrano (PR1_JOSETE) από την Ισπανία, ο Valerio Gallo (Williams_BRacer) από την Ιταλία και ο μέχρι τότε άγνωστος Kylian Drumont (eMONACO_Kylian19K) από τη Γαλλία.

Όλοι, εκτός του Ισπανού Coque López (coqueIopez14) που βρισκόταν στη 12η θέση, επέλεξαν να ξεκινήσουν με σκληρά ελαστικά. Σχέδιό του ήταν να αναρριχηθεί στην κορυφή όσο γινόταν γρηγορότερα και να κτίσει ένα μεγάλο χρονικό απόθεμα προτού αλλάξει σε σκληρά ελαστικά. Ήταν μια τολμηρή στρατηγική, που σίγουρα θα προσέφερε τεράστιες ανταμοιβές, αν πήγαινε καλά. Η δράση ξεκίνησε αμέσως, με τους Serrano και Gallo να κινούνται επιθετικά εναντίον του Blažan ήδη από την πρώτη στροφή στην προσπάθειά τους να του αρπάξουν το προβάδισμα. Ο Serrano κατάφερε να περάσει, αλλά ο Gallo κόλλησε πίσω από τον Ούγγρο. Στο μεταξύ, ο Βέλγος Quinten Jehoul (ERM_Quinten) βγήκε στα χαλίκια εξαιτίας του Nikita Moysov (ERM_Nick) από τη Δημοκρατία της Τσεχίας, με αποτέλεσμα να πέσει από την 5η στην τελευταία θέση, ενώ μέσα στο πανδαιμόνιο, ο López κατάφερε να σκαρφαλώσει στην 5η. Στον Moysov επιβλήθηκε αυστηρή ποινή 3 δευτερολέπτων για αυτήν του την κίνηση, που τον έβγαλε εκτός ανταγωνισμού.

Το τέλος του γύρου 1 είδε μια μαζική μετανάστευση προς τα pit, αφού όλοι όσοι είχαν σκληρά ελαστικά μπήκαν για να αλλάξουν σε μεσαία. Ο López, που είχε μείνει έξω και είχε πλέον πάρει το προβάδισμα στον αγώνα, ήλπιζε ότι θα κατάφερνε να μεγαλώσει τη διαφορά πριν από το υποχρεωτικό pit stop, μιας και μέχρι εκείνη τη στιγμή, η στρατηγική του λειτουργούσε άψογα.

Στα μισά του γύρου 4, ο López είχε αυξήσει το προβάδισμά του επί των Serrano και Gallo κατά 20 δευτερόλεπτα. Ο Ιταλός Giorgio Mangano (Williams_Gio) είχε ανεβεί στην 4η θέση, έχοντας ξεκινήσει από τη 10η. Στον γύρο 5 ο αγώνας άρχισε να αλλάζει τροπή, με τα αυτοκίνητα από τις θέσεις 8 έως 12 να μάχονται άγρια μεταξύ τους στη Στροφή di Lesmo. Κτυπούσαν και έσπρωχναν ανελέητα ο ένας τον άλλον, κρατώντας απασχολημένους τους κριτές που επέβαλλαν ποινή στον Nicolás Romero (ERM_NicoRD) από την Ισπανία, στον Moysov και στον Γερμανό Miroslaw Kravchenko (V1_MK01).

Στην αρχή του γύρου 7 ο Γάλλος Baptiste Beauvois (R8G_TSUTSU) προσπέρασε τον Mangano για την 4η θέση, ενώ ο López αύξησε το προβάδισμά του στα 21 δευτερόλεπτα. Ο Mangano πήρε ξανά πίσω τη θέση του έπειτα από έναν γύρο και ενώ τα αυτοκίνητα άγγιζαν ταχύτητες 315 χλμ/ω στις ευθείες. Όπως ήταν αναμενόμενο, ο López μπήκε στη λωρίδα των pit στο τέλος του γύρου 14, έχοντας πλεονέκτημα 21 δευτερολέπτων, αλλά θα ήταν άραγε αρκετό αυτό για να τον κρατήσει επικεφαλής του αγώνα όταν θα επέστρεφε; Η απάντηση ήταν όχι. Όταν επέστρεψε βρισκόταν λίγο πιο μπροστά από τους Serrano και Gallo, αλλά τον προσπέρασαν αστραπιαία και ενώ ανέπτυσσε ταχύτητα.

