26 sierpnia w Pebble Beach w USA odbyła się 68. edycja Pebble Beach Concourse d'Elegance, gdzie producent serii Gran Turismo, Kazunori Yamauchi, wręczył puchar Gran Turismo Alfie Romeo 8C2300 z 1931 roku.

Samochód ten jest doskonałym przykładem perfekcji projektów Alfy Romeo z lat 30. ubiegłego wieku. Auto powstało w oparciu o model 6C, który już wcześniej odniósł wiele spektakularnych zwycięstw w wyścigach. Wielki inżynier Vittorio Jano połączył w nim podwozie 6C z 8-cylindrowym silnikiem o pojemności 2,3 l, wyposażonym w lekką aluminiową głowicę i mokrą miskę olejową, do której dodał sprężarkę z wirującymi tłokami. 6C i 8C oznaczają liczbę cylindrów, a numer za nimi informuje o pojemności silnika.

Fenomenalna prędkość 8C dała mu 4 zwycięstwa z rzędu w 24-godzinnym wyścigu Le Mans w latach 1931-1934 oraz 3 zwycięstwa z rzędu w wyścigach Targa Florio i Mille Miglia. Szacuje się, że przez 4 lata, poczynając od 1931 roku, wyprodukowano 188 sztuk tego auta, z czego nadwozia większości zostały wyprodukowane przez Touring lub Zagato. O znakomitych proporcjach tego modelu świadczy połączenie długiej pokrywy skrywającej 8-cylindrowy silnik, nisko zawieszonego nadwozia oraz minimalistycznych błotników.

Chcielibyśmy przedstawić również inne zwycięskie pojazdy oraz te nominowane do tegorocznego pucharu Gran Turismo.

Chrysler Thunderbolt z 1941 roku

Przed wybuchem II wojny światowej wielu Amerykanów pragnęło posiadać swój własny samochód. Każdy producent prezentował swój „samochód marzeń”, który dzisiaj nazwalibyśmy modelem koncepcyjnym, co dodatkowo potęgowało pragnienia klientów.

Thunderbolt był jednym z takich samochodów. Został on zaprojektowany przez futurystę, Alexa Tremulisa, któremu zawdzięczamy również słynnego sedana Tucker. Pomimo braku błotników i chłodnicy, charakterystycznych dla wcześniejszych Chryslerów, Thunderbolt korzystał z wielu innowacyjnych technologii, takich jak automatycznie składany dach typu „hardtop”, chowane lampy oraz elektrycznie sterowane szyby.

Bentley 4.5L z 1928 roku

Rozmawiając o Bentleyach, nie da się nie wspomnieć o 24-godzinnym Le Mans. Swoją przygodę z Le Mans rozpoczęły one podczas wyścigu inauguracyjnego, w 1923 roku, a później odniosły cztery zwycięstwa z rzędu w latach 1927-1930.

Jednym z tych samochodów jest model 4.5L, który zwyciężył w roku 1928. Auto znane jest z ogromnej pojemności silnika, który napędzał toporne i ciężkie nadwozie. Czterozaworowy 4398cc SOHC o 4 cylindrach był w stanie wygenerować moc 110 koni mechanicznych. W latach 1927-1931 wyprodukowano 665 egzemplarzy tego modelu. Standardowe nadwozie od Vanden Plas ozdobione kolorem brytyjskim wyścigowym zielonym uczyniło go wyjątkowo atrakcyjnym Bentleyem.

Porsche Carrera GTL z 1960 roku

Dostosowany do udziału w wyścigach model Carrery powstał w oparciu o model 356, będący wówczas jednym z najlepszych samochodów sportowych. Wyprodukowano tylko 60 sztuk, z czego 20 zostało oddane do Turynu, gdzie specjalista od tuningu, Carlo Abarth, zadbał o dalsze modyfikacje, mające na celu zmniejszenie masy auta. Tak powstał model Carrera GTL.

Nadwozie zaprojektował stylista Franco Scaglione, który uwielbiał tworzyć niezwykle aerodynamiczne modele. Samochody te brały udział w wyścigach Le Mans w latach 1960-1962 i odniosły trzy zwycięstwa z rzędu w kategorii aut o pojemności 1600 cm³. Ten egzemplarz trafił do Szwecji po raz pierwszy w czasie wyprzedaży i zachowuje zarówno wysoki poziom oryginalności, jak i niski przebieg.

Howmet TX z 1968 roku

W latach 50. wzrosło zainteresowanie wymianą silników tłokowych na turbogazowe. Renault, Fiat, Rover i Chrysler oraz wielu innych producentów rozpoczęło testy z użyciem takich maszyn. Model Howmet TX stanowi rzadki przykład zastosowania turbogazowej technologii w samochodzie wyścigowym.

Inicjatorem tego projektu był kierowca rajdowy Ray Heppenstall, który zaproponował, aby w ramie przestrzennej od McKee Engineering zamontować dwa silniki turbinowe ze śmigłowca Continental Aviation. Niestety, samochód nie dał rady ukończyć wyścigów wytrzymałościowych na torach Daytona, Sebring oraz Le Mans w 1968 roku. Osiągał jednak bardzo zadowalające wyniki w wyścigach szybkościowych.

Ferrari 250GT z 1956 roku

Od rozstania z Alfą Romeo Enzo Ferrari preferował silniki 12-cylindrowe. Przykładem takiego silnika był Ferrari-Colombo V12, zaprojektowany przez inżyniera Gioacchino Colombo, który opuścił Alfa Romeo, by pracować dla Ferrari. Silnik miał trafić do modeli serii 250.

Produkcja ruszyła w 1956 roku, a większość modeli 250GT została zaprojektowana przez firmę Scaglietti w oparciu o projekt nadwozia firmy Pinin Farina. Firma Zagato wyprodukowała również limitowaną serię 5 samochodów, skierowaną do klientów szukających bardziej odważnego wyglądu. Samochód charakteryzuje się specyficzną kolorystyką, będącą połączeniem metalicznego ciemnoniebieskiego i białego, co wyróżnia go na tle innych modeli Ferrari.

Planowane jest dodanie zwycięskiego modelu Alfa Romeo 8C2300 do Gran Turismo. Tegoroczny zwycięzca Pebble Beach Concourse d'Elegance to Bentley 8 Litre Gurney Nutting Sports Tourer z 1931 roku.

(Opisy dostarczył Hideo Kodama)