Ο τελικός γύρος είδε μια έντονη μονομαχία μεταξύ των δύο βαθμολογικών επικεφαλής του πρωταθλήματος, Gallo και Serrano, με τον Ιταλό να αρπάζει το προβάδισμα από τα χέρια του Ισπανού στην Curva Biassono. Ο Serrano παρέμεινε κολλημένος στον προφυλακτήρα του Gallo, σχεδιάζοντας να αρχίσει την προσπέραση στην πίσω ευθεία και να τα δώσει όλα σε στην Curva Parabolica, στο τελευταίο τμήμα της πίστας. Ο Gallo, αντιλαμβανόμενος πολύ καλά το σχέδιο του Ισπανού, μπλόκαρε την εσωτερική λωρίδα στην πίσω ευθεία, αναγκάζοντας τον Serrano να μείνει στην εξωτερική. Ο Ισπανός κατάφερε να προηγηθεί για μια στιγμή, αλλά μόνο επειδή ανοίχτηκε πολύ στην τελική στροφή και ο Gallo ανέκτησε το προβάδισμα στη μπροστινή ευθεία. Δίχως να το βάλει κάτω, ο José Serrano έκανε μια τελική επίθεση, η οποία όμως απέτυχε και έτσι, πέρασε τη γραμμή του τερματισμού δεύτερος και με διαφορά μόλις τεσσάρων εκατοστών του δευτερολέπτου πίσω από τον Valerio Gallo! Ο Coque López, έπειτα από μια εκπληκτική οδήγηση και μια έξυπνη στρατηγική pit, τερμάτισε 3ος, με τους Baptiste Beauvois, Giorgio Mangano και Patrik Blažan να εξασφαλίζουν τα εισιτήριά τους για τον μεγάλο χορό.

Ημιτελικός Γ: Blue Moon Bay Speedway - Εντός Πίστας A

Η γραμμή εκκίνησης για τον ημιτελικό αγώνα της Περιοχής Αμερικής αποτελούνταν από εννέα παίκτες, με τους κορυφαίους πέντε να περνάνε στον Μεγάλο Τελικό. Στην pole για τον αγώνα διάρκειας 17 γύρων στη Blue Moon Bay Speedway - Εντός Πίστας Α βρισκόταν ο Lucas Bonelli (TGT_BONELLI) από τη Βραζιλία, ακολουθούμενος από τον Ángel Inostroza (YASHEAT_Loyrot) από τη Χιλή, στη θέση νούμερο δύο, και άλλον έναν Βραζιλιάνο, τον Igor Fraga (IOF_RACING17), που βρισκόταν 3ος. Οι οδηγοί ήταν υποχρεωμένοι να ολοκληρώσουν τουλάχιστον έναν γύρο με μεσαία και σκληρά ελαστικά, που σήμαινε ότι έπρεπε να μπουν τουλάχιστον μία φορά στα pit.

Τα αγωνιστικά Ford GT έκαναν μια καθαρή εκκίνηση, χωρίς σοβαρούς ελιγμούς προσπέρασης, αλλά ο Καναδός Andrew Brooks (PX7-Deafsun) έκανε υποστροφή του τιμονιού στη Στροφή 4 και έπεσε πάνω στον τοίχο, με αποτέλεσμα να βρεθεί στη «γαλαρία» του αγώνα. Στην αντίθετη κατεύθυνση κινούνταν ο Αμερικανός Daniel Solis (PX7-Lamb), που, ενώ είχε ξεκινήσει τελευταίος, σκαρφάλωσε στην 6η θέση. Ο Solis και ο Βραζιλιάνος João Pessôa (GRID_JoaoSof) μπήκαν στα pit στο τέλος του πρώτου γύρου προκειμένου να βάλουν αμέσως τα ταχύτερα μεσαία ελαστικά. Στον γύρο 3, οι τέσσερις κορυφαίοι οδηγοί — Bonelli, Inostroza, Fraga και ο Juan Hernandez (TX3_Kangreti) από τη Γουατεμάλα — άρχισαν να απομακρύνονται από τους υπόλοιπους και να φτιάχνουν ένα μαξιλάρι 3,4 δευτερολέπτων επί του Brooks που ακολουθούσε 5ος. Στο τέλος του γύρου 4, οι επικεφαλής έκαναν τα δικά τους pit stop, επέλεξαν όλοι τους τα μεσαία ελαστικά, και επέστρεψαν στην πίστα με τη ίδια σειρά.

Στα μισά του αγώνα, τα πρώτα τέσσερα αυτοκίνητα είχαν πλέον αυξήσει το προβάδισμά τους κατά περισσότερο από έξι δευτερόλεπτα, με τον Βραζιλιάνο Adriano Carrazza (KoA_Didico15), τον Brooks και τον Randall Haywood (R8G_Originals) από τις ΗΠΑ, να αντιμάχονται για την πέμπτη και τελευταία θέση στον Μεγάλο Τελικό. Στον γύρο 11, ο Brooks έκανε μια τολμηρή προσπάθεια προσέρασης από την εξωτερική του Carrazza στη μεγάλη Στροφή 1, φέρνοντας το Ford GT του μπροστά από τον Βραζιλιάνο, αλλά ο Carrazza ανέκτησε τη θέση στη φουρκέτα της Στροφής 5. Σε εκείνο το σημείο, φάνηκε πως είχε έρθει πλέον το τέλος της τακτικής που είχαν χρησιμοποιήσει τα τέσσερα προπορευόμενα αυτοκίνητα, με τον Inostroza να ασκεί πλέον πίεση στον Bonelli για την πρώτη θέση.

Κατά τη διάρκεια της μάχης μεταξύ των Carrazza και Brooks για την 5η θέση, ο Haywood περίμενε υπομονετικά στο slipstream ώσπου κάποιος να κάνει ένα λάθος. Εκείνη η στιγμή ήρθε στη Στροφή 6, όταν ο Brooks, αγγίζοντας με τον τροχό το εσωτερικό γρασίδι, επιβράδυνε τον εαυτό του όσο και τον Carrazza, τόσο όσο χρειαζόταν ώστε να προσπεράσει ο Haywood. Ο Brooks κατάφερε να επαναφέρει γρήγορα το αυτοκίνητό του και να περάσει τον Βραζιλιάνο, ενώ προσπάθησε να ισοφαρίσει και τον Αμερικανό, κάτι που κατάφερε στον επόμενο γύρο.

Στον προτελευταίο γύρο, ο Inostroza έκανε τελικά την κίνησή του για το προβάδισμα στον αγώνα και μπήκε στην εσωτερική του Bonelli σε μια προσπάθεια να τον περάσει στο φρενάρισμα κατά την είσοδο στη φουρκέτα της Στροφής 4. Τα κατάφερε, αλλά μόνο στιγμιαία, διότι ο Bonelli διατήρησε την εσωτερική γραμμή για την επόμενη στροφή. Αυτό ανάγκασε τον Inostroza να βγει στην εξωτερική στη Στροφή 5 και επέτρεψε στον Bonelli και στον Fraga να τον περάσουν και να τον ρίξουν στην απογοητευτική 3η θέση. Ο αγώνας ολοκληρώθηκε με τον Lucas Bonelli να περνά πρώτος τη γραμμή τερματισμού, ακολουθούμενος από τους Igor Fraga, Ángel Inostroza, Juan Hernandez και Andrew Brooks, ο οποίος πήρε και την τελική θέση για τον Μεγάλο Τελικό.

Μεγάλος Τελικός: Dragon Trail – Seaside

Ο μεγάλος αγώνας όπου θα κρίνονταν όλα. Οι 16 οδηγοί που είχαν απομείνει, ήρθαν αντιμέτωποι σε έναν αγώνα διάρκειας 22 γύρων στην απαιτητική Πίστα Dragon Trail – Seaside για να κρίνουν ποιος θα γυρνούσε σπίτι με τον τίτλο του πρωταθλητή Nations Cup 2021. Επειδή σε αυτόν τον αγώνα οι βαθμοί μετρούσαν διπλοί, σχεδόν όλοι οι παίκτες είχαν μαθηματική πιθανότητα στη νίκη, αλλά φαβορί των πιθανοτήτων παρέμενε ο Valerio Gallo από την Ιταλία, που είχε κυριαρχήσει καθ’ όλη τη διάρκεια του 2021. Ο Gallo μπήκε στον Μεγάλο Τελικό έχοντας 30 βαθμούς, ενώ ο βασικός ανταγωνιστής του, ο Ισπανός José Serrano, ακολουθούσε με οκτώ λιγότερους. Αυτοί οι δύο είχαν σημειώσει και την ταχύτερη πρόκριση, βάζοντας τα Ford GT LM Spec II Test Car τους στην πρώτη σειρά, με τον Serrano στην pole position. Ο πρωταθλητής Αμερικής, Lucas Bonelli από τη Βραζιλία, ξεκίνησε στην 3η, ενώ ο Takuma Miyazono από την Ιαπωνία στην 4η. Όπως και με κάθε Μεγάλο Τελικό Nations Cup, οι οδηγοί έπρεπε να διανύσουν τουλάχιστον έναν γύρο με μαλακά, μεσαία και σκληρά ελαστικά, που σήμαινε ότι έπρεπε να κάνουν δύο pit stop.

Αμέσως μόλις άναψε το πράσινο φως, ήταν προφανές ότι θα θύμιζε περισσότερο πόλεμο, με κάθε οδηγό να πασχίζει να βελτιώσει τη θέση του ήδη από τη Στροφή 1. Ήταν ο Kanata Kawakami από την Ιαπωνία αυτός που έκανε την πιο τολμηρή κίνηση και προσπέρασε τον συμπατριώτη του Takuma Miyazono που αγωνίζονταν με τα πιο αργά, σκληρά ελαστικά, και στη συνέχεια προσπέρασε γρήγορα τον Bonelli, που επίσης αγωνίζονταν με σκληρά, στην εξωτερική μετά τη Στροφή 3. Τότε ο Gallo έκανε μια πολύ προβλεπόμενη προσπέραση στον Serrano και πήρε το προβάδισμα του αγώνα στη φουρκέτα. Τα αυτοκίνητα μπήκαν σε σχηματισμό στα μισά του παρθενικού γύρου, με τα πρώτα πέντε αυτοκίνητα να τρέχουν με μεσαία ελαστικά — Gallo, Serrano, Kawakami, Juan Hernandez από τη Γουατεμάλα και Andrew Lee από την Αυστραλία.

Στον δεύτερο γύρο, ο Kawakami έδειξε τον λόγο που πήρε μέρος στον αγώνα, όταν προσπέρασε τον Serrano για τη 2η θέση στη φουρκέτα που οδηγούσε στη μπροστινή ευθεία. Στο τέλος αυτού του γύρου, έκανε τα pit stop της η πρώτη ομάδα οδηγών, μεταξύ αυτών και ο Miyazono, που υπερασπίζονταν τον τίτλο του, ο Coque López από την Ισπανία και ο πρωταθλητής 2018 Igor Fraga από τη Βραζιλία, που είχε αρχίσει τον αγώνα στην απογοητευτική 14η θέση. Ενώ οι Miyazono και Fraga έκαναν αλλαγή στα γρήγορα, μαλακά ελαστικά, ο López προτίμησε να κρατήσει τα δικά του για το τέλος του αγώνα και έβαλε τα μεσαία.

Στην αρχή του γύρου 4, ο Gallo μεγάλωσε το προβάδισμά του κατά 1,2 δευτερόλεπτα, ενώ για τα αυτοκίνητα από τη 2η ως την 5η θέση, για τους Kawakami, Serrano, Hernandez και τον Andrew Lee από την Αυστραλία, η διαφορά ήταν μικρότερη από ένα δευτερόλεπτο. Κι έπειτα χτύπησε η καταστροφή για τον Kawakami, που στον επόμενο γύρο το παράκανε στη δεξιά Στροφή 4 και βρέθηκε να χάνει τον έλεγχο του πίσω μέρους του Ford GT του και να χτυπά στην εσωτερική του τοίχου. Στάθηκε τυχερός και έπεσε μόνο τέσσερις θέσεις, αλλά οι πιθανότητές του για νίκη στο πρωτάθλημα έσβησαν.

Στο μεταξύ, ο Miyazono ψαλίδιζε σιγά-σιγά τον χρόνο του προβαδίσματος ενώ ηγούνταν της ομάδας των οδηγών που είχαν ολοκληρώσει μόνο ένα pit stop. Αθόρυβα αναρριχώνταν προς τα πάνω στις θέσεις και ο Γάλλος Baptiste Beauvois, που είχε ξεκινήσει τελευταίος και βρισκόταν πλέον στη 10η θέση. Στον γύρο 7, οι επικεφαλής μπήκαν στα pit, με τους Gallo και Hernandez να επιλέγουν τα μαλακά ελαστικά, ενώ οι Serrano και Lee τα μεσαία. Μόνο ο χρόνος θα έδειχνε ποιος είχε υιοθετήσει την καλύτερη στρατηγική. Όταν επέστρεψαν στην πίστα, παρόλο που ο Mangano ήταν επίσημα ο επικεφαλής του αγώνα επειδή δεν είχε μπει ακόμα στα pit, πραγματικός επικεφαλής ήταν ο Miyazono, με τον Gallo 1,9 δευτερόλεπτα πίσω του. Προς έκπληξη όλων, ο Ιάπωνας Ryota Kokubun, που επίσης αγωνίζονταν με μαλακά ελαστικά, ανέβηκε στην 4η θέση με τους Fraga και Serrano πίσω του.

Στον γύρο 9, ο Gallo έδειξε γιατί ήταν ο καλύτερος αυτήν τη χρονιά, προσπερνώντας με δεξιοτεχνία τον Miyazono από την εξωτερική της Στροφής 11 και παίρνοντας την πρώτη θέση στον αγώνα. Στο τέλος του γύρου 10, ο Miyazono έκανε το τελευταίο pit stop του και έβαλε τα μεσαία ελαστικά με την ελπίδα ότι θα τον κρατούσαν ανταγωνιστικό ως το τέλος του αγώνα. Αυτό έφερε προσωρινά τον Kokubun στη 2η θέση, ακολουθούμενο από τους Hernandez, Mangano και Serrano. Έπειτα από μια σειρά pit stop στους επόμενους γύρους, ο Miyazono κατάφερε να σκαρφαλώσει ξανά στην 4η θέση, πίσω από τους Gallo, Hernandez και Mangano, που είχαν να κάνουν ακόμα ένα pit stop. Αξιοσημείωτη ήταν και η προσπάθεια του Beauvois, που είχε πλέον αναρριχηθεί στην 6η θέση.

Στον γύρο 17, ο Gallo και ο Hernandez, που ήταν 2ος, έκαναν το τελευταίο pit stop τους για να εκπληρώσουν το προαπαιτούμενο και έβαλαν τα σκληρά ελαστικά. Επέστρεψαν στην πίστα στις θέσεις 2 και 4 αντίστοιχα (ο επικεφαλής του αγώνα Mangano είχε ακόμα ένα pit stop), με τον Miyazono ακριβώς ανάμεσά τους και τον Beauvois στην 5η θέση. Με μόνο τέσσερις γύρους να απομένουν πλέον, ο Gallo, με τα σκληρά ελαστικά, έπρεπε να χρησιμοποιήσει όλες του τις ικανότητες για να απωθήσει τον Miyazono, που είχε τα μεσαία ελαστικά, και τον Beauvois με τα μαλακά. Το πρωτάθλημα του Nations Cup θα κρίνονταν μεταξύ αυτών των τριών οδηγών!

Στα μισά του γύρου 18, ο Miyazono προσπέρασε τον Gallo στη φουρκέτα της Στροφής 11 και πήρε το προβάδισμα στον αγώνα, αλλά έκανε ένα λάθος καθώς περνούσε τη σικέιν, με αποτέλεσμα το προβάδισμα να επιστρέψει στον Ιταλό. Καθώς ο Miyazono προσπαθούσε απεγνωσμένα να περάσει τον Gallo, ο Beauvois άρχισε να παραμονεύει τον Ιάπωνα οδηγό και να αναζητά τρόπο να περάσει. Τον βρήκε στον γύρο 19, αμέσως πριν από τη σικέιν, αρπάζοντας τη 2η θέση και βάζοντας στο στόχαστρο το κόκκινο Ford GT του Gallo. Θα κατάφερνε ο Γάλλος να εκπληρώσει αυτό το σχεδόν αδύνατο κατόρθωμα και να βρεθεί από την τελευταία στην πρώτη θέση στον Μεγάλο Τελικό;

Στον προτελευταίο γύρο ο Beauvois προσπέρασε τον Gallo και πήρε την 1η θέση, αλλά τα μαλακά ελαστικά του είχαν φθαρεί, επιτρέποντας στον Gallo να παραμείνει σε απόσταση βολής για τον υπόλοιπο γύρο. Ίσως έφταιγε η πίεση που του ασκούσε ο Gallo, αλλά ο Beauvois έχασε προς στιγμή τον έλεγχο του αυτοκινήτου του στη δύσκολη σικέιν, δίνοντας στον Valerio Gallo το άνοιγμα που χρειαζόταν για να ανακτήσει την πρώτη θέση. Ο Ιταλός δεν χρειάστηκε να κοιτάξει ξανά πίσω, πήρε την καρό σημαία και το πρωτάθλημα Nations Cup 2021 με επιβλητικό τρόπο. Ολοκλήρωσε με προβάδισμα 18 βαθμών έναντι του δεύτερου José Serrano, που σε αυτόν τον αγώνα τερμάτισε 4ος και με 22 βαθμούς μπροστά από τον Takuma Miyazono που ήρθε 3ος. Οι εκπληκτικές επιδόσεις του Baptiste Beauvois στον Μεγάλο Τελικό του χάρισαν την 4η θέση στο πρωτάθλημα.

Μετά την πρώτη νίκη τίτλου στο Nations Cup, ο Gallo δήλωσε, «Ήταν ένα εξαιρετικό Πρωτάθλημα, κατάφερα να πάρω τον τίτλο του Nations Cup, να κερδίσω σε τέσσερις Γύρους και στο Olympic Virtual Series. Ναι, είναι κάτι το μαγικό. Ειλικρινά δεν ξέρω πώς να περιγράψω όσα νιώθω αυτήν τη στιγμή, γιατί αυτήν τη χρονιά ανακαλύπτω συνεχώς τον εαυτό μου. Θέλω να αφιερώσω αυτό το πρωτάθλημα σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που με στήριξαν».

Παγκόσμιοι Τελικοί Πρωταθλήματος Nations Cup 2021
Αποτελέσματα